Το πρώτο τρίωρο Στις 3.55 το πρωί (ήταν πια 28 Οκτωβρίου) στο σπίτι του φαντάρου κτύπησε το τηλέφωνο. Από ημέρες τώρα – κατόπιν διαταγής – είχε το τηλέφωνο πλάι στο κρεβάτι του. Τα άρπαξε πριν ξυπνήσουν οι δικοί του, είπε το όνομά του, και άκουσε τρεις μόνο λέξεις, μια καμπάνα που ηχοβόλισε δαρμένη από τον άνεμο – … «σχέδιον Α΄ επείγον». Τίποτε άλλο. Μόνο που η φράση «σχέδιον Α΄ επείγον» επαναλήφθηκε δυο φορές. Ένα «κλικ». Σιωπή τώρα εις το τηλέφωνο – μία αιωνιότης άρχιζε. Ο φαντάρος μας, (το θυμάται ακόμα πεντακάθαρα και ας πέρασαν τόσα χρόνια) σηκώθηκε βιαστικός, και βιαστικά ήπιε ένα ποτήρι νερό. Τόσο βιαστικά που κόντεψε να πνιγεί. Ντύθηκε βιαστικά, φόρεσε το περιβραχιόνιο που του είχαν δώσει να βάλει μόλις ...
Η Δρ. Πηνελόπη Μωραΐτου, Εκπαιδευτικός, Συγγραφέας μιλάει για το έπος του 1940 και το εθνικό μας σύμβολο με αφορμή το βιβλίο «Η ελευθερία και το ταξίδι της Ελληνικής σημαίας».
Ομιλία του Γέροντα Ακακίου Καυσοκαλυβίτη με θέμα «Εμείς και οι νέοι μας σύμφωνα με την διδασκαλία του Αγίου Πορφυρίου, όπως την βιώσαμε από κοντά» στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων «Δημήτρια 2019», στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου ομωνύμου Δήμου, η οποία πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2019.
Άνοιξη, με το χιόνι σπασμένο τα ποτάμια κατέβαζαν με ορμή ολοκάθαρο παγωμένο νερό. Ένα τσούρμο ταλαιπωρημένοι στρατιώτες έψαχναν δεξιά και αριστερά, σκάλιζαν για μια στάλα ζωής, κάπου μέσα στο πουθενά ξέθαψαν ένα τσακισμένο ντενεκέ που έχασκε από παντού σα να πέρασε από πάνω του ένα τραίνο! Μα δεν τους πολύ-πείραζε, τον ήθελαν για να βράζουν τις ψείρες, αυτές που είχαν σκαρώσει αποικίες πάνω στα ρούχα και τα κορμιά τους. Τα μεσημέρια ο ήλιος έκανε πως ζέσταινε, τότε πέταγαν επενδύτες, μισομάλλινα και χακί πανταλόνια, φορούσαν μονάχα μια σκελέα κι έβραζαν τα υπόλοιπα, μπας και πνιγεί καμιά από δάφτες τις ψείρες, μαζί και αυγουλάκια τους. Εκείνες οι παμπόνηρες, μαθημένες από πολέμους, κόβαν δρόμο κατά το βουνό, έπειτα γυρνούσαν πίσω τρεχάτες, τους παίρναν στο ...
Ο πρωτοπρεσβύτερος ταξίαρχος Νικόλαος Π. Γουρδούπης, Διευθυντής ΔΣΙ/ΓΕΕΘΑ μιλάει στην Πεμπτουσία για την προσφορά του Κλήρου στους αγώνες του Γένους αναφερόμενος στους Μητροπολίτες Παντελεήμονα Φωστίνη και Διονύσιο Παπανικολόπουλο στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940.
Μια γνωριμία με την ιστορία της τοπικής Εκκλησίας της Λεμεσού, παλαιότερης και σύγχρονης, μέσα από το βιβλίο του Ιερομονάχου Σωφρονίου Μιχαηλίδη. Η ηχογράφηση έγινε στον Ρ/Σ της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού. Διαβάζει ο Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος. Your browser does not support the audio element.
