15 Απριλίου 2017

ΘΕΟΔΩΡΟΣ Β' ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΟΥ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ «Καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.»  (Ματθ. 28,20) Αγαπητοί μου αδελφοί, Με αυτά τα λόγια, με αυτή την ελπιδοφόρα υπόσχεση, ο Υιός του Θεού ολοκλήρωσε την σωτηριώδη επί της γης αποστολή Του. Εκείνος που άφησε τον ουρανό και κατέβηκε στη γη για να μας προσφέρει τον Παράδεισο. Εκείνος που έγινε πτωχός για εμάς. Εκείνος που ανέβηκε στο Σταυρό και έπαθε για εμάς. Εκείνος που ενταφιάστηκε για εμάς. Εκείνος που αναστήθηκε για εμάς κι έγινε πρόξενος αθανασίας. Ωστόσο, ο επίλογος αυτός δεν ...

Το ... θρίλερ του Μ. Σαββάτου Τη Μεγάλη Παρασκευή περνάω καλά. Εγκωμιάζω και 'γω τον Μεγάλο Νεκρό, τον Γλυκύτατο Νεκρό. Αλλά τι βλασφημία! Ένας Θεός νεκρός! Αν είναι δυνατόν! Σήμερα όμως, τον νεκρό Θεό δεν τον ραίνουν μόνον με άνθη και μύρα αλλά και με τους πιο όμορφους ύμνους που γράφτηκαν ποτέ. Τέτοιες στιγμές ο νεκρός, τα μύρα, τα άνθη, οι λέξεις, ο κόσμος γύρω, και “το δροσερό αεράκι της Άνοιξης” του Μάνου Χατζηδάκι, γίνονται ένα. Όπως ήθελε και ο ίδιος ο Δάσκαλος να είναι όλοι ένα -“ίνα ώσι έν”. Και να το πιο όμορφο ποιητικό σώμα. Η Μ. Παρασκευή χαράσσει ως υπερκόσμιος χαράκτης βαθιά μέσα μου το θάνατο. Έστω ποιητικά. Εξυμνεί τον Μεγάλο Νεκρό με την πιο τρυφερή, αισθαντική και ουσιαστική ποίηση ...

Αρχίζοντας τις ιεραποστολικές του προσπάθειες, ο αείμνηστος π. Κοσμάς θέλησε, εξ αρχής, να επιτελέσει έργο απρόσωπο, εκκλησιαστικό και χριστοκεντρικό. Εκκλησιολογική ήταν και η βάση, στην όποια στήριζε την όλη εργασία του. Γι' αυτό μεταβαίνει στην Αφρική, όχι σαν άτομο, για προσωπικό έργο, αλλά μοναχός συγκεκριμένης Μονής και τάσσεται στρατιώτης στην υπηρεσία της Εκκλησίας, υπό τον Τοπικό Επίσκοπο. «Αν το έργο μου είναι προσωπικό, θα διαλύσει μόλις εγώ φύγω, συνήθιζε να λέει. ’Αν έχει βάσεις εκκλησιαστικές θα το αναλάβει η Εκκλησία και θα έχει συνέχεια». Θυμάμαι ακόμα πόσο έντονα τόνιζε, με κάθε ευκαιρία, σε κάθε του συνέντευξη, εκείνο το «προσφέρω τις υπηρεσίες μου με Μητροπολίτη τον Σεβασμιώτατο Τιμόθεο Κοντομέρκο». Αυτό προμετωπίδα σε κάθε του δήλωση. Ήθελε, το κάθε τι να είναι εναρμονισμένο, με την ...

Για το πρώτο μέρος της δημοσίευσης βλέπε εδώ Η ζωή μέσα στην Εκκλησία μας είναι κατά βάση ασκητική: νηστείες, αγρυπνίες, προσευχές. Και όταν δεν τα κάνουμε αυτά, η φιλανθρωπία του Θεού μας αναγκάζει με διάφορους τρόπους να αναπληρώσουμε τα ελλείποντα (ασθένειες, πόνο, θλίψεις, προβλήματα, αγωνίες κλπ.). Όλοι λοιπόν είμαστε Μοναχοί! Έτσι λοιπόν στον πρώτο λόγο του «περί αποταγής» ο άγιος Ιωάννης, μεταξύ άλλων λέγει: «Αυτού λοιπόν του αγαθού και υπεραγάθου και παναγάθου Θεού, άλλοι είναι φίλοι Του και άλλοι γνήσιοι δούλοι Του. Άλλοι είναι αχρείοι δούλοι Του και άλλοι τελείως αποξενωμένοι από Αυτόν. Υπάρχουν τέλος και αυτοί που είναι εχθροί Του, καίτοι είναι αδύνατοι και ανίσχυροι. Φίλους κατ  ἐξοχήν του Θεού θεωρούμε τις νοερές και ασώματες δυνάμεις των αγγέλων. Γνησίους δούλους του Θεού εκείνους που εξετέλεσαν ...

