Νέα αμερικανική έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες (UCLA) αποκαλύπτει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των γονέων ακολουθούν...
Η πρώτη δοκιμή που χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από τους επιστήμονες Ποτέ ένα πειραματικό φάρμακο για το Αλτσχάιμερ δεν ήταν τόσο...
Με την εισαγωγή και χρήση των Νέων Τεχνολογιών στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση δίνεται η εξαιρετική ευκαιρία στο δάσκαλο να διαφοροποιήσει τη διδασκαλία του σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα και φυσικά, μεταξύ αυτών, και στο μάθημα των Θρησκευτικών. Δεν θα μπορούσε να επιλέξει καταλληλότερη διδακτική μέθοδο, προκειμένου να επιτύχει τους διδακτικούς του στόχους, από την ομαδοσυνεργατική. Είναι η μέθοδος που προάγει την αυτενέργεια, τον αυθεντικό τρόπο σκέψης, τη γνώση, τα συναισθήματα καθώς και τη δράση των μαθητών. Προωθεί επίσης τη συνεργασία και τον εποικοδομητικό διάλογο, παρέχοντας ταυτόχρονα στους μαθητές - μέλη των ομάδων την ευκαιρία να εμπλακούν σε συζητήσεις, να διατυπώσουν ερωτήματα και απορίες και κυρίως να εργαστούν συλλογικά συνδυάζοντας τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους. Ο δάσκαλος, κατά τη διαδικασία οργάνωσης ...
Νέα ευρήματα ότι ο Ιπποκράτης είχε δίκιο όταν έλεγε ότι ο πόνος σχετίζεται με τις καιρικές συνθήκες, αποκαλύπτει μία νέα...
Η κομπούχα ή αλλιώς κομπούτσα είναι ένας μήκυτας Ιαπωνικής προέλευσης, που χρησιμοποιείται ευρέως στην Ευρώπη εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Αρχικά,...
Η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού που εορτάζει σήμερα η Εκκλησία, οι συμβολισμοί της και η σημασία της για την εκκλησιαστική κοινότητα, είναι ένα γεγονός που καθορίζει τη ζωή του πιστού και προσλαμβάνεται όχι μόνο από την εκκλησιαστική αλλά και από την «κοσμική» ποίηση. Ο Τάκης Παπατσώνης, ποίημα του οποίου ακολουθεί, ανήκει στην γενιά των ποιητών του μεσοπολέμου, οι μελετητές του έργου του θεωρούν ότι ξεπερνάει όποια κατηγοριοποίηση, γράφει σε ελεύθερο στίχο, ενώ το έργο του χαρακτηρίζεται από ένα προσωπικό ύφος επηρεασμένο από θεολογικές αναζητήσεις. Από την ενότητα των φωτογραφικών έργων «Άθως. Τα χρώματα της Πίστης», του Στράτου Καλφάτη και την έκθεση του ΜΙΕΤ, τον Μάρτιο του 2015, στην Αθήνα. Περί του Ξύλου Ψυχή μου, ευλόγα σήμερα πρωί, όλη τη μέρα και ...
Με αγιορειτική λαμπρότητα εορτάστηκε την Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου η εορτή της Αγίας Ζώνης στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου. Της πανηγυρικής...
Πρεπει να γίνεται για να εξασφαλιστεί ότι τα παιδιά είναι έτοιμα να συμμετάσχουν με ασφάλεια σε κάθε δραστηριότητα Απαραίτητος κρίνεται...
From the beginning, it has not been so. A group of churches - among them Methodist, Baptist, Presbyterian and others - organize a sunrise Easter service to celebrate the resurrection of Jesus Christ. At Thanksgiving, a group of churches prays together annually. On Saturday evenings, a Roman Catholic Church offers Mass in a Lutheran church's sanctuary. An Episcopal priest serves as the pastor of a Presbyterian church. At a certain level, these are unbelievable signs of generosity and Christian love - like a situation where two church groups pray together, the second of which exists historically and theologically in reaction against the first. These are all attempts to bring unity to the churches, waving the banner of John 17:11, Jesus' prayer ...
