Πολλοί άνθρωποι χάνουν με το παραμικρό την ψυχραιμία τους κι έχουν έντονα ξεσπάσματα οργής. Μπορεί για αυτή τη συμπεριφορά να...
Το χρήμα, η δόξα κι η περήφανη γνώση μπήκαν ευπρόσδεκτοι στο σπίτι του. Γρήγορα όμως έγιναν αφέντες και δεσμοφύλακες μαζί....
Είναι στιγμές που νιώθεις την αγάπη του Θεού μέσω των συνανθρώπων σου. Εκεί που δεν το περιμένεις εκεί που νιώθεις...
To Δ.Σ. του Σωματείου «Άγιος Γεώργιος Περιστερεώτα» με ιδιαίτερη χαρά σας καλεί να τιμήσετε με την παρουσία σας την 1219η...
«Ευθανασία: δικαίωμα στον θάνατο;» Συζήτηση Πέμπτη 12 Μαΐου 2016, 19:00 Είσοδος ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας Η διανομή...
Ο αμετακίνητος Σταυρός του Γολγοθά Κείμενο-φωτογραφίες: Μαρία Χρ. Αλβανού «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας…». Σε όλες τις ορθόδοξες εκκλησίες ενώ με κατάνυξη ψέλνονται με τον πιο ποιητικό τρόπο τα Πάθη του Κυρίου ο Σταυρός που βρίσκεται μέσα στο Ιερό βγαίνει και περνά μπροστά από τους πιστούς. Μόνο σε έναν ναό της Ορθοδοξίας τη στιγμή εκείνη τα λόγια αυτά ακούγονται χωρίς την πομπή της αναπαράστασης της Σταύρωσης. Στα Ιεροσόλυμα, στον Ναό της Αναστάσεως, όταν γίνεται η ακολουθία του Εσπερινού της Μεγάλης Πέμπτης δεν βγαίνει από το Ιερό ο Σταυρός και δεν περνά μπροστά από τους πιστούς. Το αντίφωνο ψάλλεται και τα Ευαγγέλια αναγιγνώσκονται στη σκιά του Γολγοθά. Και ο Εσταυρωμένος του Γολγοθά δεν μετακινείται ποτέ. Μένει σταθερά εκεί ...
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος της Μεγάλης Εβδομάδας είναι ο θρησκευτικός συναισθηματισμός. Σε αυτό συντείνουν τα γραφικά έθιμα, από τα οποία δεν...
Η αναγγελία της εξόρμησης στην Αλβανία και συγκεκριμένα στο Αργυρόκαστρο για το Σαββατοκύριακο της Τυρινής - στα πρόθυρα της Σαρακοστής - γέννησε αυτή τη φορά μια γλυκιά προσμονή. Θα τολμούσα να την πω λυτρωτική, γιατί ήταν υπόσχεση αυτή η επίσκεψη. Ήταν υπόσχεση θύμησης, μνημόσυνο σε ξεχασμένους ήρωες που αφήσαμε πίσω μας τον Μάη που μας πέρασε, μαζί με τους συνταξιδιώτες μου, στην εκδρομική ευκαιρία, οργανωμένη και τότε από τον Σύλλογο Ορθόδοξης Εξωτερικής Ιεραποστολής «Φως Χριστού», που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη. Το προσκύνημα αυτό ήταν συνταιριασμένο στο συγχωρητικό κλίμα των ημερών: επίσκεψη-ξενάγηση στο Καλπάκι, πέρασμα στο αλβανικό έδαφος και μνημόσυνο στο επίσημο νεκροταφείο Ελλήνων πεσόντων στους Βουλιαράτες και στη μονή Αγίου Νικολάου - περιοχή της Κλεισούρας - στο εκεί νεκροταφείο που «παλεύει» ...
Στίχοι: Μωυσής Αγιορείτης Μουσική: Χρήστος Τσιαμούλης ερμηνεύει: Μανώλης Μητσιάς
Είδα άνθρωπον εν Χριστώ, προ ετών δεκατεσσάρων, αρπαγέντα τον τοιούτον εως τρίτου ουρανού». Ηρπάγη στον Παράδεισο -με το σώμα ή χωρίς το σώμα, δεν ξέρω, ο Θεός ξέρει-. Και άκουσε άρρητα ρήματα που δεν είναι δυνατόν να λεχθούν με ανθρώπινη γλώσσα. «Υπέρ του τοιούτου καυχήσομαι, υπέρ δε εμαυτού ου καυχήσομαι, ει μη εν ταις ασθενείαις μου». Αυτή η εμπειρία τον σφράγισε για πάντα. Θυμαται ακριβώς πότε έγινε («προ ετών δεκατεσσάρων»). Αυτή τον τρέφει συνεχώς· αποτελεί την πεμπτουσία της ζωής του· την πηγή της θεολογίας και του κηρύγματος του. Μπορούμε να πούμε οτι αυτή η αρπαγή «εως τρίτου ουρανού» είναι η δεύτερη -και σημαντικότερη- κλήσι του Αποστόλου από τον Κύριο. Μετα από αυτή την εμπειρία και τη σχέσι του με τα ...
