Πεμπτουσία

Κάποτε ένα μικρό παιδί έκλεψε από τον συμμαθητή του την κασετίνα του. Την έφερε στο σπίτι του και με πολλή χαρά την έδειξε στη μητέρα του. Εκείνη, όχι μόνο δεν μάλωσε, ούτε συμβούλεψε το παιδί της πως αυτό που έκανε δεν ήταν σωστό, αλλά το επαίνεσε κιόλας για την πράξη του. Πέρασαν λίγες ημέρες και το παιδί έφερε στο σπίτι το πανωφόρι ενός συμμαθητή του. Η μητέρα του το δέχτηκε με χαρά. Είχαν οικονομικές δυσκολίες και το πανωφόρι ήταν ό,τι έπρεπε για το γιο της. Θα ζεσταινόταν καλά το χειμώνα. Το μικρό παιδί μεγάλωνε και μαζί μεγάλωνε και η όρεξή του να κλέβει. Έκλεβε φρούτα από τον μανάβη, έκλεβε πράγματα από το supermarket, έκλεβε ό,τι του άρεζε από τα σχολικά είδη των ...

Αγαπητοί μου Αναγνώστες, την στιγμή που γράφουμε αυτές τις γραμμές βρισκόμαστε σε 10ήμερη θερινή άδεια. Επιτέλους φτάσαμε με τη χάρη Του Θεού στα μέσα του Καλοκαιριού, της πιο αγαπητής εποχής για τους περισσότερους, λόγω των Καλοκαιριών διακοπών, των θαλάσσιων βουτιών και των βραδινών περιπλανήσεων με βόλτες σε γραφικά σοκάκια, χωρίς το άγχος του χρόνου ή κάποιων υποχρεώσεων την επόμενη μέρα. Αν κάποιος μας ρωτούσε να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας ευτυχισμένες στιγμές του παρελθόντος, οι περισσότερες, είμαστε σίγουροι, θα ήταν αντλημένες από κάποιο καλοκαίρι που μας έμεινε στη μνήμη μας με νοσταλγία. Η χώρα μας είναι τόπος προορισμού πολλών εκατομμυρίων τουριστών όλο το χρόνο, αλλά και για εμάς τους ντόπιους την προτιμούμε για την πολυμορφία της και τους διαφορετικούς τρόπους τουρισμού που ...

Στο τέλος του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου (21,25) αναφέρεται ότι «υπάρχουν και άλλα πολλά πού έκανε ο Ιησούς, που, αν γραφτούν, ένα προς ένα, ούτε ο κόσμος ολόκληρος δε θα χωρούσε, νομίζω, τα βιβλία που θα ’πρεπε να γραφτούν. Αμήν». Το χωρίο αυτό δηλώνει ότι υπήρχε πλήθος λόγων, γεγονότων, θαυμάτων πού ήταν αδύνατο να καταγραφούν. Έτσι, τον «κανόνα» της Καινής Διαθήκης, αποτελεί ένας μικρός αριθμός βιβλίων και σε αυτά φυσικά δεν καταγράφονται όλα τα γεγονότα της ζωής του Χριστού. Αυτό όμως συμβαίνει και στην Παλαιά Διαθήκη. Υπήρχαν πολλά περισσότερα βιβλία, όμως η Εκκλησία συμπεριέλαβε μόνο όσα σήμερα έχουμε στην Αγία Γραφή. Ο λόγος δεν ήταν για να αποκρύψει κάποια γεγονότα ή να τονίσει κάποια άλλα. Στην Βίβλο τοποθετήθηκαν τα βιβλία με ...

Ανάγνωση από το βιβλίο της Παναγιώτας Παναγοπούλου-Ρουπίνα  «Πρότυπα ηρώων». Ένα βιβλίο που αναφέρεται στους ήρωες της Κυπριακής Εποποιίας της τετραετίας 1955-1959. Η ηχογράφηση έγινε στον ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού. Διαβάζει ο Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Λεμεσού Αρχιμανδρίτης Ισαάκ. Your browser does not support the audio element.

Ο Γεώργιος Χατζηθεοδώρου, Άρχων Μαΐστωρ τ.Μ.τ.Χ.Ε. αναλύει μουσικολογικά το θέμα του ποιητικού και μουσικού ρυθμού, τονίζοντας τη σχέση του ποιητικού και μουσικού ρυθμού στα είδη του μέλους, τις μελοποιήσεις στις μουσικές εκδόσεις μετά το 1814 αλλά και τη συμβολή της μουσικολογικής έρευνας στην με τ΄επιστήμης ψαλτική ερμηνεία.

Εισήγηση της Μαρίας Ράπτη, Αναπλ. Καθηγήτριας Α.Ε.Α. Βελλάς Ιωαννίνων, στο 2ο Διεθνές Συνέδριο Ψηφιακών Μέσων και Ορθόδοξης Ποιμαντικής, που πραγματοποιήθηκε από τις 18 εως τις 21 Ιουνίου 2018 στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης υπό την αιγίδα του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου.

Την Τετάρτη 10 Ιουλίου 2019 στις 19:30, θα πραγματοποιηθεί στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης η Τελετή Λήξης των εργασιών του 9ου Θερινού Πανεπιστημίου Βυζαντινών Σπουδών, αφιερωμένη στη μνήμη της Ρουθ Μακρίδη με θέμα: Τα ΔΙΚΤΥΑ στο ΒΥΖΑΝΤΙΟ. Κατά την τελετή θα εγκαινιαστεί το «Παγκόσμιο Δίκτυο Βυζαντινών Πόλεων» με την υπογραφή μνημονίων συνεργασίας της «Βυζαντινής Θεσσαλονίκης» με διαφόρους φορείς. Το Θερινό Πανεπιστήμιο Βυζαντινών Σπουδών παρουσιάζει ο Καθηγητής κ. PAOLO ODORICO, Διευθυντής Σπουδών στην EHESS των Παρισίων, ενώ η Αναπληρώτρια Καθηγήτρια του Α.Π.Θ. κ ΣΤΕΛΛΑ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ έχει την κεντρική ομιλία της εκδήλωσης με θέμα: Δίκτυα Πολιτιστικού Τουρισμού – Η περίπτωση των δρόμων του μεταξιού. Η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ στηρίζει την εκδήλωση ως χορηγός επικοινωνίας.

Εκείνη στα 85. Μοναχή από εκείνους τους καιρούς, που το καλογέρικο ράσο, ακόμη και στο τελευταίο μοναστήρι της Ελληνικής γης, μύριζε θυμίαμα και φρεσκοσκαμμένο χώμα απ’ τις δουλειές στο περιβόλι, στα ζώα, στα δέντρα. Τότε που έμπαινα σε μοναστήρι, παιδάκι, και μια καλογερίστικη αγκαλιά με διαβεβαίωνε πως υπάρχει παράδεισος. Δίπλα της, η τελευταία Αδελφή της από μια κοινότητα εικοσιπέντε καλογραιών στο πρώτο τους μοναστήρι. Άλλες μείνανε εκεί, άλλες τις πήρε ο Θεός, αυτή ήταν η τελευταία, με κλεισμένα πια τα ογδόντα εννιά.Σκυφτή στο καροτσάκι,ανήμπορη, χωρίς δύναμη να σταθεί, αν δεν την στηρίξει κάποιο χέρι.Εξήντα χρόνια μαζί,από τότε, που το αγαπημένο μοναστήρι τους βούιζε απ΄ το φουρφούρισμα των ράσων των νεών Μοναχών που έτρεχαν απ΄ τα διακονήματα στο καθολικό και πάλι ...