«Η υπακοή είναι ελευθερία. Η ανυπακοή διατηρεί την ιδιορρυθμία» (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος). Σε μια εποχή στην οποία το «εγώ» είναι το παν, ποιο νόημα έχει να μιλάμε στην πνευματική ζωή για υπακοή; Η ελευθερία είναι το μέγιστο αγαθό, μόνο που νοείται ανεξάρτητα των ανθρώπινων σχέσεων. Σ’ αυτές, ιδιαίτερα στην έρωτα, τον γάμο, την οικογένεια, όποιος εισέρχεται για να διατηρήσει την ελευθερία του αδιαλώβητη, δεν θα μπορέσει να χαρεί την σχέση στην διάρκειά της. Διότι η ελευθερία είναι μία κατάσταση που προϋποθέτει δεσμό με τον χρόνο. Χτίζεται στην προοπτική της διάρκειας. Δεν ταυτίζεται με την στιγμή μόνο, αλλά λειτουργεί στην προοπτική του «παραιτούμαι για να κερδίσω». Κι αυτό δεν είναι απαραίτητο ότι θα συμβαίνει σε κάθε «τώρα». Παρηγορεί η αγάπη. ...





















