12 Φεβρουαρίου 2015

Αποτείχιση ορίζεται η εκούσια απομάκρυνση από τα όρια της επίσημης Εκκλησίας εξαιτίας δογματικών ή κανονικών αποκλίσεων του ανώτερου, προπαντός, ιερατείου της. Στο όνομα της αποτείχισης, ωστόσο, κανονικού μέτρου εξάπαντος προληπτικού και θεραπευτικού της προάσπισης της πίστεως έναντι των οιωνδήποτε αιρετικών παρεκκλίσεων, παρατηρείται τελευταία μια νεοαιρετική ομώνυμη εκκλησιολογική τάση και στάση, σύμφωνα με την οποία και στο όνομα τού δήθεν γενικού οικουμενιστικού μαγαρισμού των Ορθοδόξων Επισκόπων ιερείς, μοναχοί και λαϊκοί αποκόπτουν εαυτούς από το σωτήριο Σώμα του Κυρίου, την Εκκλησία. Και αυτό δεν μπορεί παρά να συνιστά πλάνη. Οι σημερινοί αποτειχισθέντες, διακατεχόμενοι από το γνωστό σύνδρομο της κολοβής αλεπούς, θέλουν, ομοτρόπως με την αισώπεια πρωταγωνίστρια, να παρασύρουν και άλλους στην πλάνη τους, την οποία φυσικά και βαπτίζουν ορθοδοξία γνήσια, όπως προ αιώνος ...

  Η μεγαλοφυής στρατηγική του σατανά επεσήμανε το κέντρο του στόχου, με το οποίο η κτίση εσώζετο και με την κατάλληλη μέθοδο έστρεψε τη μάχη προς αυτό. Ο Λόγος του Θεού με την ενανθρώπησή του όχι μόνον έσωζε την κτίση από τη φθορά και το θάνατο, αλλά την έκανε και σύσσωμη με τον εαυτό του. Το μέσον αυτής της σωτηρίας είναι η ορθή πίστη από μέρους των κτισμάτων προς το θείο πρόσωπο του Λυτρωτή ως ομοουσίου με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, και άρα ως Θεού που μπορεί να σώσει τα σύμπαντα. «Διότι η κτίση υποτάχθηκε στη φθορά, όχι γιατί έφταιγε αλλά γιατί έτσι θέλησε αυτός που την υπέταξε»(Ρωμ. 8, 20). Αναμενόταν επομένως ο Λυτρωτής για να επαναφέρει την ισορροπία. ...

«Η Τέχνη δεν είναι ποτέ ένας δογματισμός, ούτε ισχυρίζεται ότι μας παρέχει όλες τις δυνατότητες και ερμηνείες. Μόνο αν θελήσουμε να κατανοήσουμε τις αποκαλύψεις της και να αποσαφηνίσουμε τη ζωή μέσα από τα μυστικά της, αναγνωρίζουμε την αποστολή της. Σκοπός της είναι πάντα η δική μας προσωπική ελευθερία». Αλέκος Κοντόπουλος, Αισθητικά Δοκίμια, 1970 «Έχουν περάσει περίπου 60 χρόνια από τότε που ο ζωγράφος Αλέκος Κοντόπουλος (1904-1975) και οι «Ακραίοι» (Γ. Γαΐτης, Γ. Μαλτέζος, Δ. Χυτήρης, Ο. Ραγκαβής και Λ. Λαμέρας) δημοσίευσαν το Μανιφέστο τους, μια γραπτή μαρτυρία μεγάλης σημασίας για την ιστορία της Μοντέρνας Τέχνης στην Ελλάδα. Εκεί διατύπωναν τα αδιέξοδα στα οποία είχε περιέλθει η ακαδημαϊκή τέχνη και εξέφραζαν τις προσδοκίες και τις θεωρητικές τους προσεγγίσεις για τις νέες κατευθύνσεις ...

Στις 27 Νοεμβρίου 2013 το Οικουμενικό Πατριαρχείο συγκατέλεξε στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας τους Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη και Ιερομόναχο Μελέτιο, τον εν Υψενή Ρόδου. Στο ορθόδοξο πλήρωμα της χώρας μας ο πρώτος είναι ευρύτερα γνωστός, μιας και έζησε σχετικά πρόσφατα (1906-1991). Ποιος είναι όμως ο δεύτερος πρόσφατα καταταγείς άγιος; Ο όσιος Μελέτιος, λοιπόν, γεννήθηκε στο χωριό Λάρδος της Ρόδου περί τα τέλη του 18ου αιώνα. Το κοσμικό του όνομα ήταν Εμμανουήλ και από μικρός έλαβε "παιδεία και νουθεσία Κυρίου" από τους γονείς του (επίσης όπως και ο άγ. Πορφύριος). Τα θεία γράμματα τα διδάχθηκε από τον εφημέριο της γενέτειράς του. Από την παιδική ηλικία, επίσης, επέδειξε έντονα φιλανθρωπικό και ελεήμον πνεύμα, παρά τις επιπλήξεις των γονέων του. Άλλο ένα χαρακτηριστικό της παιδικής του ηλικίας ...

Ο π. Άγγελος Νησιώτης, του Κυριάκου και της Ελισάβετ, γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου του 1890 στην Κιουτάχεια (αρχαίο Κοτύαιο, τόπο μαρτυρίου του αγίου Μηνά του Αιγυπτίου) της Φρυγίας της Μ. Ασίας. Οι γονείς του ήταν πολύτεκνοι (12 παιδιά) και πολύ ευσεβείς. Αργότερα, το 1946, ο ευγνώμων υιός αφιερώνει το βιβλίο του «Ο χιλιασμός και αι πλάναι του» με τα εξής λόγια: «Αφιερούται εις τον αείμνηστον πατέρα μου Κυριάκον, ο οποίος με καθωδήγησεν εις τον δρόμον της Εκκλησίας, διδάξας με επί πολλά έτη εις τα σχολεία Κοτυαίου τα ελληνικά γράμματα και την εκκλησιαστικήν μουσικήν, κοσμήσας δε τον ναόν των Ταξιαρχών ως Πρωτοψάλτης και αντιπροσωπεύσας την ελληνικήν Κοινότητα παρά τε ταις αρχαίς και τοις συνοίκοις λαοις λίαν συνετώς και δεξιώς επί ολόκληρον ...