5 Φεβρουαρίου 2015

  Δεν πρέπει να πλανάται ο χριστιανοουμανιστικός μαξιμαλισμός, «παπισμός». Είναι ακριβώς ο ριζικός προτεσταντισμός, διότι μετέθεσε το θεμέλιο του Χριστιανισμού από τον αιώνιο Θεάνθρωπο στον πεπερασμένο και θνητό άνθρωπο, και αυτό ανακήρυξε ως το κυριότερο δόγμα του, ως την κεντρικότερη αλήθεια, την μεγαλύτερη αξία του και το κατέστησε μέτρο και κριτήριο. Πράγματι και ο προτεσταντισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας εξατομικευμένος παπισμός, η βασική αρχή του οποίου, «το αλάθητο του ανθρώπου», έχει εφαρμοσθεί ιδιαιτέρως στη ζωή κάθε ανθρώπου. Κατά το παράδειγμα του αλάθητου ανθρώπου της Ρώμης ο κάθε προτεστάντης γίνεται αλάθητος, διότι διεκδικεί το προσωπικό αλάθητο στα θέματα της πίστεως, ενώ στη Ρώμη το έχει μόνον ο Πάπας. Υπ' αυτήν την άποψη μπορεί να λεχθεί ότι ο προτεσταντισμός είναι ένας ...

Την προαίρεσι του ανθρώπου πάντοτε την ζητεί ο Θεός «μή εκ λύπης ή εξ ανάγκης· ιλαρόν γάρ δότην αγαπά ο Θεός» (Β´ Κορινθ. 9,7) και παραδίδει «τό επιεικές υμών γνωσθήτω πάσιν ανθρώποις» (Φιλιπ. 4,5), πού σχεδόν έχει το ίδιο νόημα. Αύριο εορτάζει η Εκκλησία μας την μνήμη της Αγίας Αγάθης, η οποία αν και ήτο μικρή κορούλα, ο τρόπος όμως της αθλήσεώς της κατέπληξε τον ουράνιο κόσμο, ώστε άγγελος Κυρίου, μετά το μαρτυρικό της τέλος να γράψη φανερά, μπροστά στον κόσμο πάνω στον τάφο της: «Νους όσιος αυτοπροαίρετος, τιμή εκ Θεού και πατρίδος λύτρωσις». Πώς όμως μπόρεσε αυτό το μικρό κοριτσάκι να κερδίση τόσο τιμητική αίγλη; Ξέρετε τί σημαίνει, αισθητά ο Θεός να ομολογήση την ευαρέσκειά Του στο έργο μιάς ψυχής; ...