Η μελέτη του φιλολόγου κ. Ηρακλή Ψάλτη σχετικά με τα θέματα της αμαρτίας και της λύτρωσης στο έργο του Γ. Βιζυηνού, από την άποψη της Ορθόδοξης Θεολογίας (προηγούμενη δημοσίευση: http://bitly.com/1HKNt71), εισέρχεται στην εξέταση του κοινωνικού πλαισίου που έζησε ο μεγάλος Έλληνας λογοτέχνης. ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3. Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΙΖΥΗΝΟΥ 3.1 Το ιστορικό-κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο ζει και δημιουργεί ο Γεώργιος Βιζυηνός Η όποια δημιουργία δεν διαμορφώνεται σε ένα «αποστειρωμένο» κοινωνικο-πολιτικό περιβάλλον, αλλά σ’ ένα συγκριμένο και κοινωνικο-πολιτικά προσδιοριζόμενο, αφού, όπως υπενθυμίζει ο νομπελίστας Γιώργος Σεφέρης (1900-1971), ο δεσμός του δημιουργού με την εποχή του δεν είναι διανοητικός ούτε συναισθηματικός, αλλά δεσμός καθαρά βιολογικός, είναι ο «ομφάλιος λώρος» που δένει το έμβρυο με την μητέρα του. Είναι χρήσιμο, συνεπώς, για την εργασία μας να παρουσιαστεί το «περιβάλλον» ...
Ο άσωτος βρήκε διέξοδο και την υλοποίησε αμέσως. Και πραγματικά μόνο μια στιγμή απέχει η επιστροφή στον προσανατολισμό αν κανείς αναλάβει την ευθύνη του, όπως ο παράλυτος που σηκώνει το κρεβάτι του και περπατάει… ο οποίος δεν άρχισε το διάλογο και τις διαπραγματεύσεις για την ανημπόρια του… Σηκώθηκε. Σε μια στιγμή. Μια στιγμή για να «βρει κανείς τον χαμένο εαυτό του» που προϋποθέτει αμέτρητες διεργασίες, όπως το πάτημα ενός κουμπιού στον υπολογιστή που μέσα σε δευτερόλεπτα αναζητά με επιτυχία ένα χαμένο αρχείο. Για να έρθει κανείς «εις εαυτόν», έχει να συγχρονίσει τις διαφορετικές θέσεις ώστε να συνυπάρξουν ταυτόχρονα …. «Κράτα το νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι» λέει ο Αγ. Σιλουανός και μας δίνει προοπτική…. Τόλμησε να δεις τα χάλια ...
Μία φορά ήρθε ο εγγονός της πεινασμένος και αυτή του έβαλε να φάη φακές. Δεν του άρεσε το φαγητό και η γιαγιά το εβαλε στο φανάρι. Ζήτησε αργότερα πάλι φαγητό και του έβγαλε πάλι το πιάτο με τις φακές, αλλά δεν θέλησε και πάλι θα τις φάη. Την τρίτη φορά που ζήτησε, το έφαγε και η γιαγιά είπε την παροιμία: «Ο λύκος, παιδί μου, απ’ την πείνα του κρεμμύδια τρώει». Η γιαγιά Εύα παρακαλούσε να πεθάνη χωρίς να κουράση κανέναν. Φοβόταν μην χάση τα λογικά της. Ρωτούσε τη νύφη της αν τα έχασε και κείνη την διαβεβαίωνε ότι είναι καλά. Εκοιμήθη ήσυχα και ειρηνικά το έτος 1988 χωρίς να ταλαιπωρήση κανέναν. Ο Θεός κατά την δικαιοσύνη Του ας της ανταποδώση τον στέφανο ...
Πατέρες και αδελφοί, Στον σημερινό λόγο εγώ ο ανάξιος και αδύνατος για τα καλά έργα, θέλω να αναφέρω στην Οσιότητα...
