Άγιος Διάδοχος Φωτικής: Βιαζόταν η ψυχή μου με ανεκλάλητη χαρά κι αγάπη να πετάξει στον Κύριο!

Κάποιος από εκείνους που αγαπούνε τον Θεό αχόρταστα, σαν τον ρώτηξα να μου δώσει να καταλάβω την αγάπη του Θεού, μου είπε πως τόσο πολύ ένιωσα αυτή την ενέργεια, ώστε βιαζότανε η ψυχή μου με κάποια ανεκλάλητη χαρά κι αγάπη να βγει από το στόμα μου και να πετάξει στον Κύριο, και σαν να μην ήξερε τον τρόπο που ζούνε στην πρόσκαιρη ζωή.

Κι όποιος δοκιμάσει αυτή την αγάπη, και χίλιες βρισιές να ακούσει από τον άλλον και να κακοπάθει απ’ αυτόν, δε θυμώνει καταπάνω του, αλλά απομένει σαν να ‘ναι κολλημένος στην ψυχή εκεινού που τον έβρισε, είτε με άλλον τρόπο τον έβλαψε.

Και μοναχά στενοχωριέται για όσους δε λυπούνται τους φτωχούς, είτε μιλάνε καταπάνω στον Θεό, είτε ζούνε με πονηριά. Γιατί αυτός που αγαπά πολύ τον Θεό, ή καλύτερα που δεν αγαπά πια τον εαυτό του αλλά μονάχα τον θεό, δε ζητά τη δική του την τιμή, αλλά μοναχά εκεινού που τον τίμησε με τιμή αιώνια.

Κι αυτό δεν το θέλει με λίγη θέληση, άλλα έχει αυτή τη διάθεση σαν να είναι το φυσικό του, επειδή δοκίμασε πολύ την αγάπη του Θεού.
Κοντά σ’ αυτά πρέπει να ξέρει κανένας, πως εκείνος που φτάνει σε τέτοια αγάπη με την ενέργεια του Θεού, υψώνεται κι απάνω από την πίστη, τον καιρό αυτής της ενέργειας, επειδή με την αίσθηση της καρδιάς και με πολλή αγάπη βαστά μέσα του τον θεό που τον τιμά με την πίστη του.

Αυτό μας λέγει καθαρά ο άγιος Παύλος γράφοντας:
«Και τώρα απομένουνε αυτά τα τρία, πίστη, ελπίδα, αγάπη και το πιο μεγάλο απ’ αυτά είναι η αγάπη”.
Γιατί όποιος βαστά τον Θεό με την αγάπη, όπως είπα, είναι πιο μεγάλος από την πίστη του, επειδή βρίσκεται ολάκερος κυριευμένος από τον πόθο του Θεού.

 

Απόσπασμα από λόγο του Αγίου Διαδόχου Επισκόπου Φωτικής όπως μεταφράστηκε από τον Φώτη Κόντογλου και περιέχεται στο βιβλίο “Βλάσιος Πασκάλ, Πηγής ζωής” των εκδόσεων Αστήρ.