Λαμπύριζε, φέγγιζαν τα μάτια του ένα κορεσμένο κόκκινο, φωτιά και αίμα, εκρήξεις από τις οβίδες έσκαγαν σχεδόν πάνω στα πόδια του, όμως δεν έκανε βήμα προς τα πίσω, ταξίδευε, χάιδευε με το μυαλό τη θάλασσα, ενώ το σώμα, στα σκληρά βουνά της Ηπείρου, ήταν παραδομένο στην ατέλειωτη μάχη.
Κουρασμένος, με στομωμένο, κατακόκκινο, σπαθί που μύριζε αίμα, έσφιξε ξανά τα δόντια και ξαναρίχτηκε με ορμή πάνω στους Τούρκους, για όπλο διάλεγε πάντα ξίφος, ήθελε να βλέπει στα μάτια τον αντίπαλο, να ρισκάρει, κάθε στιγμή της μάχης.
Το 5ο σώμα Γαριβαλδίνων ήταν το δικό του, όλοι μιλούσαν για τον άφοβο γιατρό, εκείνον, που εμψύχωνε μόνο με ένα βλέμμα.
Είναι ο Βωλαδιώτης, ο ΒάσοςΒέργης, ένας Καρπάθιος που δεν έπαιξε με τα τερτίπια της μοίρας, επέλεξε να γράφει την δική του, ...
Περισσότερα