10 Ιανουαρίου 2015

Το εγχείρημα της ανασύνθεσης του αρχαιοελληνικού ήχου βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο του επιστημονικού ενδιαφέροντος. Τεκμήρια του σύγχρονου ερευνητή αποτελούν οι παραστάσεις της εικονογραφίας, οι σχετικές αναφορές στην ελληνική γραμματεία, οι ειδικές περί μουσικής πραγματείες, οι παρτιτούρες και ασφαλώς τα πρωτότυπα μουσικά όργανα που η αρχαιολογική σκαπάνη έχει φέρει στο φως. Η μουσική εικονογραφία μας διαφωτίζει για την παρουσία τού μέλους στις εκάστοτε περιστάσεις. Τα κείμενα προσφέρουν πολύτιμο υλικό για την στοιχειοθέτηση των σύγχρονων θεωρήσεων πάνω στον αρχαιοελληνικό ήχο, ενώ τα σωζόμενα μουσικά όργανα μελετώνται και ανακατασκευάζονται για να αποδοθούν σ' αυτά τα αρχαιοελληνικά μέλη. Το ψηφιδωτό της ελληνικής μουσικής της αρχαιότητας αποκαλύπτεται: ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός χαρακτηρίζεται ως song culture. Μπορούμε να τον ακούσουμε; Στο ερώτημα αυτό αποπειράται ν απαντήσειι ο μουσικολόγος και ιστορικός ...

Δύο στοιχεία. Ο αέρας και το φως. Δύο όψεις της φύσης. Φύσης θαυμαστής ομορφιάς. Φύσης πνευματικής δροσιάς. Ο αέρας και το φως της ζωής. Μιας ζωής που όταν ζει τη φύση της ύπαρξης της στην κάτω αμαυρωμένη εικόνα, όχι μόνο θανατώνει τις ευκαιρίες της πνευματικής αναγέννησης, αλλά και πολλές φορές με τάσεις εμμονής εγκλωβίζεται εκεί. Και φυσικά η εμμονή είναι που αυξάνει την ένταση της συγκέντρωσης του νου και του πνεύματος σε εωσφορικές πτωτικές καταστάσεις. Φωτο: Στράτος Καλαφάτης Ο αέρας και το φως. Σκέψου λίγο. Πως μπορείς αυτόν τον αέρα και αυτό το φως να τα ζήσεις; Να δροσιστείς από την καλαισθησία της ταπεινότητας τους και να γεμίσεις μέσα σου με αυτά; Εις τα άνω. Εκεί βρίσκεται η απάντηση. Και η ...

Όταν τον 19ο αιώνα δημιουργήθηκε το πρώτο ελληνικό κράτος και ανέλαβε τα ηνία της διοίκησης ως πρώτος κυβερνήτης ο Ιωάννης Καποδίστριας, επειδή δεν είχε ακόμη ελευθερωθεί η Κωνσταντινούπολη και κινούμενοι οι άνθρωποι στο πνεύμα της εποχής, μετατόπισαν το κέντρο αναφοράς από το εθναρχικό, δηλαδή την Κωνσταντινούπολη, στο εθνικό, δηλαδή την Ελλάδα, και αντί να επιδιώκουν την αναβίωση της Ρωμηοσύνης, μετατόπισαν τους αρχαίους πόθους στην ιδέα της δημιουργίας της Μεγάλης Ελλάδας. Και όταν οι Κύπριοι εμψυχώνονταν για να πολεμήσουν υπέρ της Ελλάδας τόσο στους ελληνοτουρκικούς όσο και στους βαλκανικούς πολέμους, η διεκδικούσαν την ένωση κατά την περίοδο της αγγλοκρατίας, δεν ήταν αυτό τίποτε άλλο, παρά ο βαθύς εκείνος πόθος της αναβίωσης της Ρωμηοσύνης. Γιατί αυτός ο πόθος στην Κύπρο ξεκινά από τον ...

Κατά τις Γραφές, ο Χριστός είναι «τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος». Η Θεία Του φύση ενώνεται ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως και ἀχωρίστως με την ανθρώπινη φύση. Από το έργο του Μέγα Αθανάσιου Περί ενανθρωπήσεως του Λόγου, καταλαβαίνουμε ότι «ο Θεός επέλεξε τον άνθρωπο ως μορφή σαρκώσεως του Λόγου για να σώσει τον κόσμο, γιατί μόνο έτσι περιλαμβάνεται σε αυτήν και ο υλικός κόσμος». Ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος, επειδή ο άνθρωπος αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ ολόκληρης της δημιουργίας και του Θεού. Να σημειωθεί, επίσης, ότι εάν η ενότητα της ψυχής και του σώματος δεν ήταν οντολογική για το ανθρώπινο γένος, τότε η σάρκωση του προαιώνιου Λόγου θα ήταν αδύνατη. Μόνο στο ...