19 Ιουλίου 2014

Συνεχίζοντας τη διαπραγμάτευση των ζητημάτων ποιμαντικής προσέγγισης των ατόμων που πάσχουν από διαταραχή αυτισμού , η μελέτη του Δρ Αθανασίου Κολιοφούτη διευρύνει τις πληροφορίες για τις παραμέτρους του λεπτού αυτού πεδίου.  Με βάση αυτό το δεδομένο, η προσπάθεια του ποιμένα να καταδείξει τον Χριστό ως απόλυτη και απαρέγκλιτη πηγή κάθε αγαθού και το Ευαγγέλιό Του ως αδιαμφισβήτητο πεδίο εφαρμογής αυτής της αγαθότητας, υποβοηθείται από το απόλυτο ηθικό κριτήριο του αυτιστικού. Εάν η άκαμπτη σκέψη του προσλάβει την αγαθότητα του Χριστού, ως απόλυτη και αμετάβλητη αγαθότητα του προσώπου Του, τότε θα έχει κατανοήσει πλήρως τη χριστιανική διδασκαλία, που θέλει τον Χριστό ως ενυπόστατη έκφραση της αγαθότητας. Στον χριστιανισμό το αγαθόν υπερβαίνει το ιδεολογικό πλαίσιο κατανόησής του και ταυτίζεται με το ίδιο το πρόσωπο του Κυρίου. Ο Χριστός ...

Η προσευχή της «Συ Κύριέ μου, έλεγε, εξαφάνισες από μέσα μας το φόβο του θανάτου. Συ έκανες, για χάρη μας, το τέλος αυτής της πρόσκαιρης ζωής ξεκίνημα της αληθινής και αιώνιας ζωής. Συ για λίγο καιρό αναπαύεις με τον ύπνο του θα­νάτου τα σώματά μας και πάλι θα τα ξυπνήσεις με τη σάλπιγγα της δευτέρας παρουσίας Σου. Συ παραδίδεις σαν περιουσία στης γης τα σπλά­χνα πάλι το χωματένιο σώμα μας, που με τα χέρια Σου έπλασες και ξαναπαίρνεις πάλι ό,τι έδωσες στη γη, κάνοντας το θνητό και άσχημο σώμα μας λαμπρό, με την αφθαρσία και τη χάρη Σου. Συ μας γλύτωσες από την κατάρα και την αμαρτία, αφού δέχθηκες κι έγινες και τα δύο για τη δική μας σωτηρία. Συ σύντριψες τις κεφαλές του δράκοντα που ...

Και η έξω ιστορία και η ιστορία της Εκκλησίας μάς διέσωσαν ονόματα όχι μόνο μεγάλων ανδρών, αλλά και μεγάλων γυναικών. Έχει και εδώ εφαρμογή ο λόγος του Αποστόλου, ότι «ούκ ένι άρσεν και θήλυ»· ενώπιον δηλα­δή του Χριστού δεν υπάρχει άνδρας και γυναίκα. Την ιδία αξία έχουν και το ίδιο μεγάλοι και θαυμαστοί είναι και ο άνδρας και η γυναίκα. Οι άνδρες στα δικά τους έργα και οι γυναίκες πάλι στα δικά τους. Γιατί βέβαια για άλλα έργα και δραστηριότητες είναι πλασμένοι οι άνδρες και για άλλα οι γυναίκες. Αφύσικο πράγμα είναι, αλλά και ασύμφορο, να αντιστρέφονται οι όροι και να απασχολούνται οι άνδρες με τα γυναικεία έργα και οι γυναίκες με τα ανδρικά. Μια γυναίκα, που το όνομά της και ...

