Ο θεοφόρος μοναστής Ιωάννης, ο Δομβοΐτης, ο έγκλειστος ησυχαστής, το νεόφυτο άνθος του κήπου των ασκουμένων πατέρων στην αρετή και ο χαριτωμένος ποιητής, σαν νεόφυτο κρίνο βλάστησε στο μεγάλο λιμάνι του Πειραιώς το έτος 1903. Ευωδίασε τη στρατευομένη Εκκλησία μας για εξήνα χρόνια με την κρυφή αρετή του, την αφάνεια, που επεδίωκε παρά τη μεγάλη του μόρφωση, τα ασκητικά του κατορθώματα και ιδιαίτερα την προσοχή του στο χρόνο της ζωής μας, που θεωρούσε το πιο ατίμητο δώρο του Θεού προς όλους μας, και συνεχίζει αιώνια να ευωδιάζει τη θριαμβεύουσα. Γνώριζε πολύ καλά, ως φιλόσοφος που ήταν, το εφάρμοζε και το κατέγραφε στα ποιήματά του, ότι, αν χάσει κάποιος την υγεία του, μπορεί να την ξαναβρεί. Αν χάσει την περιουσία του, ...
