«Δευτέρα πρωί 7 η ώρα βρισκόμουνα στο Μήλεσι, η πόρτα η κάτω, που πάντα ήταν κλειστή, ήταν ορθάνοιχτη· με περίμενε. Ανέβηκα στο κελλί του επάνω από τις σκάλες, με περίμενε μόνος του και, μόλις βλέπω ότι δεν υπάρχει κανείς, του φωνάζω: — Σας ευχαριστώ, Γέροντα, που με την προσευχή σας με κάνατε να βλέπω. Μου λέει: — Δεν σε άκουσα, έλα εδώ κοντά μου. Πλησιάζω κοντά του, γονατίζω, του φιλάω το χέρι και του λέω: — Σε ευχαριστώ, που με έκανες και βλέπω. Και σηκώνει το χέρι του και μου δίνει δυο δυνατά χαστούκια με τέτοια δύναμη που απόρησα και του λέω: — Γέροντα, τι σας έκανα; πού βρήκατε τέτοια δύναμη και με χτυπάτε; — Εγώ σε έκανα καλά; ποιος σου το είπε αυτό; Η ...
Από τη μια η νοσταλγία κι απ’ την άλλη η αισιοδοξία. Νοσταλγία, ο πόνος της επιστροφής. Επιστροφής πού; Στην πατρίδα φυσικά· όμως πια πατρίδα; Των βουνών και της θάλασσας που μένουν αναλλοίωτα, ίδια και απαράλλαχτα στις χιλιετηρίδες; Την πατρίδα των χωριών και των σπιτιών που μεταλλάσσονται με την πάροδο των χρόνων ή την πατρίδα των ανθρώπων που χάνονται και σβήνουν μέσα συν τω χρόνω, παίρνοντας για πάντα μαζί τους την αύρα και τα μυστικά τους; Αισιοδοξία: εντύπωση για το αίσιο τέλος, την καλή έκβαση. Όμως πώς καθένας νοεί το καλό τέλος και την έκβαση των πραγμάτων. Σαν εικόνα επανόδου σ’ ό,τι πέρασε, ό,τι θυμάται, ό,τι ήταν ή ως μια καινούρια πραγματικότητα υπαγορευμένη από τους καιρούς. Μια εικόνα πλαισιωμένη από τις επιταγές της ...
Ο Γέροντάς μου Ιωσήφ ο Ησυχαστής και Σπηλαιώτης, μέρος 23ο. Ανάγνωση από το ομώνυμο βιβλίο του Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου, εκδόσεως Ι.Μ. Αγίου Αντωνίου Αριζόνας. Η ηχογράφηση έγινε στον ραδιοφωνικό σταθμό της Ι.Μ. Λεμεσού. Διαβάζει η κυρία Όλγα Κοκκίνου. %audio%
