Πόσο βαρετή θα ήταν η ζωή μου αν δεν έκανα το επάγγελμα που κάνω. Αν δεν ήμουν ψυχοθεραπευτής. Αν δεν ποθούσα να παρατηρώ από μέσα τους ανθρώπους για να τους βοηθώ να συνδέσουν τα εντός τους ασύνδετα, κερματισμένα κι αποσπασματικά τους κομμάτια, όνειρα, επιγνώσεις και ψυχο-πνευματικές δυνατότητες, υπό το βλέμμα τους εσωτερικού τους παρατηρητή. Αν, με αφορμή την σύνδεση μου με τους θεραπευόμενούς μου την ώρα που συμβαίνει η σχέση μας, δεν παρατηρούσα τις δικές μου προβολές, τις καθηλώσεις μου, τις ανεπαίσθητες εντάσεις, τα δικά μου συμπλέγματα και τις εντός μου υφέσεις. Αν, με αφορμή το ψυχοθεραπευτικό ταξίδι των άλλων, δεν διεύρυνα περαιτέρω το δικό μου. Αν δεν ανακάλυπτα, μέσα από τις δικές μου και τις δικές τους αυτο-αποκαλύψεις, τα κομβικά σημεία ...





















