Πεμπτουσία

Ο Ιησούς, μετά την βάπτιση του, πορεύεται στην έρημο και διέρχεται σαράντα ημέρες σε απόλυτη νηστεία, ως μια μορφή απόλυτης προετοιμασίας πριν την δημόσια δράση του. Διέρχεται ένα χρονικό διάστημα εν νηστεία και προσευχή, πριν βρεθεί να κηρύξει το Ευαγγέλιο της δικαιοσύνης, πριν εξηγήσει στον άνθρωπο την αληθή σχέση με το Θεό, πριν οδηγηθεί στο Πάθος, στον Σταυρό, στην Ανάσταση. Και στην έρημο της νηστείας και της προσευχής δέχεται από τον διάβολο ισχυρούς πειρασμούς, για να εκτραπεί από τον στόχο του. Ο πρώτος πειρασμός είναι βιολογικός. Ο δεύτερος είναι πνευματικός. Ο τρίτος κοσμικός. Αυτή την παρακαταθήκη της πάλης ανάμεσα στην πνευματική ανάταση και στην εωσφορική ισοπέδωση, καλείται ο Ορθόδοξος Χριστιανός να την βιώσει πολλές φορές στην ζωή του. Κάθε Σαρακοστή ξεκινά ...

Σκέφτομαι εκείνους τους διαχρονικούς, θα έλεγα, στίχους του Γιώργου Σεφέρη για τον άη – Γιώργη τον καβαλάρη, που τον αναμένει ο ποιητής προκειμένου να συντρίψει με το κοντάρι το δράκοντα. Και τους άλλους στίχους, αυτούς του ποιητή Μίλτου Σαχτούρη για το «Θηρίο». «Περίμενε·», μας λέει πρώτα ο Σεφέρης, «το αίμα, το αίμα ένα πρωί θα σηκωθεί σαν τον αϊ-Γιώργη και τον καβαλάρη για να καρφώσει με το κοντάρι πάνω στο χώμα το δράκοντα». Αυτά ως κατακλείδα του ποιήματός του «Η μορφή της Μοίρας». Κι η «Μορφή της Μοίρας» δεν είναι άλλη από τον άη Γιώργη τον καβαλάρη, ως τον μυστικό τιμωρό άγιο. Έκφραση μιας άλλης μυστικής δικαιοσύνης, που έρχεται από τα βάθη της αγιασμένης Μικρασίας. Απ’ την Καππαδοκία της μυστικής μνήμης μας. Αυτής των αγίων ...

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κασσανδρείας κ. Νικοδήμου στον Πολύγυρο Χαλκιδικής, για το βαθύτερο νόημα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Εάν κάποιος έλεγε· γιατί δεν εξαφάνισε ο Θε­ός αμέσως αυτόν, που εξαπάτησε τον άνθρωπο; Και αυτό το έκανε από το μεγάλο του ενδιαφέρον για μας. Διότι εάν εκείνος ο μιαρός επικρατούσε με τη βία, θα μπορούσε να έχει κάποια βάση το θέμα που συζητάμε. Εάν όμως έχει χάσει τη δύναμη αυτή και του έχει μείνει μόνον η ικανό­τητα να πείθει (και το να μη πειστούμε εξαρτάται από μας), πες μου, για ποιό λόγο αφαιρείς την αιτία της αναδείξεως και καταστρέφεις την υπόθεση των στεφάνων; Ε­πί πλέον, κι αν ακόμη γνώριζε, ότι αυτός ήταν ακατανίκητος και θα τους κατέβαλλε όλους, και πάλι τον άφηνε, ού­τε γι’ αυτό έπρεπε ν’ απορείς. Διότι και τότε από εμάς θα εξαρτιόταν το να επικρατεί ο ...

Ομιλία της Δρ. Καλλιόπης Μαυρομμάτη, στην εκδήλωση «Ψηφιακή ανάδειξη του πολιτιστικού αποθέματος Ιερών Μονών Αγίου Όρους», που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2020 στο Αμφιθέατρο της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών.

Ο φόβος, εκ των πλέον αρχεγόνων ψυχολογικών φαινομένων, προβάλλεται διά μέσου των αιώνων ως το πλέον καταδειναστευτικόν αρνητικόν συναίσθημα, του οποίου η παρουσία σκιαγραφείται εις όλα τα ιστορικά κείμενα υπό πολλάς επί μέρους μορφάς και κυρίως ως διάχυτος υπαρξιακή απειλή. Όντως, το γενεσιουργόν αίτιον του φόβου είναι το αίσθημα της υπαρξιακής ανασφαλείας και απειλής. Αι τραγικαί φοβικαί εικόνες των φυσικών καταστροφών και του θανάτου ενεχαράχθησαν εις την μνήμην του ανθρώπου, από των πρώτων ήδη ετών της αβεβαίας ζωής του. Από Victor Bezrukov – Port-42, CC BY 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=10465998 Η συvειδητoπoίησις, ότι καθ’ ημέραv oδεύει πρoς τov φυσικόv θάvατov, χωρίς vα γvωρίζη πότε τελικώς θα επέλθη, αποτελεί συγκλovιστικήv αίσθησιv, πλήρη oδύvης, έχoυσα τεραστίας ψυχoλoγικάς διαστάσεις. Ο φόβος του θανάτου ήρχισεν να εμφωλεύη και να ...