Πατρίδα μας είναι πρωταρχικώς και κυρίως η γη μας. Είναι το «εδώ» και το «τώρα» της ύπαρξής μας. Πάντα αυτή έδινε τα συστατικά του πρώτου βυζάγματος, πάντα αυτή ένιωθε τα τρεκλίσματα των πρώτων βήημάτων, πάντα αυτή ένιωθε τη δόνηση του εφηβικού βηματισμού. Αυτή έδινε τα υλικά του σπιτιού, αυτή άνοιγε ανάμεσα στις πέτρες το λίγο χώμα για σπορά, αυτή έδινε τα όρια για το μέχρι πού θα φτάσεις πριν αρχίσει η θάλασσα ή η χαράδρα. Αυτή δίδασκε τι μπορεί να καρπίσει και τι όχι, τι μπορούν να φάνε τα ζώα, τι μπορεί να μαγειρέψει ο άνθρωπος. Πάνω της μάθαινε πάντα ο άνθρωπος τους φυσικούς νόμους, τους δικούς του νόμους: Τον νόμο της υπομονής, της προσοχής, του σεβασμού κάθε μορφής ζωής, το πλάσιμο των ...
Ο Κωνσταντίνος ήταν το δεύτερο παιδί του Μιχάλη Κυζούλη και της Αθηνάς Μαρτή. Γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου 1908 στη Βωλάδα της Καρπάθου. Αν και το επίθετο της οικογένειας ήταν τότε Διακογεωργίου (;), ο προπάππους του κάπως ξέφυγε από αυτό και έμεινε με το όνομα της μητέρας του. «Της Κυζούλας ο γιός», και έτσι έμεινε ο Κυζούλης, μια ιστορία μάλλον συνηθισμένη για τη Κάρπαθο. Η πατρική καταγωγή του ήταν από το Μεσοχώρι, όπου και προέρχεται το ιδιαίτερο επίθετο. Πρωτοκόρη ήταν η Αννίκα, που γεννήθηκε το 1906, έπειτα ακολούθησε ο Κωνσταντίνος και τελευταίο παιδί ήταν ο Μηνάς (1910). Το μυστήριο με το επίθετο λύνεται από την πρό-γιαγιά του γιατρού, που είχε και το όνομα Κυζούλα, (η λέξη προέρχεται από την τουρκική λέξη giouzel και σημαίνει η ...
The lesser good is necessary: As a matter of fact, the lesser good is more necessary for mankind than the greater. People can get along with their lives without the greater good; without the lesser they cannot exist. Mankind perishes not from a lack of the greater good, but from an insufficiency of just this lesser good. The greater good is no more than a roof, erected on the brick walls of the lesser good.
Οι Μάρτυρες κατέχουν την πρωτοπορία στη χορεία των αγίων της Εκκλησίας μας, διότι έδωσαν τη μαρτυρία τους για το Χριστό και την επισφράγισαν με το μαρτύριό τους. Αντάλλαξαν τη ζωή τους με την πίστη στον αληθινό Θεό, δίνοντας έμπρακτα το παράδειγμα του πιο μεγάλου ηρωισμού στην ιστορία του κόσμου, αψηφώντας τους φρικτούς διωγμούς των ειδωλολατρών. Ένας από αυτούς είναι και ο Μεγαλομάρτυς άγιος Δημήτριος. Γεννήθηκε και έζησε στη Θεσσαλονίκη στα χρόνια των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284-304) και Μαξιμιανού (286-305), σε μια εποχή εξαιρετικά δύσκολη για την Εκκλησία, διότι στα χρόνια αυτά είχαν ξεσπάσει οι φοβερότεροι διωγμοί κατά των Χριστιανών, όπου ολόκληρα νέφη μαρτύρων έχυσαν το αίμα τους για την πίστη τους στο Χριστό. Από τους πιστούς γονείς του κληρονόμησε βαθιά ευσέβεια. Αυτό ...
Ο Αρχιμανδρίτης Ζαχαρίας Ζάχαρου της Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, μιλώντας για τις σχέσεις μας με τον Θεό και τους αδελφούς μας, εξηγεί ότι η πίστη στον ζωντανό και προσωπικό Θεό και η ανιδιοτελής αγάπη προς όλους τους ανθρώπους είναι η ασφαλής οδός προς την Βασιλεία του Θεού. Your browser does not support the audio element.
Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης. Ένας νεαρός Κύπριος τον επισκεπτόταν συχνά θέλοντας να γίνει μοναχός. Ο Γέροντας τον βοήθησε όσο μπορούσε. Ως νέος μοναχός ξαναήρθε στα Κατουνάκια. Ο Γέροντας χάρηκε. Κάποια στιγμή που μιλούσαν του λέει με έντονο ύφος: – Άκουσε εδώ· το αδελφάκι σου που είναι στον ουρανό σε έκανε καλόγερο. Ο νέος μοναχός εντυπωσιάστηκε αλλά σιώπησε. Όταν τον επισκέφθηκε προερχόμενος από την Κύπρο ο πατέρας του, βρήκε ευκαιρία να λύσει το μυστήριο. Τον ρώτησε: – Καλά, εκτός από τα αδέλφια μου που ζουν, έχουμε και κανένα άλλο; Έκπληκτος άκουσε την απάντηση: – Ναι, είχαμε ένα που πέθανε μικρό, αλλά δεν έτυχε να σου το πούμε ως τώρα. Από το βιβλίο «Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης», έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου «Άγιος Εφραίμ», Κατουνάκια Αγίου Όρους.
Ομιλία του Καθηγουμένου της Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου Γέροντος Εφραίμ, που πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Παναγίας Βλαχερνών Αμφιάλης Κερατσινίου, την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2019.
Το ιερό Ευαγγέλιο μας μιλάει για δύο μεγάλα θαύματα, τα οποία έκανε ο Χριστός στην Καπερναούμ, τη δεύτερη πατρίδα Του, αφού είχε γυρίσει από τη χώρα των Γαδαρηνών, που Τον έδιωξαν, οι κάτοικοί της. Τον περίμεναν όμως στην Καπερναούμ αμέτρητοι, κι ανάμεσά τους ξεπρόβαλε σε κάποια στιγμή ο άρχων της Συναγωγής Ιάειρος, που στα Ελληνικά σημαίνει Φώτιος, ο οποίος είχε μια μονάκριβη κόρη, που ήταν στα τελευταία της. Ο πόνος και η αγάπη μας οδηγούν στη ζωή. Ίσως είχε ακούσει για τον Χριστό, αλλά δεν Τον είχε δει ποτέ· δεν είχε πάει δηλαδή κοντά Του. Τώρα ο πόνος για τη θυγατέρα του και η αγάπη γι’ αυτήν τον έφεραν μπροστά στα πόδια του Χριστού. Και παρεκάλεσε τον Κύριο, αφού γονάτισε ενώπιόν ...
Ομιλία του Ιερομονάχου π. Αντύπα, εκ του Ιβηριτικού Κελλίου Αγίας Άννης Αγίου Όρους με θέμα «Ο κενός άνθρωπος. (Ιακ. 2,20)» στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων «Δημήτρια 2019», Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου ομωνύμου Δήμου, η οποία πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2019.
Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή ο Άγιος Ευαγγελιστής Λουκάς μας αναφέρει δυο θαύματα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, το ένα είναι η θεραπεία μιας αιμορροούσης γυναικός και το δεύτερο ακόμη πιο καταπληκτικό η ανάσταση της θυγατέρας του Ιάειρου.∆ύο περιπτώσεις ξεχωριστές, δύο θαύµατα ξεχωριστά. Ο ένας ήταν άρχοντας και δεν δίστασε να αφήσει στην άκρη την ιδιότητά του, να εγκαταλείψει το αξίωµά του, να ταπεινωθεί ενώπιον του Χριστού, αλλά και των ανθρώπων και να πέσει στα γόνατα αναζητώντας το θαύµα. Από την άλλη, µία γυναίκα του λαού, που διστάζει να πλησιάσει το Χριστό και έχει πίστη βαθύτατη, ότι απλά αγγίζοντάς Τον θα βιώσει κι εκείνη το θαύµα. Ο αρχισυνάγωγος Ιάειρος φορτωμένος με το σταυρό της αγωνίας για την ζωή του παιδιού του, πλησιάζει ...
