6 Αυγούστου 2015

  Ολόκληρη η πάλη και ο αγώνας του ανθρώπου στην στρατευομένη Εκκλησία ένα νόημα και σκοπό έχει, τη νίκη προς το οργανωμένο κακό, το οποίο είναι η άρνηση του θείου θελήματος. Όλες οι επί μέρους αντιστάσεις, οι οποίες προκαλούν και πιέζουν να γίνουμε προδότες και αρνητές, λέγονται πειρασμοί και έχουν την αρχή τους σε διάφορα αίτια. Το όνομά τους φανερώνει και μέρος της ιδιότητάς τους, διότι με την πάλη και τη μάχη αποκτούμε πείρα του πολέμου και ακόμα μαθαίνομε τα μυστήρια της θείας δικαιοσύνης, «του πνευματικού νόμου», με τον οποίον ο Κύριός μας κυβερνά την κτίση του. Οι μορφές των πειρασμών είναι πολλές, αλλά ο στόχος τους ένας. Να μας αποδείξουν δειλούς και απίστους ενώπιον του Θεού και να μας στερήσουν ...

Ίσως δεν έχουμε οι χριστιανοί συνειδητοποιήσει πως κατά τις εκκλησιαστικές εορτές αυτό που πανηγυρίζουμε, αναμιμνησκόμεθα και αναβιώνουμε στο εκάστοτε παρόν ανήκει περισσότερο σε μας παρά στον Κύριο. Για παράδειγμα, στην Ανάσταση του Χριστού γιορτάζουμε και υποστασιάζουμε την ελπίδα της δικής μας εξανάστασης. Το ίδιο συμβαίνει και στη σημερινή δεσποτική εορτή. Χορεύουμε και αγαλλόμεθα εν πνεύματι και Πνεύματι, προσδοκώντας τη μεταμόρφωση του ανθρώπινου γένους και του σύμπαντος κόσμου. Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος είναι μια κομβική εορτή για την Ορθοδοξία. Η νοηματοδότησή της είναι άκρως εσχατολογική και η σημαντικότητά της άπτεται της οντολογικής μας εξέλιξης, οπότε έχει άκρως βαρύνουσα προσωπική σημασία για όλους ανεξαιρέτως τους απογόνους του Αδάμ. Ας δούμε σύντομα μερικά σημεία, επιβαίνοντες στο κείμενο του Μάρκου (θ’ 1-9). «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ...

Η  θεολόγος Νίκη Νικολάου, στη μελέτη της για τη σχέση της θεολογικής ανθρωπολογίας με τη Βιοηθική (προηγούμενη δημοσίευση:http://bitly.com/1I1lrEj), παραθέτει στο σημερινό απόσπασμα τα θεμελιώδη κριτήρια του χριστιανικού Βιοηθικού προβληματισμού. Πηγή: theconversation.com 3.4. Τα κριτήρια μιας χριστιανικής θεώρησης της βιοηθικής       Κατά το Ν. Κόιο, οι αρχές οι οποίες μπορούν να τεθούν ως βάση για την Ορθόδοξη θεώρηση των βιοηθικών προβληματισμών, είναι οι ακόλουθες:       (α) Η αρχή του προσώπου: ο άνθρωπος είναι πρόσωπο αφού είναι πλασμένος κατ’ εικόνα του Τριαδικού Θεού, ο Οποίος αποτελείται από τρία πρόσωπα. Ως πρόσωπο, καλείται ελεύθερα να επιλέξει την ένωσή του με τον Δημιουργό του. Οτιδήποτε εμποδίζει αυτό το σκοπό, είναι αντίθετο με την Ορθόδοξη ηθική.  «Η αρχή του Προσώπου νοηματοδοτεί και επαναπροσανατολίζει τη βιοηθική αρχή της αυτονομίας». Πριν από την ...

Ο μεσαιωνικός σχολαστικισμός συνέδεσε την οντολογία με τις καλές, φιλάνθρωπες πράξεις. Η ηθική, μετρώντας καλές και κακές συμπεριφορές απολυτοποιήθηκε ενώ ταυτόχρονα το καλό συνδέθηκε με το λογικό. Ωστόσο υπήρξε και αντίλογος: ο Θεός υπερβαίνει τη λογική του ανθρώπου κατά συνέπεια η λογική δεν μπορεί να στηρίξει ή να ενισχύσει την πίστη. Η ακινατική τριαδολογία στηρίζεται στο ότι ο Υιός προέρχεται από τον Πατέρα κατά τον τρόπο της νόησης. Διά της νόησης η έννοια του εαυτού Του σε αντιστοιχία με την πραγματικότητα εκφράζεται στη γέννηση του Υιού. Το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται ως αγάπη από τον Πατέρα και τον Υιό διότι η αγάπη του αγαπώντα Πατρός γίνεται με τη γνώση του Υιού λόγω της μεταξύ τους σχέσης αγάπης οδηγώντας στην εκπόρευση του Πνεύματος ...

Πραγματικά είναι δύσκολο σε κάποιες περιπτώσεις να ταιριάξει ο λόγος των θεολόγων και των ψυχολόγων, όχι τόσο γιατί οι δύο επιστήμες οδηγούνται σε διϊστάμενα συμπεράσματα, όσο διότι οι εκπρόσωποί τους κρατούν μία μονοδιάστατη προσέγγιση στην καθημερινότητα, η οποία εν τέλει δεν προσφέρει ούτε ωφελεί. Μέχρι τώρα έχουν γίνει πολλές και ενδιαφέρουσες προσπάθειες να αξιοποιηθούν τα πορίσματα της μίας και της άλλης επιστήμης συνδυαστικά, με στόχο να προαχθεί η αναζήτηση της αλήθειας και η καλύτερη, αποτελεσματικότερη προσέγγιση του πάσχοντος ανθρώπου. Αν και η θεολογική επιστήμη, με τον τρόπο που θεμελιώθηκε και αναπτύχθηκε στην μετεπαναστατική Ελλάδα, προσκολλήθηκε στο άρμα των θεωρητικών επιστημών, ως ένα άλλο διαφορετικό είδος φιλοσοφίας, στην πραγματικότητα -και στην εκκλησιαστική παράδοση- ταιριάζει περισσότερο δίπλα στις θεραπευτικές επιστήμες, οι οποίες αγωνίζονται να γιατρέψουν ...

Μας αποκαλύπτει έτσι η Μεταμόρφωση του Χριστού και την αληθινή φύση του ανθρώπου. Γνωρίζοντας από κοντά την θεωμένη φύση του Χριστού, όπως αποκαλύφθηκε κατά την ένδοξη εμφάνισή του στο όρος Θαβώρ, μαθαίνομε συγχρόνως και τη δική μας αληθινή φύση. Δεν ήμαστε αυτό που με τόση ευκολία και ευπιστία νομίζομε. Δεν είναι η αληθινή φύση μας αυτή που θεωρούμε πραγματικότητα με βάση την καθημερινή εμπειρία. Αυτά όλα φαίνονται, μα δεν είναι αληθινά, γιατί δεν εκφράζουν την βούληση του Θεού για το γένος μας, όταν το έπλασε. Ίσως μιλήσει κάποιος για πραγματικότητα. Είναι όμως, αληθινά πραγματικότητα το μίσος, το άγχος, ο φόβος του θανάτου, τα κόμπλεξ, η αποξένωση από τον συνάνθρωπο; Είναι στ’ αλήθεια πραγματικότητα οι καυγάδες, η ζήλεια, ο πόλεμος και ...