Μια από τις πρώτες κινήσεις που κάνει ο χριστιανός κάθε μέρα που ξυπνάει και από τις τελευταίες πριν κοιμηθεί, είναι το σημείο του σταυρού. Κι όχι μόνο τότε· πολλές φορές κάθε μέρα μπορούμε να φέρνουμε στη σκέψη μας τις ευεργεσίες του Θεού, να Τον ευχαριστούμε αλλά και να τον παρακαλούμε για κάτι που θέλουμε. Τότε κάνουμε το σημείο του σταυρού. Είναι καλό, κάθε φορά που "κάνουμε τον σταυρό μας", να αναλογιζόμαστε ότι ομολογούμε την πίστη μας στον τριαδικό Θεό· γι΄ αυτόν τον λόγο ο τρόπος με τον οποίο τον κάνουμε πρέπει να είναι ευλαβής κι αυτός που αρμόζει σε κάθε λατρευτική πράξη. Εκτός από τη στάση που πρέπει να έχουμε, ας γνωρίζουμε τι συμβολίζει το σημείο αυτό που κάνουμε καθημερινά. Κατά πρώτον, ...
(previous publication: ) "Pemptousia": What are your impressions of the Alba Iulia conference? “Cornelia Delkeskamp-Hayes”: I have participated in those conferences since 2009. This privilege was made possible by a great Romanian priest and dear friend in my neighborhood, Reverend Stefan Anghel from Offenbach. Through his recommendation, I, and thus also Herman Engelhardt, were able to experience the uniquely loving hospitality of the then Archbishop Andrej, and of Father Professor Emil Jurcan, the dean of the theological faculty. Father Emil meanwhile has extended his own paternal welcome to four of Herman’s former students and more recent friends. The faculty in Alba Iulia is special in the sense of having been shaped by that great episcopal pastor. Even though he now serves as the Metropolitan ...
«Η Ιερά Μονή Κουδουμά πολύ εύστοχα ονομάστηκε -με την έννοια της πνευματικής ακμής- ως η τελευταία Λαύρα της Κρήτης. Κι αυτό είναι αληθές, διότι το πνευματικό έργο που συντελέστηκε σ΄αυτό το Μοναστήρι, κατά τα τέλη του 19ου αιώνος και στις αρχές του 20ού, ήταν κολοσσιαίο, λόγω της αγιότητος των αυταδέλφων Αγίων Πατέρων Παρθενίου και Ευμενίου. Υπήρξαν άγιοι ασκητές που έφτασαν σε μεγάλα μέτρα αγιότητας πριν ακόμη κτιστεί το Μοναστήρι». Αυτά σημειώνει ο συγγραφέας, Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου Χρυσόστομος Παπαδάκης, στον πρόλογο της Α΄εκδόσεως του βιβλίου «Οι Όσιοι Παρθένιος και Ευμένιος και η Ιερά Μονή Κουδουμά», το οποίο επανεκδόθηκε πρόσφατα, σε νέα βελτιωμένη και επηυξημένη έκδοση, από την Ι. Μ. Μ. Βατοπαιδίου. Στον ογκώδη και πολυτελή αυτόν τόμο, καρπό πολυετούς έρευνας του ...
