Ἡ Ὁσία Φιλοτιμία Μανωλάκε τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ῥαμέτς (30 Απριλίου 1896 – 6 Ιουλίου 1989)

Συναξάριον
Εν τῷ μηνί τούτῳ, Ἰουλίῳ, τῇ ἡμέρᾳ ἕκτῃ, μνήμη τῆς Ὁσίας μητρός ἡμῶν Φιλοτιμίας τῆς ἐκ τοῦ Ραμετσίου, μητρός τοῦ Ἁγίου Ὁσίου Δομετίου τοῦ ἐλεήμονος.
Ἡ Ὁσία μήτηρ ἡμῶν Φιλοτιμία ἐγεννήθη τῇ 30 Ἀπριλίου τοῦ 1896, ἐν τῷ χωρίῳ Βαλανέστι, νομοῦ Βουζάου, ἐκ πιστῶν γονέων, Συμίου καὶ Ἐλένης Μιρίκα, οἵτινες ἐφύτευσαν ἐν αὐτῇ ἀπὸ τῆς παιδίας τὰ θεμέλια τῆς πίστεως καὶ τῆς εὐλαβείας πρὸς τὸν Θεόν. Ἐν τῷ Ἁγίῳ Βαπτίσματι ἔλαβε τὸ ὄνομα Φιλοθέη, ὡς ἀπόκρυφον καλέσμα εἰς ζωήν θυσίας καὶ ἁγιότητος, ὅμοια τῇ Ὁσίᾳ τῇ ὀμωνύμῳ.
Καίτοι οἱ ταραχώδεις καιροὶ τῆς ἀρχῆς τοῦ 20ου αἰῶνος ἐπεπόδισαν τὴν ἐκμάθησίν της τῶν κοσμικῶν γραμμάτων, ἐδωρήθη δὲ ὑπὸ Θεοῦ σοφὴ διάνοια καὶ φιλάνθρωπος καρδία. Ἐν τῇ πατρικῇ οἰκίᾳ ἐλάμβανε θεμελιωμένην πνευματικήν παιδείαν, καὶ αἱ Ἐκκλησιαστικαὶ λατρείαι, αἳ ἠγάπα πολὺ, ἦσαν αὐτῇ μυστικὸς διδάσκαλος καὶ ὁδηγὸς πρὸς τὰ οὐράνια.
Ἐπιτελών 20 ἔτη, ἡ νεανία Φιλοθέη συνεζεύχθη διὰ τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου μετὰ Ἰωάννου Μανωλάκη, υἱοῦ τοῦ αὐτοῦ χωρίου, ἀνδρός ἐλαίου καὶ φιλόθεου. Ἔστησαν οἰκογένειαν χριστιανικὴν εὐάρεστον τῷ Θεῷ, ἐν ᾗ ἡ ἀγάπη, ἡ προσευχή, καὶ ἡ τίμια κόπος ἦσαν θεμέλιον τῆς βίου. Ό γάμος αὐτῶν εὐλογήθη μετὰ δώδεκα τέκνα, ἃ ἡ Φιλοθέη ἀνέθρεψεν μετὰ θυσίας καὶ πνευματικῆς προσοχῆς, ἐμπνέουσα εἰς τὰς καρδίας αὐτῶν τὸν λόγον του Εὐαγγελίου καὶ τὴν ἀγάπην πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν. Ὅμως ἡ μήτηρ ἦν πληγή ἐκ πόνων, διότι ἑπτὰ τῶν τέκνων προσηντήθησαν τῷ Κυρίῳ πρὸ καιροῦ, ἐν ἀνθέσι τῆς παιδικῆς καὶ νεανικῆς ἡλικίας. Παρά ταῦτα, ἡ Φιλοθέη, ἐνισχυθεῖσα ἐκ τῆς ἐλπίδος ἀναστάσεως καὶ τῆς στερεᾶς πίστεως, οὐκ ἐγογγύζετο, ἀλλὰ ἐφόρει τὸν σταυρὸν αὐτῆς μετὰ ὑπομονῆς καὶ μεγάλας δυνάμεις, διαβαίνουσα καὶ διὰ σοβαρᾶς σωματικῆς νόσου ἥτις οὐκ ἀπέφυγεν αὐτήν.
Μετὰ τοῦ ἀνδρός αὐτῆς ἐκοπίαζεν ἄκοπα, ἡμέρας καὶ νυκτὸς, ἵνα τῶν ζῶντων παρέχη τὰ ἀναγκαῖα τῷ σώματι καὶ τῇ ψυχῇ, ὁδηγοῦσα αὐτοὺς μετὰ σοφίας καὶ προσευχῆς πρὸς τὸ ἀγαθόν. Οἱ κόποι αὐτῆς οὐκ ἦσαν ἀκαρποί, ἐπειδὴ τέσσαρες τῶν τέκνων ἐκλήθησαν εἰς τὴν ἱεράν κλῆσιν καὶ ἀφιέρωσαν τὰς ζωὰς αὐτῶν ἐν Χριστῷ: ὁ υἱὸς Στηλιανὸς ἐνεδύθη τὸ μοναχικὸν σχῆμα καὶ ἐλήφθη τὸ ὄνομα Δομέτιος, θεωρούμενος ἐν τῇ συνάξει τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν· ἡ θυγάτηρ Εὐγενία ἐνεδύθη καὶ αὐτὴ τὸ μοναχικὸν ἱμάτιον, λαβοῦσα τὸ ὄνομα Εὐδοξία· ὁ υἱὸς Γεώργιος έψαλε εν τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ χωρίου αὐτοῦ· ὁ δὲ μικρότερος Μιχαὴλ χειροτονήθη πρεσβύτερος.
