Σε εποχές που δεν υπήρχε παιδικό θέατρο ούτε τηλεόραση ηλεκτρονικά παιχνίδια, το μοναδικό θέαμα για τα παιδιά ήταν ο Καραγκιόζης, που έστηνε την παράγκα του σε κάθε γειτονιά της Αθήνας και της επαρχίας. Στα σπίτια όλων των κοινωνικών τάξεων, σε κάθε γωνία της πατρίδας μας, τα παιδιά έκαναν μπερντέ ένα σεντόνι, άλλοτε ανάμεσα στην ανοιχτή τετράφυλλη πόρτα του σαλονιού και άλλοτε στηριγμένο στις πλάτες δύο καθισμάτων στην αυλή, Από πίσω, λάμπες πετρελαίου και πιτσιρικάδες καραγκιοζοπαίκτες «έπαιζαν», μιμούμενοι τις γνώριμες φωνές. Οι πιο ταλαντούχοι αυτοσχεδίαζαν βάζοντας δικό τους κείμενο και φτιάχνοντας ακόμα και δικές τους φιγούρες ή σκηνικά. Ακροατήριο ήταν οι συγγενείς, που τότε βλεπόντουσαν μια και δυο φορές την εβδομάδα, είτε για κάποια γιορτή, είτε για ένα ουζάκι. Η αυτοσχέδια ...





















