Όσο είμαστε δέσμιοι των φθαρτών τόσο απομακρυνόμαστε από τον Χριστό (Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων)

«Διδάσκαλε αγαθέ, τι αγαθόν ποι­η­σω ίνα έχω ζωήν αιώνιον;»

Έναν άνθρωπο μας παρουσιάζει το σημερινό ευαγγελικό ανάγνω­σμα. Έναν άνθρωπο, που πλησιάζει τον Χριστό και του απευ­θύνει μια ευ­λαβή κατά τα φαινόμενα ερώτη­ση: «Δι­δα­σκαλε αγαθέ, τι αγαθόν ποιήσω ίνα έχω ζωήν αιώνιον;». Τι να κάνω, δηλαδή, προκειμένου να κερ­δίσω την ουρά­νια ζωή;

Ο Χριστός όμως δεν φαίνεται να εντυπω­σιάζεται από αυτήν την εξω­­τερική του ευσέβεια, γιατί στην ερώτησή του ήδη έχει διακρίνει, ότι δεν τον πλη­σιάζει ως Θεάνθρωπο αλλά ως έναν απλό διδάσκαλο του Μωσαικού νόμου.

Γι᾿ αυτό και αρ­χι­ζει την απάντησή του με μια ερώτη­ση: «γιατί με ονο­μάζεις αγα­θο; κα­νένας άνθρωπος δεν είναι αγα­θος παρά μόνον ο Θεός». Αν, δηλαδή, δεν με αναγνω­ρι­ζεις ως Θεό, μη μου αποδίδεις έναν χαρα­κτη­ρισμό που ανήκει στον Θεό, ο οποίος είναι ο μόνος και πραγμα­τι­κα αγαθός, αφού σ᾿ αυ­τον συγκεν­τρω­νονται σε απόλυτο βαθμό όλες οι αρετές.

Η απάντηση του Χριστού δεν έχει σχολαστικό χαρα­κτη­ρα, θέλει να δεί­ξει στον αν­θρωπο ότι πρέπει να είναι ταπεινός και να μην αρέ­σκε­ται στους επαίνους και τις κο­λακεί­ες των άλλων. Αυτή είναι η πρώτη συμβουλή που έμμεσα προσφέρει ο Χριστός στον συνομιλητή του, προ­κει­­μένου να επιτύχει τον σκοπό του, να κερδίσει την ουράνια ζωή.

Και συνεχίζει ο Χριστός την απάν­τησή του. Γνωρί­ζεις, του λέει, ως Ιουδαίος, τις εντολές που έδω­σε ο Θεός στον Μωυσή: να μην φο­νεύσεις, να μην μοι­χεύσεις, να μην ψευδομαρτυρήσεις, να τιμάς τον πα­­­τέρα σου και την μητέρα σου. Απλά και καθημερινά πράγματα ζη­τα ο Χριστός από τον άνθρωπο της ευαγγελικής περι­κοπής. Δεν του ζη­τα τίποτε δύσκολο και επίπονο. Με φιλάνθρωπο τρόπο επιμέ­νει πρώτα στα ευκολότερα, γιατί γνω­ρίζει ότι ο άνθρωπος είναι ασθε­­νης και δεν αντέχει μεγάλα βα­ρη. Εντολές είναι και αυτές του Θεού και θα εξασφάλιζαν στον αν­θρωπο του ευαγγελίου την αιώνια ζωή που ποθούσε.

Ο συνομιλητής του όμως τον βε­βαιώνει πως όλα αυτά τα έχει τη­ρήσει από τη νεανική του ηλικία και γι᾿ αυτό επιθυμεί τώρα κάποια δυσκολότερα καθήκοντα και κα­ποιες βαρύτερες εντολές να τηρή­σει.

Κι ο Ιησούς, αφού άκουσε ότι τη­ρησε τον μωσαικό νόμο και επι­διώ­κει κάτι τελειότερο, του υπο­δει­κνύει τη μία εντολή που του απο­με­νει να εκπληρώσει: «ύπαγε πώλη­σον σου τα υπάρχοντα και δος πτω­χοίς και δεύρο ακολούθει μοι».