Μετὰ 43 ἔτη εὐλογημένης συζυγίας, ἐν μηνί Μαρτίῳ τοῦ 1959, ἡ Φιλοθέη ἐδοκιμάσθη πάλιν ὑπὸ τοῦ πόνου τῆς ἀποχωρήσεως, ἐπειδὴ ὁ ἄνδρας αὐτῆς Ἰωάννης παρέδωκεν τὸ πνεῦμα, καὶ ἐτάφη τῇ ἡμέρᾳ τῆς Ἑορτῆς τῆς Εὐαγγελιστρίας.
Μοναχικὴν ἀφιερωθεῖσα ἐν ἔτει 1974, ἐν τῇ 30 Ἀπριλίου, ἐν τῇ Μονῇ Ῥαμετσίου, ὑπὸ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς Ἁγίου Δομετίου, ἐνδύθη τὸ ἀγγελικόν σχῆμα καὶ ἀπέλαβε τὸ ὄνομα Φιλοτιμία. Ἡ τυπικὴ τῆς κουράς αὐτῆς ἐτελέσθη ὑπὸ τοῦ Αγίου Δομετίου.
Ἐχούσα τέλειαν ταπεινοφροσύνην καὶ ἀσκήσασα ἀδιαλείπτως πρὸς τὴν κατάκτησιν τῆς εἰλικρινοῦς προσευχῆς, ἡ Ὁσία Φιλοτιμία ἐκατέλαβε τὰς ἀξίας τῶν πνευματικῶν χαρισμάτων. Τῇ προσευχῇ τὴν καρδίαν ἔχουσα ὡς γλυκεῖαν πνοὴν τοῦ Πνεύματος, καὶ τῇ ἀγάπῃ πρὸς την ἱερὰν λατρείαν, ἐνίοτε ἐπλήρει αὐτὴν ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐκχέουσα δάκρυα μετανοίας. Ἐν τῇ προσευχῇ ἀγαπᾶ τὴν ὅλην κτίσιν, καὶ ἡ ὄψις αὐτῆς ἐγίνετο εἰρηνική. Οἱ λόγοι αὐτῆς, πάντοτε ταπεινοί καὶ πραεῖς, ἐξῆρχον ἐκ βαθείας πνευματικῆς σοφίας. Οὐκ ἠγάπα τὰ πολυλόγια, ἕκαστος λόγος αὐτῆς ἦν μετρημένος, παραμυθῶν τὰς ταραγμένας καρδίας. Ἡ χρηστότης καὶ ἡ ἐλεημοσύνη ἦσαν λαμπρὰ στολίδια τῆς μοναχικῆς ζωῆς αὐτῆς, ὑποστηρίζουσα τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτῆς κατὰ δύναμιν.
Ἐλαττοῦ χρόνον πρὸ τῆς ἀναπαύσεως αὐτῆς ἐν Κυρίῳ, ὤφθη αὐτῇ ὁ Ἅγιος Δομέτιος, ὁ ὁποίος ἀνεκοίνωσεν ὅτι ἡ ὥρα τῆς μεταβάσεως αὐτῆς πρὸς τὰ ἀΐδια ἐγγίζει. Μετὰ εἰρήνης ἐκάλεσε τὴν μαθητὴν αὐτῆς, καὶ ἀνεκοίνωσεν αὐτῇ τὴν θείαν ἀποκάλυψιν. Ἐτοίμασεν ἑαυτὴν μετὰ φόβου καὶ σεβασμοῦ πρὸς τὴν ἀπάντησιν τοῦ Ἀγαπητοῦ Χριστοῦ· ἐξομολογήθη, συμμέτειχε στὴν Θείαν Λειτουργίαν μετὰ πασης προσοχῆς, καὶ κοινωνεῖ τῶν Ἁγίων Τιμίων Μυστηρίων. Ἐπιστρέφουσα εἰς το κελλίον, ἐμαρτύρησεν ἐν εἰρήνῃ πρὸς τὴν μαθητὴν ὅτι ὁ Ἅγιος Δομέτιος εὐχαριστεῖ διὰ τὴν ἀγάπην καὶ φροντίδα αὐτῆς, καὶ ἀεί μνημονεύσει αὐτήν. Ἀνεχώρησεν μετὰ ἀγάπης καὶ γαλήνης, καὶ ἐπέστη εἰς τοὺς οὐρανούς τῇ 22 Ἰουλίου τοῦ 1989.
Μετὰ βραχὺ χρονικὸν διάστημα μετὰ τὴν κοίμησιν τῆς Ὁσίας, ἐκβαίνουσα ἡ ἡγουμένη τῆς μονῆς, Γερόντισσα Ἰερουσαλίμα Γκίμπου, εἰς τὴν Ἀθήνα ἐζήτησεν συμβουλίαν καὶ εὐλογίαν παρὰ τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου, ὃς ἐλάλησεν θείαν ἀποκάλυψιν λέγων· «Ἔχετε ἐν τῇ μονῇ φρέσκιόν τε φρῆμα. Ἡ μήτηρ αὕτη, ἥτις παρέδωκε τὸ πνεῦμα, ἀνέβη ὡς σεραφείμ εἰς τοὺς οὐρανούς.» Οὕτως αἱ μοναχαὶ ἐπείσθησαν περὶ τῆς ἁγιότητος τῆς Ὁσίας Φιλοτιμίας, δοξάζουσαι τὸν Θεόν.
Διὰ τῶν ἁγίων αὐτῆς ευχῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

 

Πηγή: Πεμπτουσία