«Σταυρέ Χριστού, το των Χριστιανών πολυθρύλητον καύχημα· Σταυρέ Χριστού, το των Αποστόλων περιούσιον κήρυγμα· Σταυρέ Χριστού, το των μαρτύρων βασιλείαν διάδημα· Σταυρέ Χριστού, το των προφητών υπέρτιμον εγκαλλώπισμα· Σταυρέ Χριστού, το των περάτων παμφαέστατον αγλάισμα» (Εγκώμιον εις τον Τίμιον Σταυρόν) Δανείστηκα αυτά τα θεία λόγια αγαπητοί αδελφοί, που είναι λόγια ενός μεγάλου πατρός ης Εκκλησίας μας, του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη, ως πρόλογο στα φτωχά λόγια που θ’ ακολουθήσουν, γιατί αληθινά δένεται η γλώσσα κάθε αδόκιμου ομιλητή, όπως είμαι εγώ, μπροστά στο μυστήριο και το μεγαλείο του Τίμιου και Ζωοποιού Σταυρού. Δένεται, γιατί δεν γνωρίζει πως ν’ αρχίσει, τι να πρωτοπεί και πως να ερμηνεύσει αυτό το μυστήριο, για το οποίο μόνο «τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου και τα πάγχρυσα στόματα του ...
In his first epistle to the Corinthians Saint Paul mentions that the “Jews seek a sign” (I Cor. 1, 22), that they wanted a supernatural sign, such as the resurrection of the dead, cure of the possessed, and so on that would allow them to believe in the teaching concerning the Cross. So they looked for some supernatural sign, ignoring and overlooking the signs and wonders that God had already shown them in the past, every time they were in danger. Of course, the sign they were seeking could hardly have been anything other than that of the Cross, which, on the one hand, was prefigured throughout the Old Testament and, on the other, was permanently present and saved the ...
Καμία άλλη κατηγορία ανθρώπων δεν άκουσε από τον Ιησού Χριστό εκείνα τα φοβερά “ουαί” που διαβάζουμε στο 23ο κεφάλαιο του Ματθαίου, παρά οι υποκριτές, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι και διαμέσου αυτών οι φορείς της υποκρισίας σε κάθε εποχή. Τους παρομοίασε με τους τάφους οι οποίοι είναι εξωτερικά όμορφοι και περιποιημένοι ενώ εσωτερικά είναι γεμάτοι από ακαθαρσίες (Ματθ.23,27), και αυτό διότι αν και ήταν θρησκευόμενοι, εντούτοις αποδεικνύονταν διχασμένες προσωπικότητες επιτελώντας απλώς τα θρησκευτικά τους καθήκοντα χωρίς να έχουν ειλικρινή σχέση με τον Θεό, σχέση η οποία αποδεικνύεται μέσα από την καθαρότητα της καρδιάς και το έλεος προς τον συνάνθρωπο. Αυτοί οι λόγοι του Ιησού είναι ένα ισχυρότατο ράπισμα στη δική μας αυτοδικαίωση, στην ηθική μας αυταρέσκεια, στον κοινωνικό καθωσπρεπισμό μας, ...
Όπως γενικότερα ισχύει για κάθε ομιλητική διαδικασία, ομοίως και για τον επανευαγγελισμό δρουν τρεις σταθεροί παράγοντες: ο αναγγέλλων την είδηση, η είδηση και οι ακροατές/αποδέκτες της. Σε αυτούς τους παράγοντες προστίθενται τα διαθέσιμα μέσα για τη διάδοση του μηνύματος, οι γλωσσικοί κώδικες, τα θέματα που αναπτύσσονται και το ευρύτερο περιβάλλον που πλαισιώνει την ομιλητική διαδικασία. Η περιρρέουσα ευρωπαϊκή εκκοσμικευμένη κοινωνία εκ πρώτης όψεως εκλαμβάνεται ως αρνητική για την εξαγγελία του ευαγγελίου. Δημοσίως δεν είναι ενθαρρυντική μήτε απ’ ευθείας ευεργετική. Όμως δεν είναι και απαγορευτική. Η μείωση του δημόσιου ρόλου της θρησκείας και ο περιορισμός της στην ιδιωτική σφαίρα αντισταθμίζονται από τις κατοχυρωμένες θρησκευτικές ελευθερίες. Επίσης από την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και των αξιών. Συνεπώς, η ίδια η νεωτερικότητα που συνέβαλε ...
