26 Ιουλίου 2015

Μέσα σε κλίμα κατάνυξης, η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος τέλεσε το διπλό μνημόσυνο για τα θύματα των δύο ναυαγίων που έπληξαν τη γενέτειρά του νήσο Ίμβρο πριν από 65 και 60 χρόνια αντίστοιχα. Η κορυφή του Σεπτού Κέντρου της Ορθοδοξίας κατέφθασε στο νησί το μεσημέρι της Παρασκευής, 24 Ιουλίου 2015, όπου τον υποδέχθηκε πλήθος συμπατριωτών του, προεξάρχοντος του επιχωρίου Επισκόπου, Σεβ. Μητροπολίτου Ίμβρου και Τενέδου κ. Κυρίλλου. Την επομένη, μνήμη της Κοιμήσεως της Αγ. Άννης, ο Οικ. Πατριάρχης προεξήρχε της Θ. Λειτουργίας στον Ι. Ναό Αγ. Μαρίνης Σχοινουδίου, συλλειτουργών μετά των Σεβ. Μητροπολιτών Ίμβρου και Τενέδου κ. Κυρίλλου και Μύρων κ. Χρυσοστόμου.Ολίγον πριν το πέρας της Θ. Λειτουργίας, εψάλη το Μνημόσυνον των αδικοχαμένων Ιμβρίων, που πνίγηκαν κατά τα δύο ναυάγια που ...

Γεννήθηκε στην Αίνο της Α. Θράκης στις 22.1.1882. Τα πρώτα γράμματα έμαθε στην πατρίδα του. Το 1905 ήλθε στο Άγιον Όρος και εισήλθε στην ιερά μονή Βατοπεδίου. Σπούδασε στην Αθωνιάδα Σχολή. Εδώ χειροτονήθηκε διάκονος (1908) και πρεσβύτερος (1909). Το 1912 έλαβε μέρος στον ελληνοτουρκικό πόλεμο. Μετά οκταετή παραμονή στο Άγιον Όρος επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου από τον μητροπολίτη Αίνου Ιωακείμ († 1927) τοποθετήθηκε αρχιερατικός επίτροπος της ιεράς μητροπόλεως το 1913 και το 1915 προχειρίσθηκε στη Χάλκη.   Κατά τους διωγμούς των ετών 1914-1915 συγκακούχησε και συμμαρτύρησε μετά των καταδιωκομένων χριστιανών της επαρχίας του. Αγωνίσθηκε θαρραλέα και υπεράνθρωπα για τη σωτηρία των χριστιανών και των περιουσιών τους, δίχως ποτέ να φοβηθεί και να τρομοκρατηθεί από τις απειλές των άγριων κομιτατζήδων. Κατά τον ...

Κι αν απορούμε γιατί τα «γιατί» έχουν λόγο ύπαρξης στη ζωή μας, αυτό σημαίνει ότι η αυτογνωσιακή μας τοξοβολία ποτέ δεν κατάφερε όχι να πετύχει απλά, αλλά να προσεγγίσει το στόχο, το κέντρο των ζητημάτων. Κινούμενη περιφερειακά απομυθοποίησε τον χριστοκεντρικό χαρακτήρα της όλης ζωής, βούτηξε την άνοιξη στο κρύο του χειμώνα, σώπασε το ανοιξιάτικο κελάηδημα των πουλιών και φύσηξε χάος στο ζωντανό κούνημα των λουλουδιών, χρωματίζοντας άχρωμα τα εκφραστικά τους χρώματα. Τα «γιατί» έχουν την ύπαρξη τους στη φύση του καθενός από εμάς. Στη φύση μου, στη φύση του διπλανού μου, στη φύση του άλλου. Αν ίσως ο εαυτός γίνει εργαστήρι μυστικής και ταπεινής προσευχής στη διάρκεια όλης της ημέρας, ίσως τότε να αρχίσει να φαίνεται ότι υπάρχει Χριστός μέσα ...

Οι απόψεις της υπαρξιακής ψυχολογίας του Irvin Yalom υπό το φως της εκκλησιαστικής παράδοσης. Η Εκκλησία αρνείται να εξωραΐσει τον θάνατο, επειδή ο Χριστός δεν ήλθε για να μας συμφιλιώσει με τον θάνατο∙ ήλθε για να καταργήσει τον θάνατο και τις συνέπειές του στη ζωή μας. Ο Ίδιος δακρύζει μπροστά στο μνήμα του φίλου Του Λαζάρου, αλλά και στη Γεσθημανή είναι γεμάτος αγωνία μπροστά στον δικό Του θάνατο. Ο θάνατος εκτιμάται ως τραγωδία και όχι ως φυσική κατάληξη της ύπαρξης, επειδή καταστρέφει τον «κατ’ εικόνα Θεού» δημιουργημένο άνθρωπο: «Θρηνώ και οδύρομαι όταν εννοήσω τον θάνατον, και ίδω εν τοις τάφοις κειμένην την κατ’ εικόνα Θεού πλασθείσαν ημίν ωραιότητα, άμορφον, άδοξον, μη έχουσαν είδος». Ο Γέροντας Σωφρόνιος αξιολογεί τον θάνατο ως «παράλογον», ως φαινόμενο ...

Η μελέτη της θεολόγου Νίκης Νικολάου για τη σχέση της θεολογικής ανθρωπολογίας με τη Βιοηθική (προηγούμενη δημοσίευση:http://bitly.com/1HBqT0s) θίγει το ζήτημα της καύσης των νεκρών και κατόπιν εκθέτει τις γενικές αρχές προβληματισμού της χριστιανικής Βιοηθικής. Πηγή: www.covenantnaples.com 3.2.13. Καύση νεκρών ή αποτέφρωση Μια συνήθεια, η οποία είναι γνωστή από τα αρχαία χρόνια, είναι η καύση των νεκρών. Στη σημερινή εποχή παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Έχει επιτραπεί με νόμους σε διάφορες χώρες, όπως η Γαλλία, η Ελβετία, η Σουηδία και η Γερμανία. Η καύση των νεκρών γίνεται για πρακτικούς λόγους, όπως είναι η έλλειψη χώρου στα κοιμητήρια των μεγάλων αστικών πόλεων, αλλά και για λόγους υγιεινής, όπως είναι η μόλυνση του εδάφους, του υπεδάφους και της ατμόσφαιρας. Επιπλέον, είναι προτιμότερη εξαιτίας του χρόνου και του ...