Είθισται εμείς οι άνθρωποι, όσο μετέχομε στην ζωή του Θεού, όσο εσθίομε και πίνομε και ευφραινόμεθα, τόσο να ξεχνάμε τις ευεργεσίες του. Εμείς όμως, ακόμη και αν τις ξεχνάμε, με τις εορτές τις ξαναθυμόμαστε. Ο Γέροντας είναι το κέντρο της ζωής μας. Όσο περισσότερο ο Γέροντας είναι απομονωμένος, προσευχόμενος, μελετών, έχων τας χείρας τεταμένας εις τον ουρανόν, τόσο υπάρχει βεβαιότης ότι το μοναστήρι θα προοδεύση. Μία ημέρα προσευχής του είναι καλύτερη από εκατό ημέρες αγωνίας, άγχους, βραχνά, περισπασμών, ασχολίας της καρδιάς του, των χειλέων, των χειρών και των ματιών του, για να λύση τα προβλήματα του μοναστηριού. Και ταύτα δει ποιήσαι, αλλά δεν αποτελούν κάτι αληθινό, είναι μόνον για την οικονομία της φύσεώς μας. Ο Γέροντας είναι πλασμένος να είναι Χριστός ...





















