Διαβάζοντας κανείς το Ευαγγέλιο, άνετα διακρίνει το πράο και ιλαρό πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Διδάσκει χωρίς να επιβάλλει, θεραπεύει χωρίς να πληγώνει, αναδεικνύει και δεν καταπατά το πρόσωπο. Ωστόσο, Αυτός, που χωρίς όρια και όρους θυσιάστηκε για τον άνθρωπο, τον βλέπουμε να συμπεριφέρεται σκληρά και τον ακούμε να μιλά απορριπτικά σε δύο περιπτώσεις: στους υποκριτές Γραμματείς – Φαρισαίους και στους πλούσιους. Φαίνεται ότι και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει αυτάρκεια, έπαρση, που δημιουργεί ένα κέλυφος μέσα στο οποίο εγκλωβίζεται το άτομο και απομονώνεται από τους άλλους. Δημιουργεί το δικό του κόσμο, χωρίς κοινωνία και σχέση, όπως είναι η κόλαση. Αν «ο έρωτας νικάται με τον έρωτα», κατά τους Αγίους Πατέρες, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι με τη σκληρότητα των λόγων του Ιησού προς ...





















