18 Φεβρουαρίου 2015

Στην Παλαιά Διαθήκη διαφαίνεται σαφέστατα η κυριαρχική θέση που δίδεται στον άνθρωπο επί όλης της φύσεως. Η θέση όμως αυτή δεν είναι χωρίς κανόνες. Οι σχέσεις του ανθρώπου με το φυσικό οικοσύστημα εξετάζονται μέσα από το πρίσμα της σχέσης του ανθρώπου με τον Θεό, η οποία όμως λόγω της ανυπακοής του ίδιου στις άνωθεν εντολές διέπεται από το καθεστώς της πτώσης. Μελετώντας την πηγή P του βιβλίου της Γένεσης, διαπιστώνουμε πως εκεί περιγράφονται ανά ημέρα οι ενέργειες του Θεού κατά τη δημιουργία. Μέσω της διδασκαλίας αυτής, γίνεται κατανοητό πως όλη η Γη ανήκει στον Θεό και πως τόσο τα φυτά όσο και τα ζώα δέχονται άμεσα ή έμμεσα την ευλογία του Θεού. Ένα από τα κεφαλαιώδη σημεία αποτελεί η ιδιαίτερη θέση ...

Η Ελλάδα από τα τέλη του 19ου και σχεδόν ολόκληρο τον 20ο αιώνα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως χώρα αποστολής μεταναστών. Οι Έλληνες, ιδιαίτερα μετά την κρίση της σταφίδας που ξέσπασε το 1893, άρχισαν μαζικά να αναζητούν την τύχη τους σε χώρες που η ανάπτυξη της βιομηχανίας θα τους παρείχε μία ευκαιρία για ανεύρεση εργασίας. Στη συνέχεια η Κατοχή, ο Εμφύλιος, και οι γενικότερα δύσκολες συνθήκες διαβίωσης στις αγροτικές, κυρίως, περιοχές σε συνδυασμό με την καλλιέργεια του ονείρου ότι για οι χώρες προορισμού των μεταναστών φάνταζαν ως «γη της απαγγελίας», αποτέλεσαν σημαντικές αιτίες για τη μετανάστευση των Ελλήνων την περίοδο αυτή.  Οι Έλληνες εγκαταλείπουν την πατρίδα τους, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον διαβίωσης τόσο για τους ίδιους όσο και για τα παιδιά ...

Για να ξαναζήσουμε και να μοιραστούμε τα βιώματά μας. Για να μην χάσουμε τη Συρία από τα μάτια μας. Για να μείνει αυτή η μεγάλη πολιτιστική κοιτίδα στη μνήμη μας και η δική μας μνήμη να γίνει κτήμα όλων. Εδώ και καιρό, ετοιμάζουμε αυτό το μεγάλο φωτογραφικό οδοιπορικό για τη χώρα που είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε. Μία έκθεση αφιερωμένη στον ύψιστο πολιτισμό και την ύψιστη ευγένεια των εξαιρετικών ανθρώπων που είχαμε την τύχη να συναντήσουμε. Για όλα αυτά που είδαμε, που μάθαμε, που νιώσαμε, που αγαπήσαμε. Για όλα αυτά που δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι χάνονται, χάθηκαν, με αυτόν τον αποτρόπαιο τρόπο. Για όλα όσα μας ξάφνιαζαν και μας γοήτευαν, ξαναφέρνοντας λησμονημένες εικόνες κι ακούσματα, αισθήσεις και αισθήματα, γεύσεις και μυρωδιές ...

Η μελέτη του κ. Δημήτρη Τσιολακίδη για τη θεολογική εξέταση της φροϋδικής ανάλυσης των ονείρων (προηγούμενη δημοσίευση:http://www.pemptousia.gr/?p=89065) συνεχί-ζεται με την εξέταση της σύνδεσης των ονείρων με τη μνήμη. Το όνειρο αναφέρεται ως εσωτερικό φαινόμενο ενώ η εγρήγορση ως εξωτερικό (σχετίζεται με την κατάσταση συνειδητότητας) η οποία είναι αυτή που τροφοδοτεί το περιεχόμενο του ονείρου το οποίο «προσδιορίζεται λίγο ή πολύ από την ατομική προσωπικότητα, από την ηλικία, το φύλο, την κατάσταση, τη μόρφωση, τις συνήθειες της ζωής και από τα γεγονότα και την εμπειρία όλης της ζωής». Εντοπίζονται ιδιομορφίες του ονείρου που οδηγούν σε μία σειρά από αντιθέσεις ανάμεσα σε διαφορετικές μνήμες. Ο Φρόυντ παραθέτει τις σχετικές εντυπώσεις του Φ. Β. Χίλντεμπραντ. Η πρώτη από αυτές τις αντιθέσεις αποκλείει το όνειρο από την ...

Αργότερα, οι Φαναριώτες ηγεμόνες θα επιβληθούν χάρη στις ευεργεσίες προς το μολδαβικό αυτό μοναστήρι. Έτσι, έδιναν 150 τάληρα ετησίως, για να αγοράζονται 200 οκάδες κεριού, το 1744 ο Μιχαήλ Ρακόβιτσας, το 1763 ο Κωνσταντίνος Τσεχάνος και το 1775 ο Αλέξανδρος Ιωάννης Υψηλάντης. Από τον Νικόλαο Μαυροκορδάτο της Μολδαβίας έλαβε η Μεγάλη Σύναξη 200 γρόσια ετησίως, το 1714. Κατά τη διάρκεια των ετών 1692-1733, η Κοινότητα του Αγίου Όρους λάμβανε ακόμη χρήματα από τη μονή των Τριών Ιεραρχών. Υπάρχει και μια καταγραφή των ελεών που απεστάλησαν στο Άγιον Όρος, από τη Μολδαβία, και από τη Βλαχία, κατά τη περίοδο 1694-1742. Εν τω μεταξύ, η μονή των Τριών Ιεραρχών ερημώθηκε, αλλά ανεγέρθηκε γύρω στα 1741-1742. Στα 1804-1806 ανεγέρθηκε ο πύργος του κωδωνοστασίου, με ...

Η σχέση με το Θεό είναι σχέση συνύπαρξης και όχι απομακρυσμένη ή ξένη. Στην ορθοδοξία «ο άσαρκος σαρκούται, ο Λόγος παχύνεται,, ο αόρατος οράται, ο αναφής ψηλαφάται, ο άχρονος άρχεται» κατά τη ρήση του Γρηγορίου του Θεολόγου και αυτή η πίστη είναι ξένη προς το «Θεός ανθρώπω ου μίγνυται» του Πλάτωνα. Να πως περιγράφει αυτή την προσφορά του Χριστού προς εμάς και την εσχατολογική της φύση ο μακαριστός Επίσκοπος και συγγραφέας Anthony Bloom: «Ήδη όμως ο Θεός βρίσκεται ανάμεσα μας και έχουμε οπτική του προορισμού που έχει ο άνθρωπος και τι μπορεί να γίνει εφόσον έχει επικοινωνία με τον Θεό. Πρόκειται για την προσφορά του προς εμάς. Ο Θεός προσφέρει την αγάπη του, ο Θεός προσφέρει τον ίδιο του τον εαυτό ...