Όταν έγινε η σταύρωση ήταν Παρασκευή , παραμονή του εβραϊκού Πάσχα. Σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο δεν έπρεπε να μείνουν πάνω στο σταυρό τα σώματα των καταδίκων. Πήγαν λοιπόν οι Ιουδαίοι στον Πιλάτο και του ζήτησαν να διατάξει να συντριβούν τα πόδια και οι αρθρώσεις τους για να πεθάνουν γρηγορότερα. Πράγματι ο Πιλάτος έδωσε τη διαταγή κι ήρθαν οι στρατιώτες κι έσπασαν τα πόδια του πρώτου ληστή κι ύστερα και του δεύτερου, αλλά όταν ήρθαν στο Χριστό κατάλαβαν ότι είχε κιόλας πεθάνει. Δεν του έσπασαν λοιπόν τα πόδια, αλλά ένας στρατιώτης με λόγχη του τρύπησε την πλευρά. Κι έτρεξε αίμα και νερό. Όταν βράδιασε πήγε στον Πιλάτο, ο Ιωσήφ, ένας πλούσιος από την Αριμαθαία, που ήταν κρυφός μαθητής του Κυρίου, και ...

Ο μακαριστός ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος, μιλώντας για το νόημα της ζωηφόρου Αναστάσεως του Κυρίου, επισημαίνει ότι ο πιστός μπορεί, με την βοήθεια της θείας Χάριτος, να βιώσει την νίκη κατά του θανάτου, ως καρπό μιας ζωής πίστεως και θυσιαστικής αγάπης κατά το παράδειγμα του Χριστού.   %audio%

 (Προηγούμενη δημοσίευση: http://www.pemptousia.gr/?p=157091) Η συγχώρεση αποτελεί το αγώνισμα και την άσκηση της αγάπης που στο τέλος μεταμορφώνεται σε χαρά και οδηγεί στη σωτηρία, όπως ο άγιος Παΐσιος ο αγιορείτης επισημαίνει χαρακτηριστικά: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από τη χαρά που νιώθεις, όταν δέχεσαι την αδικία. Μακάρι να με αδικούσαν όλοι οι άνθρωποι! Ειλικρινά σας λέω, τη γλυκύτερη πνευματική χαρά την ένιωσα μέσα στην αδικία». «Δεν μπορώ να ξεχάσω», ακούμε πολλούς να λένε, «είναι αδύνατον να λησμονήσω το κακό που μου έκανε ο τάδε». Πολλοί θεωρούν ότι συγχωρώ σημαίνει ότι δικαιολογώ αυτό που μου έκαναν. Ακόμα περισσότερο, κάποιοι εξισώνουν την συγχώρεση με την έλλειψη αξιοπρέπειας από την πλευρά του θύματος. Η συγχώρεση όμως δεν έχει να κάνει με τον άλλον αλλά αποκλειστικά με τον ...

Σωκράτης Η φιλοσοφική θεώρηση περί της προθανατίου οδύνης: Η αιτία που ο άνθρωπος θλίβεται προ του θανάτου, κατά την θεώρηση των αρχαίων φιλοσόφων, είναι η πίστη του ότι οι θανόντες στερούνται τις χαρές της ζωής: εάν αρνηθούμε αυτήν την πεποίθηση, πιστεύοντας ότι ο θάνατος δεν είναι κάτι κακό, θα καταργήσομε αυτομάτως την θλίψη, αναφέρει ο Κικέρων, θεωρώντας ότι θα είναι υπέρτατη η ευτυχία που θα νοιώσουμε όταν, αφήνοντας πίσω τα σώματά μας, θα απελευθερωθούμε εντελώς από την σάρκα και τις αδυναμίες της.  Άλλωστε οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι θεωρούσαν ότι ο θάνατος αντιμετωπίζεται με την μεγαλύτερη δυνατή καρτερικότητα όταν πληρούνται τα δελφικά παραγγέλματα «τελεύτα μακάριος» και «τελεύτα αλύπως». Το πένθος αφορά τον θνήσκοντα και τους οικείους.  Η σκέψη ότι με τον θάνατο ...

Φωτ: By IRRI Images - originally posted to Flickr as Korea_0001, CC BY 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=11202446 Το ρύζι είναι το δεύτερο από πλευράς σπουδαιότητας σιτηρό στον κόσμο μετά το σιτάρι και αποτελεί το κύριο μέσο διατροφής για το 40% περίπου του πληθυσμού της γης: για 1,5 δισεκατομμύριο ανθρώπους το ρύζι συμμετέχει στη διατροφή τους περισσότερο από 50% και για άλλα 500 εκατομμύρια άτομα αποτελεί το 25-50% του σιτηρεσίου τους. Η πρώτη καλλιέργεια ρυζιού εντοπίζεται 10.000 χρόνια π.Χ. στις υγρές περιοχές της τροπικής και υποτροπικής Ασίας, πιθανότατα στις Ινδίες. Καλλιεργείται αποκλειστικά για παραγωγή καρπού για ανθρώπινη κατανάλωση και για την καλλιέργειά του απαιτεί θερμό κλίμα και επάρκεια νερού. ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ – ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ Με βάση τις μέσες στρεμματικές αποδόσεις, το ρύζι είναι το πιο αποδοτικό σιτηρό ...