23 Ιανουαρίου 2015

Ενας άγιος Αρχιερεύς Στέλιο, αγαπητέ φίλε και αδελφέ, Καλημέρα, Άργησα να σου γράψω. Απουσίαζα. Σου οφείλω τα βιογραφικά που τα φωτοτύπησα από τον τόμο που εκδόθηκε για τα τριάντα χρόνια της επισκοπικής του διακονίας. Εκείνο που θάθελα να σε βεβαιώσω είναι ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν Άγιος. Ζούσε άγια. Είκοσι χρόνια που τον έζησα από κοντά το έβλεπα, το ένοιωθα. Ακτινοβολούσε φως, γέλιο, ήρεμο. Απλός σ’ όλα του. Φτωχός μέχρι τρέλας. Λιτός απερίγραπτα. Πηγή: oodegr.co1 Ντρέπομαι όταν αναλογίζομαι το πόσες φορές λειτούργησα μαζί του κι εγώ φορούσα στολές πλούσιες κι αυτός ήταν πλάι μας φτωχότατος. Θα σου πω κάτι για να θαυμάσεις πάνω σ’ αυτό. Αγόρασα μια βαλίτσα, κάποτε, για τις στολές μου όταν μετακινούμουνα. Δερμάτινη. Ήλθε λοιπόν στην Εκκλησία, ως τοποτηρητής. Είχε μια βαλίτσα ...

Ερχόμαστε στην ομοφοβία. Αυτό οπωσδήποτε «βαρύνει» τη σύνολη χριστιανική παράδοση και φυσικά όχι μόνο τον όσιο Παΐσιο. Θα έλεγα ότι τον αδικεί κιόλας σε πολύ μεγάλο βαθμό, καθώς γνωρίζουμε πόσοι ομοφυλόφιλοι βρήκαν τη σωτηρία και την ανάπαυση της ψυχής τους κοντά στον Γέροντα. Θα αναφέρω χαρακτηριστικά ένα μικρό παράδειγμα. Κάποτε ένα ομοφυλόφιλος που αισθανόταν ντροπή για το πάθος του και αδιέξοδο εκ της αδυναμίας του να το ξεπεράσει, πήγε κατά θεία πρόνοια σαν έσχατη λύση να δει «κάποιον Παΐσιο» για τον οποίο άκουσε. Όταν πήγε και χωρίς να προλάβει να μιλήσει, ο Όσιος τον χαστούκισε δυνατά. Ο άνθρωπος έπεσε στα γόνατα χαμένος και αναλύθηκε σε δάκρυα απόγνωσης. Ο γέροντας μετ’ ολίγον έσκυψε, τον αγκάλιασε, τον ασπάσθηκε, τον ανασήκωσε και του ...