Ο νέος κορωνοϊός-2019, γνωστός και ως SARS-CoV-2, αν και προέρχεται πιθανώς από τα ζώα, μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, κυρίως μέσω σταγονιδίων από το φτέρνισμα, το βήχα, τον σίελο ή τη ρινική κοιλότητα. Στα κύρια συμπτώματα της νόσου που αυτός προκαλεί, γνωστή και ως COVID-19, περιλαμβάνονται ο πυρετός, ο βήχας, ο πονόλαιμος, οι αρθραλγίες, οι μυαλγίες, η καταβολή και η δυσκολία στην αναπνοή. Οι περισσότεροι ασθενείς εμφανίζουν ήπια νόσο. Εντούτοις, άτομα που ανήκουν σε ομάδα υψηλού κινδύνου (π.χ. ηλικιωμένοι, καρδιοπαθείς, άτομα με σακχαρώδη διαβήτη, ηπατοπάθειες ή πνευμονοπάθειες) είναι πιθανόν να εμφανίσουν σοβαρή νόσο, όπως π.χ. σοβαρή πνευμονία, και κατά συνέπεια να απαιτηθεί η νοσηλεία αυτών σε νοσοκομείο. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο ασθενής μπορεί να μεταδώσει τον ιό ακόμη και στο ...

Ομιλία του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Λεμεσού κ. Αθανασίου για την πνευματική αντιμετώπιση της επιδημίας του Κορονοϊού.

Για το Παρακλητικό Κανόνα πατήστε εδώ

Περί το 1326, ήρθε από την Θεσσαλονίκη εδώ στις παρακοίτιες περιοχές των Πιερίων, στον Αλιάκμονα, ο ιερομόναχος Γρηγόριος, με τους δύο αδερφούς του, τον Θεοδόσιο και τον Μακάριο. Σκορπίστηκαν στα γύρω σπήλαια και ζούσαν ησυχαστικά. Εδώ ζούσαν μοναχοί, ησυχαστές και νηστευτές, σε ξεχωριστές χορτοκαλύβες ο καθένας. Ανάμεσά τους ένας ενάρετος γέροντας μοναχός ο Ιώβ. Ο Γρηγόριος λοιπόν ζούσε τις πέντε ημέρες της εβδομάδας τελείως αποκλεισμένος, μόνος, στο σπήλαιο του. Το Σάββατο και την Κυριακή έβγαινε, συγκέντρωνε τους μοναχούς – μαθητές του κ τους δίδασκε. Η κύρια διδασκαλία του ήταν η καλλιέργεια της νοεράς προσευχής. Δηλαδή η συνεχής και αδιάλειπτη επανάληψη των λέξεων: Κύριε, Ιησού Χριστέ,Υιέ Θεού, ελέησόν με, τον αμαρτωλό. Ή ολόκληρες ή σε συνεπτυγμένη μορφή: Κύριε, Ιησού Χριστέ,Υιέ Θεού, ελέησόν ...

Από τις 10:00 μ.μ. – 10:15 μ.μ. την ώρα που η φύση ησυχάζει μέσα στο σκοτάδι, αγρυπνούμε και αφιερώνουμε χρόνο προσευχής προς τον Θεό. Ενώνουμε την προσευχή μας με τους υπόλοιπους αδελφούς, με επίγνωση ότι δεν μας εγκατέλειψε ο Θεός και με συνείδηση ότι εμείς απομακρυνθήκαμε από Αυτόν. Επιστρέφουμε ως ο Άσωτος, ως ο Τελώνης, ως η Πόρνη σε Εκείνον, που ως στοργικός Πατέρας ανοίγει την αγκαλιά Του. Πηγή: www.asceticexperience.com Η προσευχή, αναφέρει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μοιάζει με το κλειδί που ανοίγει την πόρτα της ψυχής μας, για να μπει σ᾿ αυτήν ο Θεός. Η προσευχή είναι μια σχέση προσωπική με τον Θεό, μία έκφραση της αγαπητικής σχέσης μαζί Του, για αυτό και έχει άλλοτε χαρακτήρα ευχαριστιακό, άλλοτε δοξολογικό και ...

Μεταξύ των θεοσύστατων Μυστηρίων, μέσω των οποίων ο άνθρωπος καθίσταται πραγματικό μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και επιτυγχάνει την σωτηρία του, συγκαταλέγεται και το Μυστήριο των Μυστηρίων, η Θεία Κοινωνία. Ο Ίδιος ο Θεάνθρωπος Κύριος είπε στους Μαθητές Του, ολίγον προ του σωτηρίου Πάθους Του, κατά τον Μυστικό Δείπνο: «Λάβετε φάγετε τούτο εστίν το σώμα μου Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο γαρ εστίν το αίμα μου» (Ματθ. 26, 26-28). Με αυτούς τους λόγους ο Ιησούς Χριστός παρέδωσε το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και επιβεβαίωσε ότι μέσα στό άγιο Ποτήριο υπάρχει το Σώμα και το Αίμα Του και όχι απλώς ψωμί και κρασί. Προηγουμένως είχε διακηρύξει ότι «ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον ...