1 Οκτωβρίου 2014

α πουλί στην έρημο, ωστ«...Βαδίζεις σε μιαν έρημο. Ακούς ένα πουλί που κελαηδάει. Όσο κι αν είναι απίθανο να εκκρεμεί ένα πουλί στην έρημο, ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος να του φτιάξεις ένα δέντρο. Αυτό είναι το ποίημα...» Κική Δημουλά Η ώριμη ποίηση της Κικής Δημουλά μετατόπισε τον νεοελληνικό ποιητικό λόγο σε μια καινούργια διάσταση γραφής. Βιώνοντας το δράμα της υπαρξιακής διάλυσης του μεταπολεμικού ανθρώπου και ταυτόχρονα το αδιέξοδο ενός κόσμου που έχει χάσει το χάρισμα της πίστης, η ποίησή της χαρτογράφησε ένα κόσμο χωρίς βεβαιότητες και εστίες, έναν κόσμο μέσα στον οποίο ο ποιητής για να υπάρξει έπρεπε να καταδυθεί στις θεμελιακές δυνάμεις της δημιουργικής πράξης και να παρέμβει καθοριστικά στην λογική τους. Έτσι η γραφή της Δημουλά έστρεψε την γραμματική της ελληνικής ...

Ο δέκατος μήνας του χρόνου είναι ο Οκτώβριος. Ουσιαστικά είναι και ο πρώτος μήνας του φθινόπωρου, καθώς οι μέρες του Σεπτέμβρη μάλλον καλοκαίρι θυμίζουν. Αυτόν τον μήνα ο καιρός ψυχραίνει και οι βροχές κάνουν την εμφάνισή τους. Αυτές είναι εξάλλου που βοηθούν στη σπορά των χωραφιών, τα οποία έχουν «ξεκουραστεί» κατά τους θερινούς μήνες. Γι΄ αυτό και μέσα στην ελληνική λαογραφία ο μήνας αυτός ονομάζεται Σποριάς. Αυτό παριστάνει και το γλυπτό που εικονίζεται. Το όνομά του είναι λατινικό. Αν έχεις παρακολουθήσει τα κείμενα που δημοσιεύτηκαν για τους προηγούμενους μήνες, θα γνωρίζεις ήδη ότι το ρωμαϊκό ημερολόγιο άρχιζε από τον μήνα Μάρτιο. Έτσι, ο Οκτώβριος ήταν ο όγδοος μήνας. Το όνομά τους δηλώνει αυτό ακριβώς – τη σειρά του στο ρωμαϊκό ημερολόγιο. Για ...

Το ζήτημα του νηπιοβαπτισμού αποτέλεσε πάντοτε αφορμή μόνιμης μομφής και κατηγορίας, στον ελληνικό χώρο, διαφόρων Προτεσταντικών κινήσεων κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η απόρριψη του νηπιοβαπτισμού από τους Έλληνες Προτεστάντες δεν είναι πρόσφατο φαινόμενο. Μαρτυρείται ήδη από τον 19ο αι., από την πρώτη στιγμή δηλαδή της παρουσίας Προτεσταντικών κοινοτήτων στον ελλαδικό χώρο. Σύμφωνα, λοιπόν, με κάποιους από τους Έλληνες Διαμαρτυρόμενους ο νηπιοβαπτισμός απορρίπτεται ως αντιβιβλική διδασκαλία και ως ανθρώπινη επινόηση. Αναφέρουν χαρα- κτηριστικά: «είναι ξεκάθαρο ότι το βάπτισμα των παιδιών είναι αντίθετο προς την διδασκαλία της Καινής Διαθήκης. Δεν υπάρχει καμία εντολή, ούτε παράδειγμα, ούτε και καμία απολύτως νύξη, ότι εβαπτίσθη νήπιο υπό του Κυρίου ή των μαθητών του ». Με ποιο όμως κριτήριο οι Έλληνες Προτεστάντες απορρίπτουν τον νηπιοβαπτισμό; Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους ...

Στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Καλλιθέας ετοιμάζονται να υποδεχθούν δυναμικά τη νέα εκκλησιαστική χρονιά των ενοριακών δραστηριοτήτων τους. Διοργανώνουν λοιπόν ένα λειτουργικό εργαστήρι και αναβιώνουν τις νεανικές συντροφιές, προσφέροντας ένα πολύ καλό παράδειγμα για τις ενοριακές κινήσεις που αναζητούν τρόπους οργάνωσης, δραστηριοποίησης και αξιοποίησης των στελεχών τους. Στο κάλεσμά τους για το λειτουργικό εργαστήρι, οι υπεύθυνοι της Κίνησης αναφέρουν: "Πολύς κόσμος δε γνωρίζει το τι γίνεται μέσα στη Θεία Λειτουργία. Δε καταλαβαίνει γιατί οι ψάλτες κατεβαίνουν και ανεβαίνουν από τα στασίδια τους. Δε γνωρίζει αν στο "ειρήνη πάσι" πρέπει να κάνει τον Σταυρό του ή να σκύψει ευλαβικά. Σε συζητήσεις πολύς κόσμος λέει μακάρι κάποιος να μας τα μάθαινε. Λίγο πολύ όλοι έχουμε ακούσει ή πει αυτή τη κουβέντα. Όποιος/α έχει ...

Η μητέρα μου Ολυμπία Σ’ όλη τη ζωή της ζούσε βαθειά πνευματική ζωή. Στις εορτές συμμετείχε με πολλή ευλάβεια, ακόμη και στις μικρότερες. Βέβαια δεν γνώριζε από βιβλία, είχε όμως διάκρισι και διαίσθησι· δεν γνώριζε από εορταστικούς κύκλους και όμως συμμετείχε σ’ όλες τις εορτές, στις νηστείες και στα ετήσια μνημόσυνα της Εκκλησίας μας αλανθάστως. Η ελεημοσύνη της ήτο η βασική της φροντίδα σχεδόν σε καθημερινή βάσι. Τους ξένους τους καλούσε από το δρόμο, τους φιλοξενούσε στο σπίτι μας και τους ανέπαυε. Ποτέ δεν ανεχώρησε έστω και ένας πτωχός από το σπίτι μας με αδειανά τα χέρια. Ο πατέρας μου την ωνείδιζε ενίοτε, διότι είχε σε μεγάλο βαθμό ανοικτά τα χέρια της. Στα μνημόσυνα των νεκρών συμμετείχε με πολλή ευλάβεια. Κάθε Σάββατο ...

Η δεύτερη έκδοση των εισηγήσεων του χειμερινού προγράμματος 2000-2001 στην Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου καλύπτει οπωσδήποτε ένα κενό στην θεολογική βιβλιογραφία. Εκκλησία και Εσχατολογία ISBN:13 9786188081109 Εκδότης: ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ Χρονολογία Έκδοσης: Σεπτέμβριος 2014 Αριθμός σελίδων: 448 Διαστάσεις: 21x14 cm H κυρίαρχη θεολογική σκέψη, μέχρι και σήμερα στον ορθόδοξο χώρο, χαρακτηρίζεται εν πολλοίς από το ότι «συγχέουμε την παράδοση με την παραδοσιαρχία, την παράδοση της Εκκλησίας με τις παραδόσεις των ανθρώπων (λαϊκές, εθνικές, φολκλορικές κ.α.), την Εκκλησία με το μουσείο, τη Θεολογία με τη θρησκευτική φιλολογία, το βασίλειο του Θεού με το βασίλειο του Καίσαρος (Πρόλογος Μητρ. Δημητριάδος Ιγνατίου, σ. 11).  Αλλά ο π. Ιωάννης Μάγιεντορφ είχε σημειώσει παλαιότερα ότι «χωρίς εσχατολογία, η παράδοση δεν είναι τίποτε άλλο από αρχαιολογία, αρχαιοπληξία, συντηρητισμός, άρνηση της Ιστορίας…» ...

Ο όσιος πατήρ ημών Ρωμανός καταγόταν από την Έμεσα της Συρίας (σημ. Χομς). Χειροτονήθηκε διάκονος στην Εκκλησία της Βηρυτού και μετέβη στην Κωνσταντινούπολη κατά τους χρόνους του Αναστασίου Α΄(γύρω στο 496). Διακονούσε στον ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου, που έκτισε ο έπαρχος των πραιτορίων Κύρος, με σεμνότητα και ευλάβεια, νυχθημερόν προσευχόμενος. Ενώ έλαμπε για την αρετή και την επιμέλεια σ'όλες τις ακολουθίες, η φωνή του δεν ήταν καθόλου μελωδική, ως εκ τούτου δεν μπορούσε να ψάλλει όπως επιθυμούσε τη δόξα του Θεού. Κι ενώ βρισκόταν στον ναό αυτό για την αγρυπνία τωνΧριστουγέννων, παρουσιάστηκε η Θεοτόκος κρατώντας στο χέρι ένα κοντάκιο, δηλαδή μια περγαμηνή τυλιγμένη σε κύλινδρο, και του έδωσε να το φάει. Μόλις το γεύθηκε ο Ρωμα­νός, μια άφατη γλυκύτητα γέμισε ...