2016

Η θεραπεία του έμπορου του Μούρομ Ιβάν Ζασούχιν, όπως και του γιού και της θυγατέρας του, έχουν περιγραφή στο περιοδικό «Γκραζντανίν» (πολίτης), στο τεύχος του Οκτωβρίου του 1884. Ο έμπορος αυτός τον Μάρτιο του 1882 αρρώστησε στην πόλι Ουριούπιν από τύφο στομάχου. Ο ιατρός του Ουριούπιν τον βοήθησε κάπως, αλλά τον συμβούλευσε να πάη στην ιδιαίτερη πατρίδα του, πράγμα που αυτός έκανε. Το ταξίδι τον κούρασε υπερβολικά και έφθασε εξαντλημένος στο Μούρομ. Κάλεσαν τον ιατρό Σταυρόβσκι, ο οποίος του όρισε θεραπευτική αγωγή. Η ασθένεια υποχώρησε, ο πυρετός έπεσε από 40,1 σε 37,5°. Σύντομα ο ασθενής άρχισε ν’ αναρρώνει. Αλλά κατά την διάρκεια της νόσου του είχε παρουσιασθή πρήξιμο πίσω από τ’ αυτιά και αργότερα στην κορυφή του μηρού του δεξιού ...

Μοναχός Πέτρος Αγιοπετρίτης, ο διάδοχος και συνώνυμος του Γ. Πέτρου (φωτ. μ. Χαρίτωνος). Σε όλη του τη μοναχική ζωή έζησε στα όρια της Μ. Λαύρας. Ήλθε από τη Λήμνο, όπου γεννήθηκε το 1891. Εκάρη μοναχός στό Κελλί του Αγίου Νείλου, έξω από τα Καυσοκαλύβια. Ήταν σχεδόν αγράμματος, απλός, ζωηρός και ενθουσιώδης. Κάποτε εξορίσθηκε στη Σπιναλόγκα. Κατόπιν κατοίκησε σ’ ένα απόμερο, μικρό, φτωχό καλύβι στη σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης. ’Ηταν τόσο ταπεινός που πάντοτε έσκυβε κάτω, έβαζε μετάνοια σε όλους, σαν ένα μικρό ντροπαλό παιδί. Ήταν μικρόσωμος, κοντός και αδύνατος. Όλοι τον αγαπούσαν και τον φώναζαν «Πετράκη». Έτσι ήταν σε όλη του τη ζωή. Δεν ήθελε πολλές συναναστροφές. Τα χάνε με τους ανθρώπους. Πάντως, όταν λίγο μιλούσε, έλεγε πάντοτε ωραία και ...

Μια ξεχωριστή μορφή για τα μοναχικά δρώμενα της Βορείου Ελλάδος και της Βαλκανικής κατά τα τελευταία πενήντα χρόνια υπήρξε ο βιογραφούμενος Γέροντας. Βλάστημα της Μακεδονικής γης, γεννήθηκε το 1929 στην Έδεσσα. Ο κατά κόσμον Στυλιανός ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά του Αμφιλόχιου Ματζάρογλου και της Βάγιας Κοζανίτη η οποία έγινε μοναχή υπό το όνομα Ελισάβετ από τον Γέροντα Πολύκαρπο στο Ησυχαστήριο της Σουρωτής όπου και κοιμήθηκε εν Κυρίω. Ο δημοδιδάσκαλος πατέρας και η απλοϊκή Μακεδόνισσα μητέρα του θα δώσουν καλή ανατροφή στα παιδιά τους και θα τους εμφυσήσουν την αγάπη για τον Χριστό και την Εκκλησία. Ο μικρός Στυλιανός ήταν έξυπνος, μελετηρός, εσωστρεφής χαρακτήρας υπό την έννοια της εσωτερικής καλλιέργειας, στοχαστικός και ολιγομίλητος. Ιδιαίτερα θα σημαδέψει τα εφηβικά του χρόνια ο ...

Η ιδέα που εξέφρασαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι αναφορικά με την ύπαρξη ενότητας στον φυσικό κόσμο, βρήκε την πρακτική της εφαρμογή στην σύγχρονη Φυσική, όπου πλέον οι ερευνητικές υποθέσεις αποδεικνύονται μέσω πειραμά­των. 3. Η ενότητα των φυσικών δυνάμεων κατά την σύγχρονη Φυσική Το γεγονός αυτό επέτρεψε στους επιστήμονες να μελετήσουν την δομή του πυρήνα του ατόμου και να φτάσουν στις μικρότερες δομές ύλης που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι στιγμής, τα quarks (q) και τα λεπτόνια. Εκτός από αυτά όμως, τα πειράματα και οι έρευνες που πραγματοποιούνται στην φυσική του μικροκόσμου έχουν αποδείξει ότι εκτός από τα στοιχειώδη σωματίδια, υπάρχουν και αλληλεπιδράσεις, οι οποίες είναι οι εξής (εικόνα 1): Εικόνα 1 (πηγή: scienceblog.com) Βαρυτική: η δύναμη που προκαλεί την έλξη των σωμάτων και την καμπύλωση του χώρου που παρατηρείται στον ...

Γεννιόμαστε γυμνοί. Έστω και για λίγα λεπτά είμαστε ανέστιοι σε αυτόν τον κόσμο. Το κλάμα είναι η πρώτη γκρίνια μας, για έναν κόσμο που δεν γνωρίζουμε μα ωστόσο η οσμή του μας φοβίζει. Και κάπου εκεί, στο γιγάντωμα του φόβου και του πανικού, μια γνώριμη ζεστή γη μας χαρίζει την ποθητή ηρεμία της ύπαρξης. Είναι το σώμα της μάνας. Γη σταθερή και βέβαιη. Το χάδι της κυκλώνει το γυμνό και φοβισμένο κορμί μας. Η ψυχή ζητάει ζεστασιά και ασφάλεια. Από ‘κείνη την στιγμή κάθε κλάμα και δάκρυ ζητά να ξαποστάσει σε χέρια και αγκαλιές αγάπης. Δεν είναι τυχαίο που ο Χριστός για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, ονομάζει τον Θεό πατέρα. Ούτε ότι η εκκλησία και η εμπειρία των αγίων ...

Πριν από κάποια χρόνια, σε μια συνέντευξη που μου έδωσε ο πολυδιάστατος Θωμάς Κοροβίνης για την ανθολογία που επιμελήθηκε με τίτλο «Κωνσταντινούπολη, λογοτεχνική ανθολογία» (εκδόσεις Ιανός), με αιφνιδίασε λέγοντάς μου τα εξής: «Είναι αξιοσημείωτο πάντως ότι σε όλους τους Τούρκους συγγραφείς που ασχολήθηκαν με την Πόλη, διακρίνεται μια αίσθηση υποταγής ή προσκυνήματος στη σαγηνευτική ιστορία της Πόλης, αλλά κι ένας φόβος, θα ’λεγα, σαν να μην είναι εντελώς σίγουροι ότι είναι δικιά τους -σαν να είναι μουσαφίρηδες- και τρομάζουν μην τη χάσουν»! Αυτό μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση γιατί ο Άγιος Παΐσιος (1924-1994) σ' ένα βιβλίο του αναφέρει πως οι Τούρκοι, όταν συναντήσουν Έλληνες, νιώθουν άβολα γιατί γνωρίζουν πως τα μέρη αυτά δεν είναι δικά τους. Για να πω την αλήθεια, ...