27 Μαρτίου 2017

Χ.Α. Περνάει τη δοκιμασία της πίστης του; Σ.Ζ. Τη δοκιμασία της σιωπής του Θεού. «Πού είσαι τώρα;». Οι πιστοί στην κρίσιμη στιγμή νιώθουν εγκαταλελειμμένοι. Κάποιοι μπορεί να θεωρούν ότι οι πιστοί έχουν και την προσδοκία της άλλης ζωής, και άρα γι' αυτούς όλα είναι εύκολα. Δεν είναι καθόλου έτσι. Για τον πιστό, η αρρώστια η δικιά του ή των προσφιλών του είναι επιπλέον και μια δοκιμασία της πίστης του. Εκεί βιώνει το πιο συνταρακτικό θρησκευτικό βίωμα, τη θεϊκή εγκατάλειψη. Τη σιωπή του Θεού. Χ.Α. Γίνεται επείγον το νόημα του θανάτου; Ό,τι ήταν μέχρι τώρα αόριστο και φανταστικό αποκτά τις τρεις διαστάσεις του πραγματικού; Σ.Ζ. Προσωπικά, τη φιλοσοφική γραμματεία περί θανάτου τη βρίσκω ανούσια. Ο υψηλός θεωρητικός λόγος περί θανάτου μού προκαλεί θυμηδία. Ο θάνατος ...

Με την ενθρόνιση των χριστιανών αυτοκρατόρων σε αυτές τις νέες γραφειοκρατικές αρχές προστέθηκε και ένα άλλο, ασύγκριτα ισχυρότερο μέσο της κοινωνικής πειθαρχίας – η εξουσία της Εκκλησίας, η εξουσία και το προνόμιο των επισκόπων. Αυτό το εργαλείο η Αρχαία Ρώμη δεν το είχε: δεν είχε το τόσο δυνατό ιερατείο. Στο χριστιανικό Βυζάντιο εμφανίστηκε αυτό το νέο και εξαιρετικά σωτήριο εργαλείο της πειθαρχίας. Επαναλαμβάνω, λοιπόν: ο βυζαντινός καισαρισμός είχε μέσα του, όπως ξέρουμε, πολλή ζωτικότητα και πολλή φυσικότητα που συναρμόζονταν με τις περιστάσεις και τις ανάγκες του καιρού. Στηριζόταν πάνω στις δύο δυνάμεις – την νέα θρησκεία την οποία και οι περισσότεροι μη χριστιανοί (δηλαδή οι άθεοι και οι ντεϊστές) της εποχής μας την αναγνωρίζουν ως την καλύτερη από όλες τις μέχρι ...

Επισημαίνει, επιτυχώς, ότι ο σύγχρονος άνθρωπος ζει ως «άτομο», δηλαδή ως μονάδα με τα ιδιαίτερα και μοναδικά χαρακτηριστικά της σε αντιδιαστολή προς το σύνολο ή την κοινωνία του, και όχι ως «πρόσωπο», δηλαδή ως ψυχοσωματική οντότητα στην ατομική του υπόσταση και στην κοινωνική του φύση, ως σύστημα σχέσεων στην αγαπητική του διάσταση, κατά το πρότυπο της κοινωνίας των Προσώπων της Αγίας Τριάδος. Λόγω αυτής της εγωιστικής στάσης προκαλούνται οι διασπάσεις του κόσμου, οι οποίες οδηγούν στην ανισότητα της συμμετοχής ανθρώπων και λαών στα αγαθά της Δημιουργίας. Οι ορθόδοξοι έχουν μείζονα υποχρέωση να συμβάλουν στη υπέρβαση αυτής της διάσπασης. Φωτο: Σπύρος Δρόσος Διαπιστώνεται, επίσης, η εκκοσμίκευση του σύγχρονου κράτους και προσπάθεια παραμερισμού της θρησκείας από την ζωή των ανθρώπων. Ο «ορθολογισμός» του ...

Βίος και Λόγοι του Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, μέρος 28ο. Ανάγνωση από το ομώνυμο βιβλίο εκδόσεως Ι.Μ. Χρυσοπηγής Χανίων. Η ηχογράφηση έγινε στον ραδιοφωνικό σταθμό της Ι.Μ. Λεμεσού. Διαβάζει η κυρία Όλγα Κοκκίνου. %audio%