6 Μαρτίου 2015

Το προσκύνηµα στους Αγίους Τόπους αποτελεί µια παλαιά ευλογημένη συνήθεια και παράδοση των χριστιανών μέχρι και σήμερα, γεγονός το οποίο συνέβαλε στην ανάπτυξη του Θρησκευτικού και Προσκυνηματικού Τουρισμού. Στην Κύπρο µάλιστα θεωρείται µεγάλη τιµή και ευλογία για τον χριστιανό που καταφέρνει, έστω και µία φορά στη ζωή του, να επισκεφθεί τους Αγίους Τόπους και να επιστρέψει στην πατρίδα του «χατζής». Μέγιστη σηµασία είχε ένα τέτοιο προσκυνηματικό ταξίδι παλαιότερα, όταν ελάχιστοι είχαν την οικονοµική δυνατότητα να πραγµατοποιήσουν προσκυνηματικές ιεραποδημίες, αφού και οι συνθήκες μετακίνησης ήταν πάρα πολύ δύσκολες. Συνεπώς, κάτι τέτοιο δεν ήταν εύκολο και όποιος το επιχειρούσε θα έπρεπε να ήταν προετοιµασµένος για τις αντίξοες περιστάσεις τόσο κατά τη διάρκεια του προσκυνηματικού ταξιδιού όσο και κατά την παραµονή του στον τόπο ...

Οι Απόστολοι, μιμούμενοι τη ζωή του Χριστού, έζησαν μία ασκητική ζωή χρησιμοποιώντας μόνον τα προς την «χρείαν». Όπως διαβάζουμε στον λόγο του Αποστόλου Παύλου: «Έχοντες διατροφάς καί σκεπάσματα, τούτοις αρκεσθησόμεθα. Οι δε βουλόμενοι πλουτείν εμπίπτουσιν εις πειραμόν και παγίδα και επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν» (Α' Τιμ. 6, 8-9). Η ερμηνεία της «αυτάρκειας» του Παύλου αποτελεί πηγή έμπνευσης σε όσους ακολούθησαν σε μία ιδιαίτερη συνύπαρξη με τη φύση. Στην Κυριακή Προσευχή, που παρέδωσε στους ανθρώπους ο ίδιος ο Χριστός, διατυπώνει λόγο για άρτο επιούσιο και όχι για απεριόριστο, «τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον» (Ματθ. 6,11). Η υπαρξιακή πρόταση που ο Ιησούς διδάσκει είναι να προσεύχονται οι άνθρωποι για τα βασικά ...