Τι μπορεί να σημαίνει για το σημερινό Κύπριο η εορτή του «αγίου ενδόξου Αποστόλου Βαρνάβα, ιδρυτού και προστάτου της Αγιοτάτης Εκκλησίας της Κύπρου»; Μάλλον, τίποτα το ιδιαίτερο… Δεν είναι αυτή η πραγματικότητα; Και γιατί άλλωστε να σημαίνει κάτι; Φαίνεται πως η απογοήτευση σ’ όλα τα επίπεδα ζωής, η έννοια για τον επιούσιο, η μοναξιά και τα τρεχάματα δεν επιτρέπουν στον άνθρωπο της Κύπρου ν’ αναπνεύσει… Κι όμως, πρέπει να ζήσει! Για τον ίδιο, τους οικείους του, την ιστορία και το μέλλον του τόπου του. Νάναι άραγε τυχαίο που ο προστάτης της Κύπρου ονομάζεται Βαρνάβας, όνομα που ερμηνεύεται «υιός παρακλήσεως»; Η παράκληση, η παρηγοριά δηλαδή, είναι μεγάλη δύναμη όταν όλα δείχνουν απόγνωση. Γίνεται ελπίδα ζωντανή όταν κάθε ανθρώπινη ελπίδα έχει εκπνεύσει. Ο «υιός ...