Ο θάνατος του Χριστού πάνω στο Σταυρό δεν είναι μια αποτυχία που αποκαταστάθηκε κάπως μετά την Ανάστασή του. Ο ίδιος ο θάνατος πάνω στο Σταυρό είναι μια νίκη. Νίκη τίνος πράγματος; Μόνο μια απάντηση μπορεί να υπάρξει: Η νίκη της οδυνώμενης αγάπης. «Κραταιά ως θάνατος αγάπη... ύδωρ πολύ ού δυνήσεται σβέσαι την αγάπην» (Άσμα Ασμ. 8, 6-7). Ο Σταυρός μας δείχνει μιαν αγάπη που είναι δυνατή σαν το θάνατο, μιαν αγάπη ακόμη πιο δυνατή. Ο αγ. Ιωάννης κάνει την εισαγωγή της διήγησής του για το Μυστικό Δείπνο και το Πάθος μ' αυτα τα λόγια : «...αγαπήσας τους ιδίους τους εν τω κόσμω, εις τέλος ηγάπησεν αυτούς» (Ιω. 13, 1). Το ελληνικό κείμενο λέει εις τέλος, που σημαίνει «ως το τέλος», «ως ...
Το πάθος του Χριστού, ο σταυρός του και εμείς Το πάθος του Χριστού είναι μυστήριο υπέρ «κατάληψιν». Το προσεγγίζεις πιο πολύ με τη σιωπή παρά με «τον ανθρώπινο λόγο». Ωστόσο, κάτι λίγα «μυστικώς» μπορείς να ψελλίσεις γι’ αυτό, όπως το ότι ξεκινάει από την άχρονη αιωνιότητα και βυθίζεται στο ατελεύτητο εσχατολογικό της μέλλον, ότι ο σταυρός του Κυρίου ήταν πολυδιάστατος και τέλος ότι ο Χριστός άφησε ένα μερίδιο δικής μας μετοχής στο σταυρό το δικό του. Αυτές τις σκέψεις να αναπτύξουμε λιγάκι, στο χώρο που έχουμε στη διάθεσή μας. α. Υπεριστορικότητα του πάθους Η άποψη για την ιστορική αλλά και υπεριστορική διάσταση του πάθους του Χριστού φαίνεται κάπως καινοτόμα. Στην ουσία όμως δεν είναι. Ίσως είναι δυσπρόσιτη στην ...
Όσοι επιθυμούν να μάθουν το θέλημα του Κυρίου, οφείλουν προηγουμένως να θανατώσουν το ιδικό τους. Αφού δε προσευχηθούν με πίστι...
People should train themselves to recognize immediately, through the feeling in their heart, whether good or evil is coming towards them, in the same way as we identify savory and unsalted things, or sweet and bitter with the tongue. "Saint Nicholas Velimirovich" Read more “Words of Life” at www.pemptousia.com
ολύς ο πόνος γύρω σου, αβεβαιότητα και μαυρίλα… δύσκολη η επιβίωση, το χαμόγελο εκλείπει. Δεν μπορείς να μην πονάς βλέποντας...
Ανδρέας Παβίας, Η Σταύρωση (1450 - 1500) Κρητική Σχολή, Εθνική Πινακοθήκη Ψυχή μου, ευλόγα σήμερα πρωί, όλη τη μέρα και την ακολουθούσα νύχτα όλη, το σωτήριο τούτο Ξύλο. Πηγάζει απ’ τα σκοταδερά έγκατα των δασών. Εκεί είναι η βασιλεία του, στολισμένο με φύλλα θροούντα. Εκεί έρχεται σε κοινωνία με τις δροσιές της Νύχτας, με τα θάμπη των Ημερών. Εκεί του περιπλέχουνται οι κισσοί και οι άλλες περιπλοκάδες, γεννώντας την ιδέα της ομορφιάς και της αγάπης. Σπάνιο είναι να τ’ αφήσουν να γεράσει, να τη ζήσει την αιώνια ζωή, και σπάνιο είναι κεραυνός να τόβρει, μήνυμα επουράνιο, ένωση ουρανού και γης με λάμψη ακαριαία και θάνατος στο δάσος, όπως πρέπει. Ψυχή μου, ευλόγα και την ώραν, οπότε ξεκινάμε με τα πελέκια μιαν αυγή, άκαρδο, δουλευτικό σμήνος οι υλοτόμοι. Γουρμάζει τότες η γραμμένη σιωπηλή στιγμή της ...
Ήταν στον Άγιο Παύλο ένα γεροντάκι ονόματι Κωνστάντιος από την Κεφαλλονιά, ήταν κι ένα άλλο Γεροντάκι, Κεφαλλονίτης κι αυτός, από...