Μας έλεγε, ο κ. Ηλιάσεβιτς, Ρώσος υπάλληλος, για τον πατέρα Ιωάννη της Κροστάνδης τα εξής: «Μπροστά στα μάτια μου ο...
Ο π. Νικόδημος Αεράκης σε ομιλία του στον Εσπερινό της Πεντηκοστής το 1996, μιλάει περί του Αγίου Πνεύματος με αφορμή τον Λόγο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά "Εις την Πεντηκοστήν". %audio%
Του Σπύρου Παπαγεωργίου Με τη συμμετοχή εκατοντάδων πιστών εορτάστηκε η μεγάλη εορτή του Αγίου Πνεύματος στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας...
Τη δεσποτική εορτή της Πεντηκοστής πανηγυρίζει η Αγία μας Εκκλησία την Κυριακή 31 Μαΐου 2015. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αργολίδος Νεκτάριος , χοροστάτησε και ...
Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς Βλέπετε αυτή τη κοινή για μας εορτή και ευφροσύνη, την οποία ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός...
” Λυπήσου τη γενιά μας, Κύριε, τούτη τη δυστυχή γενιά την οργισμένη. Τα πρώτα φώτα πού είδαν τα μάτια μας...
Παλιά, για να κάνει κανείς κάτι, αν ήταν κοσμικός άνθρωπος θα σκεφτόταν. Αν ήταν πνευματικός άνθρωπος, θα σκεφτόταν και θα...
(Είναι μια ιστορία που διδάσκει, ελπίδα, πίστη, υπομονή, και θα ήθελα να την μοιραστώ μαζί σας.) «…Σύρθηκα μέχρι το παράθυρο…...
Εάν είσαι καθαρός στην καρδιά, ο Θεός θα σ’ ανεβάσει στην κορυφή των αρετών και θα σε σοφίσει και τελειοποιήσει....
Για να διαβάσετε το νέο τεύχος των Αναλέκτων, κάντε κλικ στην εικόνα Στον πατέρα της επιστημονικής Ιατρικής, Ιπποκράτη τον Κώο (460-370 π.χ.) αποδίδεται το θέσφατο «Κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν». Ο μέγας αυτός μελετητής της ανθρώπινης υγείας, ο οποίος από την επιστημονική παρατήρηση έφθασε στις θεραπευτικές προτάσεις, τονίζει την αξία της πρόληψης για την υγιεινή ζωή. Η πρόληψη αφ’ εαυτής συμπεριλαμβάνει την ενεργοποίηση πολλών δυνάμεων του ανθρώπου. Επιστρατεύονται ο νους ο οποίος πρέπει να κατευθύνει τις πράξεις, η βούληση μέσω της οποίας πρέπει να ληφθεί μία απόφαση, η επιθυμία που πρέπει να χαλιναγωγηθεί, και όλα αυτά να υπαχθούν σε ένα πρόγραμμα αγωγής το οποίο καταρτίζεται από τον θεράποντα ιατρό. Με αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος μπορεί να προλάβει δυσάρεστες ή ...
Διάγουμε σήμερα την ετήσια επέτειο της κοίμησης του μακαριστού γέρ. Μωυσέως του Αγιορείτου, ο οποίος ταλαιπωρήθηκε επί δεκαετίες από σοβαρές ασθένειες. Τις δοκιμασίες αυτές όμως τις μετουσίωσε σε μια πολύτιμη πνευματική εμπειρία, την οποία προσέφερε στους συνανθρώπους του μέσα από τα έργα του. Τιμώντας την οσία μνήμη του, δημοσιεύουμε σήμερα το πρώτο μέρος μιας σπουδαίας ομιλίας του, που αναφέρεται ακριβώς στο ζήτημα της εν Κυρίω αντιμετώπισης της ασθένειας. Ο καρκίνος και ο φόβος του θανάτου Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά και ειλικρινά την Οργανωτική Επιτροπή του παρόντος σημαντικού επιστημονικού Συνεδρίου για την τιμητική πρόσκληση να είμαι ο κύριος ομιλητής στην αποψινή εναρκτήρια τελετή. Η κάθε ασθένεια και ιδιαίτερα μία χρόνια, που απειλεί τη ζωή, είναι συχνά ακατανόητη και ανεπιθύμητη, προσφέρει αναστάτωση, ταραχή, αγωνία, ...
Η ρεαλιστική αυτή στάση συνάδει με την σαφέστατη συνείδηση της Εκκλησίας ότι η διδασκαλία, το έργο και η παρουσία της, εν γένει, εδράζονται στην υπαρκτή πραγματικότητα και όχι σε κάποιες δοκητικού και γνωστικού τύπου φαντασιώσεις, οι οποίες εμφανίστηκαν κατά το παρελθόν ως προσπάθειες υπερβάσεως των περιορισμών της ιστορίας. Ο κτιστός κόσμος μας, όπως τον αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις και όπως τον μελετά η επιστήμη, αποτελεί το πεδίο στο οποίο εισέρχεται η άκτιστη χάρη του Θεού και τον μεταμορφώνει οδηγώντας τον στην κατά χάριν τελείωση. Η χριστιανική θεώρηση της ιστορίας, όπως επισημαίνει ο Jean Daniélou, εισάγει -πέρα από το γεγονός της ενσαρκώσεως καθ᾿ εαυτό, το οποίο αποτελεί την κυρίαρχη ιστορική τομή- την έννοια της προόδου και του τέλους, υπό την έννοια της εσχατολογικής εκπληρώσεώς ...
Σ’ ένα πολύ όμορφο δοξαστικό του εσπερινού της εορτής παραλληλίζεται η κάθοδος του Παρακλήτου κατά την Πεντηκοστή με την κάθοδο του Θεού κατά το κτίσιμο του πύργου της Βαβέλ. Έτσι δίνεται στον ποιητή η ευκαιρία ν’ αναδείξει το καινούριο μήνυμα για τον κόσμο που σημαίνει η επιφοίτηση του Πνεύματος. Η Βαβέλ δεν είναι μια ασήμαντη, ανόητη έστω, ενέργεια του ανθρώπου. Εκφράζει μ’ έναν εξωτερικό τρόπο την αλαζονεία της δυνάμεως. Είναι, όπως θα έλεγαν οι αρχαίοι τραγικοί ποιητές, η «ύβρις» του ανθρώπου, η αιτία όλων των δεινών του. Ξεκόβει από την φυσική τάξη ο άνθρωπος και νομίζει πως μπορεί χωρίς καμιά τιμωρία ν’ αντιστρέψει τον κόσμο και να γίνει αντί πλάσμα δημιουργός. Έτσι παύει να έχει την αίσθηση του μέτρου, την συναίσθηση ...