Αν έχεις, του λέει, τηρήσει τον νο­­μο της Παλαιάς Διαθήκης, μένει τώρα να τηρήσεις και τις δικές μου εντολές, να βαδίσεις τον δικό μου δρόμο. Για να τον βαδίσεις όμως ευ­κολα και απρό­σκοπτα, πρέπει να τι­νάξεις από πάνω σου το βαρύ φορ­τίο του πλούτου, να μοιράσεις τα υπάρχοντά σου στους φτω­χούς και ανάλαφρος να ακολουθήσεις τον νέο δρόμο που σου υποδεικνύω. Διό­τι, πως είναι δυνατόν να ακο­λουθείς Aυτόν που κατέβηκε από τον ουρανό, για να ανεβάσει τον άνθρωπο στον ουρανό, αν σε κρατά δεμένο στη γη το βα­ρος του πλού­του;

Απέναντι στις πολλές εντολές του μωσαικού νόμου ο Χριστός βάζει μο­­νο μία, την απόρριψη της φιλαρ­γυρίας. Την εξήγηση μας την δίνει ο απόστολος Παύλος που ονο­μάζει τη φιλαργυρία ρίζα όλων των κα­κων. Κατά συνέ­πεια, αν κόψουμε τη ρίζα των κακών, μπορούμε να αποκτήσου­με όλες τις αρετές. Γι᾿ αυτό και ο Χριστός προτείνει «πώλησον τα υπάρχοντα σου και διάδος πτω­χοίς και έξεις θησαυρόν εν ουρα­νω».

Ας προσέξουμε, αδελφοί μου, ποια είναι η ανταπόδοση του Θεού στη θυσία του ανθρώ­που. Μοιρά­ζεις γήινα αγαθά και κερδίζεις ουράνια. Σκορ­πι­ζεις μι­κρα πράγματα, που σύντομα εξαφανίζονται και χάνο­νται, και παίρνεις έναν ακένωτο και αιώνιο θησαυρό. Αδια­φο­ρείς για φθαρτά αγαθά και απολαμ­βα­νεις τα άφθαρτα. Και όχι μόνον αυ­το, αλλά γίνεσαι και ακόλου­θος του Χριστού. Γιατί τι σημαίνει «δεύρο ακο­λούθει μοι»; Σημαί­νει ότι θα ει­σαι πάντοτε κοντά στον Χριστό, θα βρίσκεσαι εκεί που βρίσκεται, θα κα­­τοικείς εκεί που θα κατοικεί.

Ο άνθρωπος της ευαγγελικής πε­ρι­κο­πης δεν ήταν έτοιμος να εφαρ­μόσει αυτή την εντολή και να ακο­λουθήσει τον Χριστό και έχασε την αιώνια ζωή.

Όμως η πρόσκληση απευθύνεται και σε μας, αδελφοί μου. Ο Χριστός μας καλεί να τον ακολουθήσουμε αποδεσμευόμενοι από ο,τι μας συν­δέει με τη γη. Διότι ο,τι μας συνδέει με τη γη, μας απομακρύνει από Εκεί­νον, μας εμποδίζει να τον ακολουθήσουμε. Για άλλους μπορεί να είναι ο πλούτος, για άλλους αλ­λα υλικά πράγματα, για άλλους ο ίδι­ος ο εαυτός τους.

Ας εξετάσουμε, αδελφοί μου, τον εαυτό μας και ας βρούμε αυτό στο οποίο υστερούμε. Γιατί τίποτε δεν αξί­ζει όσο η αιώνια ζωή για να τη στε­ρη­θούμε για κάτι προσωρινό και εφή­­μερο, όπως τη στερήθηκε ο αν­θρωπος του σημερινού ευαγγε­λίου.

Ας θυσιάσουμε, λοιπόν, τον όποιο προ­σκαιρο θησαυρό μας, προκειμένου να απολαύ­σουμε τους θησαυρούς του ουρανού αιωνίως. Αμήν.

πηγή: http://imverias.blogspot.com/