Μόνο που αυτό δεν είναι και τόσο… θέμα τύχης!

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΚΑΤΕΡΓΑΡΙΑ

Διαβάζομε στο Λειμωνάριο την εξής διδακτική ιστορία.

Ένας άρχοντας παράγγειλε σε ένα χρυσοχόο να του φτιάξει ένα σταυρό καταστόλιστο από πετράδια, για να τον χαρίσει στην Εκκλησία. Ο χρυσοχόος, νέο παιδί, έτυχε να είναι ένας ευσεβέστατος Χριστιανός. Σκέφθηκε λοιπόν ως εξής:

-Αυτός εδώ ο άρχοντας προσφέρει στο Χριστό ένα τόσο μεγάλο θησαυρό. Γιατί, τότε, να μη βάλω κι εγώ σ’ αυτόν τον σταυρό την αναλογία του χρυσαφιού που δικαιούμαι για την αμοιβή μου, για να με λογαριάζει κι εμένα ο Χριστός, όπως την φτωχή εκείνη χήρα με τα δυο της λεπτά;

Υπολόγισε λοιπόν καλά τί έπρεπε να πάρει φτιαχτικά, το έκαμε χρυσάφι και το έβαλε στο σταυρό.

Όταν ήρθε ο άρχοντας, πριν να δεθούν τα πετράδια, ζύγισε το Σταυρό. Και βρήκε, πως το βάρος του σε χρυσάφι ήταν περισσότερο από αυτό που είχε δώσει. Άρχισε λοιπόν να φοβερίζει και να φωνάζει, πως κάποια κατεργαριά έχει γίνει, και πως έχει νοθευτεί το χρυσάφι. Και τότε ο νεαρός χρυσοχόος του είπε:

-Ο Θεός το ξέρει πως δεν έχω κάνει τέτοιο πράγμα. Αλλά επειδή είδα πόση περιουσία προσέφερες εσύ για το Χριστό, σκέφθηκα να προσθέσω κι εγώ την αμοιβή μου, για νάχω κι εγώ έτσι κάποιο μερίδιο μαζί μ’ εσένα, και να δεχθεί το μικρό μου κόπο ο Χριστός, όπως δέχθηκε τα δύο Λεπτά εκείνης της φτωχής χήρας.

Τότε ο άρχοντας, έκπληκτος από την αγαθότητα και την ευλάβεια του νέου, τον αγκάλιασε και τον φίλησε, λέγοντας;

-Από σήμερα θα σε κάνω παιδί μου και κληρονόμο μου…

Τυχερός ο νεαρός, που αξιώθηκε να γίνει θετό παιδί και κληρονόμος ενός τέτοιου άρχοντα!

Ασύγκριτα πιο τυχερός είναι εκείνος που θα αξιωθεί να γίνει παιδί και κληρονόμος, όχι κάποιου επίγειου άρχοντα, αλλά του Κυρίου του ουρανού και της γης. Του Χριστού! Μόνο που αυτό δεν είναι και τόσο… θέμα τύχης! Εξαρτάται πρώτα από όλα από μας.  Εξαρτάται από το αν εμείς τιμάμε όπως πρέπει το Σταυρό του Χριστού.

Γι’ αυτό ανέβηκε ο Χριστός στο Σταυρό. Για να μας κάνει παιδιά Του και κληρονόμους Του.

Όμως, πόσες φορές αρνιόμαστε -όχι, βέβαια, να δώσουμε ένα μεροκάματο σε χρυσάφι- αλλά να κάνουμε άλλα πολύ «φθηνότερα» πράγματα, για να τιμήσουμε το Σταυρό του Χριστού!

Πώς τιμάμε το Σταυρό του Χριστού, όταν κάνουμε το σημείο του σταυρού όσο γίνεται πιο βιαστικά και απρόσεκτα;

Πώς τιμάμε το Σταυρό του Χριστού, όταν την ώρα της Θείας Λειτουργίας (τουλάχιστον της Κυριακής) απουσιάζουμε από το Ναό του Θεού;

Τί άλλο είναι η Θεία Λειτουργία, παρά η ζωντανή επανάληψη της σταυρικής θυσίας του Χριστού;

Πώς τιμάμε το Σταυρό του Χριστού, όταν περιφρονούμε τη νηστεία (τουλάχιστον) της Τετάρτης και της Παρασκευής;

Πώς τιμάμε το Σταυρό του Χριστού όταν δεν θέλουμε με κανένα τρόπο να συγχωρήσουμε τον εχθρό μας; Άραγε μας έβλαψε περισσότερο από όσο οι σταυρωτές το Χριστό; Γιατί Εκείνος τους συγχώρησε; Και γιατί δεν Τον παρακαλούμε να μας βοηθήσει να κάνουμε κι εμείς το ίδιο;

Πώς τιμάμε το Σταυρό του Χριστού, όταν αμελούμε να πάμε στον πνευματικό να εξομολογηθούμε τις αμαρτίες μας; Υπάρχει χειρότερος τρόπος για να πούμε στο Χριστό: «Τζάμπα σταυρώθηκες»! Υπάρχει άλλος λόγος που σταυρώθηκε ο Χριστός, παρά η άφεση των αμαρτιών μας;

Επιτέλους! Αν αυτά τα «μικρά έξοδα» τσιγκουνευόμαστε να τα κάνουμε για να τιμήσουμε το Σταυρό του Χριστού, με τί μούτρα περιμένουμε να γίνουμε ΠΑΙΔΙΑ και ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ Του;

(Αρχιμ. Βαρνάβα Λαμπρόπουλου, «Μηνύματα από την ΛΥΧΝΙΑ», εκδ. Ι.Μ.Νικοπόλεως. Πρέβεζα)