29 Μαρτίου 2015

Η ηθική που βασίζεται στην Ορθόδοξη πίστη δεν κατανοεί τη ζωή του ανθρώπου με λογικά κριτήρια. Ανάγει την ύπαρξή του στον άκτιστο Θεό Λόγο ο οποίος με τη σάρκωσή Του καταξιώνει ακόμη περισσότερο την αρχική πράξη της Δημιουργίας. Η Εκκλησία επευλογεί το έργο των ιατρών το οποίο θεραπεύει τις συνέπειες που η ανθρώπινη φύση απέκτησε με τη φθορά της πτώσεως. Προσπαθεί να γνωρίσει το νόημα του πόνου και τη σχέση του με την αμαρτία. Στο πλαίσιο αυτό η ευθανασία δεν υφίσταται ως επιλογή διότι αποκόπτει την κοινωνία δημιουργού και δημιουργήματος. Ο Θεός επιλέγει πότε πεθαίνει το δημιούργημά Του ενώ σε διαφορετική περίπτωση δείχνει άρνηση προς το θέλημά Του. Εξάλλου η ευθανασία δηλώνει την προαίρεση του σύγχρονου ανθρώπου στην ατομικότητά του. Ο ...

Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται, κατά την ταπεινή μου γνώμη, μονομερώς επί οικονομικού ή και γεωπολιτικού επιπέδου, αλλά κυρίως και κατά βάσιν πνευματικού και δη εσχατολογικού. Ο τρόπος, άλλωστε, μιας τέτοιας αντιμετώπισης πρέπει να διατρέχει κάθε μακροσποπική και μικροσκοπική θεώρηση των ιστορικών γεγονότων. Θα πρέπει να διευκρινίσουμε προκαταβολικά ότι δεν υπάρχει εν προκειμένω καμία διάθεση αντιχριστολογίας ή φονταμενταλιστικής εσχατολογίας. Πρόκειται για σκέψεις στηριγμένες και αφορμώμενες από γεγονότα, ιερά κείμενα, καθώς και τη μακραίωνη εμπειρία της Εκκλησίας μας, κατά τον αδυσώπητο αγώνα της προς το πολυεπίπεδο και πολύμορφο κακό. Ο απόστολος Παύλος μίλησε εδώ και δύο χιλιετίες για το ενεργούμενο – ήδη από τότε! – μυστήριο της ανομίας (Β’ Θεσ. 2:7). Ένα μυστήριο παράλληλο διαχρονικά με το μυστήριο ...

Ο ένας Χριστός ήθελε και ως Θεός και ως άνθρωπος. Αν υποθέσουμε ότι ο Χριστός μπορούσε να αμαρτήσει, είναι σαν να λέγαμε, ότι ο Θεός μπορούσε να αμαρτήσει, υπόθεση ασεβής και βλάσφημη. Και είναι μεν αλήθεια ότι ο Κύριος, ως πλήρης και τέλειος άνθρωπος, είχε ακέραιο το φυσικό του θέλημα, που είναι αναφαίρετη ιδιότητα κάθε λο­γικής φύσεως. Επειδή όμως το θέλημά του αυτό δεν ήταν απολελυμένο και άσχετο (γνωμικό θέλημα), αλλ’ εξ άκρας συλλήψεώς ενωμένο υποστατικά με το θέλημα της θεότητας του Χριστού, ακολουθούσε αβίαστα και υποτασσόταν —θεοποιηθέν— στο πανσθενές τούτο θείο θέλημα (ΣΤ' Οικουμε­νική Σύνοδος). Αν δε πάλιν η αμαρτία είναι η εγωκεντρική απομάκρυνση της θελήσεως του ανθρώπου από το Θεό, τού­το μη υπάρχον στη θεωμένη ανθρωπότητα του Χριστού, ...

Προσευχή! Τί είναι η προσευχή; Είναι η μεγάλη αρετή που σε ανασταίνει και με ανασταίνει. Σηκώθηκες μήπως για προσευχή, έκραξες προς τον Κύριο να καθαρίσει τη ψυχή σου από τις αμαρτίες, από το κάθε κακό, από κάθε πάθος; Τότε οι τάφοι σου και οι τάφοι μου ανοίγουν και οι νεκροί ανασταίνονται. Ό,τι είναι αμαρτωλό φεύγει, ό,τι σύρει προς το κακό εξαφανίζεται. Η αγία προσευχή ανασταίνει τον καθένα από μας, όταν είναι ειλικρινής, όταν φέρνει όλη τη ψυχή στον ουρανό, όταν εσύ με φόβο και τρόμο λέγεις στον Κύριο: Δες, δες τους τάφους μου, αναρίθμητοι είναι οι τάφοι μου, Κύριε! Μέσα σε κάθε έναν από αυτούς τους τάφους, νά ’την η ψυχή μου, νά’την νεκρή, μακριά από Σένα, Κύριε! Ειπέ λόγον και ...

Η μελέτη της θεολόγου Νίκης Νικολάου για τη σχέση της θεολογικής ανθρωπολογίας με τη Βιοηθική (προηγούμενη δημοσίευση: www.pemptousia.gr/?p=91837) αναφέρεται στο σημερινό της απόσπασμα στην παρουσίαση του περιεχομένου της Χριστιανικής Ηθικής. 2.9 Το περιεχόμενο της χριστιανικής ηθικής Με πολύ διαφορετικό τρόπο από την κοσμική και την ηθική των άλλων θρησκειών, γίνεται κατανοητή η χριστιανική ηθική. Αυτό συμβαίνει, γιατί «για τους Ορθόδοξους η ηθική ενοποιείται στην ορθή λατρεία του ενός τέλειου Θεού, που είναι η Αγία Τριάδα». Βασιζόμενη στην αποκάλυψη και στην πίστη, στοχεύει στην τελείωση του ανθρώπου και στη θέωσή του, δηλαδή στην τελείωσή του κατά το πρότυπο του Θεού. Να σημειωθεί ότι η χριστιανική ηθική, δεν αναφέρεται σε όλους τους ανθρώπους, αλλά στους πιστούς. Ο πιστός, αποτελεί μέλος της Εκκλησίας, του σώματος του Χριστού. Συνεπώς, δεν πορεύεται ...