  Στις 5 το πρωί του Σαββάτου, 20 Ιουλίου 1974, αρχίζει η τουρκική εισβολή. Χωρίς την παραμικρή ενόχληση, τουρκικά πολεμικά πλοία αποβιβάζουν στρατιωτικές δυνάμεις στην ακτή «Πέντε Μίλι», δυτικά της Κερύνειας, ενώ τουρκικά αντιτορπιλικά βάλλουν εναντίον στρατιωτικών στόχων. «Έρθεν ο Τούρκον ο κακόνκι εκόνεψεν στην χώραν».Δημοτικό του Πόντου Ταυτόχρονα, πολεμικά αεροσκάφη κτυπούν το αεροδρόμιο Λευκωσίας, το στρατόπεδο ΕΛΔΥΚ και άλλες εγκαταστάσεις, ρίπτονται δε αλεξιπτωτιστές στον τουρκικό θύλακο Λευκωσίας-Κερύνειας και σε άλλες στρατηγικές περιοχές. Ενώ συνεχίζεται η απόβαση, πραγματοποιείται μεταφορά αλεξιπτωτιστών στις ακτές της Κερύνειας με ελικόπτερα. Τα συντονισμένα πυρά των πολεμικών πλοίων και οι ακατάπαυστοι αεροπορικοί βομβαρδισμοί μεταβάλλουν την στενή πεδιάδα, μεταξύ Πανάγρων και Κερύνειας, σε κόλαση πυρός. «Αττίλας Ι» Το Προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου πυρπολημένο. Έτσι άρχισε η επιχείρηση στην οποία οι ίδιοι οι Τούρκοι ...

  Η βιοηθική επιστήμη, από τις αρχές της εμφάνισής της στην δεκαετία του 1960 έως σήμερα έχει περάσει από διάφορες φάσεις και στάδια εξέλιξης. Τα στάδια αυτά συνήθως ήταν αποτέλεσμα των αλλαγών που διαδραματίστηκαν και συνεχίζουν να διαδραματίζονται στο πεδίο της έρευνας, της επιστήμης, των κοινωνικών και πολιτιστικών δομών, της πολιτικής κατάστασης και του τρόπου με τον οποίον οι άνθρωποι κάθε εποχής και πολιτισμικής ομάδας αντιλαμβάνονται την έννοια της ζωής. Η ανάγκη για παρακολούθηση αυτών των αλλαγών και για ανάλογη προσαρμοστικότητα της βιοηθικής σε αυτές είχε επισημανθεί από σχετικά νωρίς. Έτσι ορισμένοι βιοηθικολόγοι προέβαλαν έντονα τον διαδικαστικό χαρακτήρα της βιοηθικής ως κύριο τρόπο λειτουργίας της. Αυτό σήμαινε ούτε λίγο ούτε πολύ την υποχώρηση μιας ηθικής με πλήρες περιεχόμενο και αρχές, μπροστά σε ...

Όλοι μας σε αυτή τη ζωή έχουμε λοιπόν ανάγκη από πνευματικό πατέρα. Τι οφείλουμε όμως εμείς να κάνουμε; Αυτό που οφείλουμε κυρίως είναι η υπακοή μας. Ο Πνευματικός μας δίνει οδηγίες για το τι πρέπει να αποφεύγουμε η τι να ακολουθούμε. Οφείλουμε να τον ακούμε, γιατί δεν ομιλεί με προσωπικά κριτήρια και ιδιοτέλεια αλλά με φόβο Θεού και συναίσθηση ευθύνης, για να μας βοηθήσει να διακρίνουμε ποιό είναι το θέλημα του Θεού σε κάθε περίπτωση.  Ο άγιος Ιωάννης, ο Σιναΐτης, λέγει ότι «αυτός που άλλοτε υπακούει κι άλλοτε παρακούει στον πνευματικό του πατέρα μοιάζει με άνθρωπο που βάζει στα μάτια του άλλοτε κολλύριο κι άλλοτε ασβέστη. Ποιό το όφελος;» (Κλίμαξ, Λόγος Δ´). Ο Γέροντας Γαβριήλ, πονούσε για τα πνευματικά του παιδιά και ...