12 Αυγούστου 2015

Η αγιοκατάταξη ενός αγίου σημαίνει και την επίσημη τιμή και μνήμη του με ακολουθία, εικόνισμα και όλα όσα προβλέπει η λειτουργική ζωή της Εκκλησίας. Στο πλαίσιο αυτό ο εικονογράφος Κωνσταντίνος Ξενόπουλος φιλοτέχνησε τη μορφή του Οσίου Παϊσίου για τις λειτουργικές ανάγκες που προέκυψαν μετά την εγγραφή του αγιορείτη αγίου στας δέλτους του αγιολογίου της Εκκλησίας. Με δυναμική πρόσληψη της παράδοσης, η οποία δεν επιδιώκει ένα στείρο εικονογραφικό συντηρητισμό ή αντίστοιχα ένα φιλελευθερισμό, φιλοτέχνησε δύο φορητές εικόνες. Ο τρόπος εικονογράφησης έγινε με αυγοτέμπερα και τεχνική εφαρμογή βυζαντινής και κλασσικής αγιογραφίας. Η μίξη των δύο αυτών τεχνικών έγινε σε συνδυασμό με τα μοναδικά χαρακτηριστικά του προσώπου και της ενδυμασίας του λαοφίλητου αγίου.  Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και αναδεικνύει με τον καλύτερο ζωγραφικό τρόπο τη ...

Θεωρείται ως ο μεγάλος ανθογράφος του 20ου αιώνα, για τα συγκλονιστικά λουλούδια που κυριαρχούν στα έργα του. Στην Αίθουσα Γιάννη και Ελένης Βάτη, στην Ερμούπολη, εγκαινιάστηκε πριν από λίγες ημέρες και θα διαρκέσει έως τις 3 Σεπτεμβρίου, έκθεση αφιερωμένη στο έργο του διεθνούς εμβέλειας και ακτινοβολίας ζωγράφου, Θάνου Τσίγκου με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννηση του.  Την επιμέλεια της έκθεσης -η οποία γίνεται  σε συνεργασία με τον Δήμο του νησιού- έχει ο πρόεδρος της εικαστικής επιτροπής Σύρου – Ερμούπολης, Κώστας Ιωαννίδης. Θ. Τσίγκος  Η έκθεση - αφιέρωμα στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Θάνου Τσίγκου, του «ζωγράφου των λουλουδιών», όπως έγινε γνωστός, ο οποίος έζησε και δούλεψε στο Παρίσι και πέθανε στην Αθήνα, περιλαμβάνει 34 έργα, τα ...

Αναστάσιος Μ. (1929-2004) Ο Θεός διάλεξε τους απλοϊκούς που ο κόσμος θεω­ρεί μωρούς για να καταντροπιάσει τους σοφούς. Και εξέλεξε...

Προηγούμενη ανάρτηση: http://www.pemptousia.gr/2015/08/to-mistirio-tis-ierosinis-meros-v/ Η ιερωσύνη αυτή που δόθηκε από τον Κύριο στους Αποστόλους έπρεπε να συνεχίζεται μέχρι συντελείας των αιώνων, διότι αποτελεί, όπως είδαμε, αναγκαία λειτουργία του σωτηριώδους έργου της Εκκλησίας. Γι’ αυτό οι Απόστολοι καθιέρωσαν διαδόχους και συνεχιστές του έργου τους, χειροτονώντας σε κάθε πόλη και χώρα Επισκόπους και Πρεσβυτέρους (Πράξ. ιδ' 23), σύμφωνα εξ άλλου με το θέλημα του Κυρίου (Εφεσ. δ' 10-12, Α' Κορ. ιβ' 28). Όπως είδαμε, ο Κύριος μας Ι. Χριστός είναι ο μέγας και αιώνιος Αρχιερέας, και σαν τέτοιος κατέχει το πλήρωμα της ιερωσύνης, είναι ο μόνος  ιερέας με την απόλυτη έννοια του όρου. Οι  ιερείς της Εκκλησίας (οι Απόστολοι και οι διάδοχοί τους ύστερα) δεν έχουν από μόνοι τους την ιερωσύνη, αλλά μετέχουν στην Αρχιερωσύνη του ...

Η Παναγία είναι η αρχόντισσα αυτού, του τόπου, που επεθύμησε να υμνείται το γλυκύτατο όνομά της. Σ’ όλο τ' όρος είναι η μόνη γυναικεία μορφή που δεσπόζει στις ψυχές και τους τόπους. Εξαιρετικά ξεχωρίζουν τρεις μονάχα αγίες που έχουν κάποια σχέση και με τη ζωή της και φυλάγονται ακέρια άγια λείψανά τους. Η αγία Άννα, η μητέρα της, που στο Κυριακό της ομώνυμης νότιας σκήτης φυλάγεται το τιμιώτατο πόδι της, της αγίας Αναστασίας, σχεδόν ολόσωμο, του πιο μεγάλου θησαυρού της Μονής Γρηγορίου και της αγίας Μαγδαληνής της Παρθένου, μυροφόρου και ισαποστόλου το αριστερό χέρι στη Σιμωνόπετρα, που όχι σπάνια έχει ευωδία θαυμαστή και θερμότητα ζωντανού ανθρώπου. Οι περισσότεροι ναοί στο Άγιον Όρος είναι αφιερωμένοι στήν Παναγία. Ό,τι πιο πολύτιμο εδώ, είναι ...

Η ψυχή είναι πνοή ζωής. Αυτό δηλώνει και η γνωστή ρήση της Παναγίας μας: «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον». Ο αείμνηστος καθηγητής Δογματικής Π. Τρεμπέλας στο υπόμνημά του στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο σημειώνει σχετικά: «Η ψυχή είναι η αρχή της ατομικότητος, η έδρα των ψυχικών ιδιοτήτων, όλων των εντυπώσεων, αίτινες έχουν προσωπικό χαρακτήρα. Η λέξις ψυχή μου περιλαμβάνει πάσας τας συγκηνίσεις της γυναικός και της μητρός, αίτινες κατακυριεύουν ήδη της καρδίας της Μαρίας, και καταλήγουν πάσαι ομού εις λατρείαν και δοξολογίαν του Θεού». Λίγο πιο κάτω σχολιάζοντας τον στίχο Λουκά α’ 47 «…και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω σωτήρι μου», επαναλαμβάνει με άλλα λόγια πως «κατά την Γραφήν η ψυχή, η έδρα της ατομικότητος, διά μεν ...