Πεμπτουσία

Με τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος φτάνουμε στο τέλος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Σε όλη τη διάρκειά της, μέσω των ακολουθιών, της νηστείας και των αναγνωσμάτων, προετοιμαστήκαμε κατάλληλα για να βιώσουμε και φέτος τηΜεγάλη Εβδομάδα. Η Εκκλησία μας ό,τι κάνει, το κάνει με άπειρη σοφία. Έτσι, καλούμαστε και εμείς να μην είμαστε μόνο θεατές στις ακολουθίες που τελούνται, αλλά να γίνουμε ενεργοί συμμετέχοντες. Δεν πρέπει να βλέπουμε την Εκκλησία ως ένα μέρος που πάμε για το έθιμο ή «για το καλό». Σε κάθε εποχή υπάρχουν οι ένθερμοι Χριστιανοί, οι «τυπολάτρες» Χριστιανοί και οι Αντίχριστοι. Η τελευταία ομάδα εμπεριέχει όλους αυτούς που μάχονται τον Χριστό είτε με τα λόγια π.χ. άρθρα για το Άγιο Φως, ζωή του Χριστού με διάφορα δήθεν έκτροπα κλπ, ...

Ο Τιμόθεος Diwema, Πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού Παναγίας Φανερωμένης Ν. Μηχανιώνας, ερμηνεύει το στιχηρό των αίνων του Όρθρου της Μ. Παρασκευής «Δύο και πονηρά εποίησεν», σε ήχο γ΄ και μέλος Π. Φιλανθίδη.

Ο Σωτήριος Δεσπότης,  Πρόεδρος του Τμ. Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας Θεολογικής Σχολής Αθηνών, στο πρώτο μέρος της σνέντευξής του στη Πεμπτουσία αναφέρεται στα βιβλικά γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας και τα προσεγγίζει ερμηνευτικά, γεγονότα όπως η Ανάσταση του Λαζάρου, η συνάντηση του Κυρίου με τους Έλληνες, η εκδίωξη των εμπόρων από τον Ναό κ.ά.

Ο αρχιμανδρίτης π. Ιγνάτιος Χαϊκάλης στο δεύτερο μέρος της συνέντευξής του στη Πεμπτουσία μιλάει για τον Σταυρό και την Ανάσταση ως την μαρτυρία της αγάπης του Χριστού και αναφέρεται στον πάσχοντα άνθρωπο και την πρόσκληση προς μετάνοια και σωτηρία που κάνει ο Κύριος μέσα από τον Σταυρό στον άνθρωπο.

Ο κ. Κυριάκος Εμμανουηλίδη Ξεναγός του Ierosolymitis Travel μιλάει στην Πεμπτουσία και καταθέτει την δική του μαρτυρία για το θαυμαστό γεγονός της αφής του Αγίου Φωτός στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως της Ιερουσαλήμ, καθώς επί 22 συναπτά έτη παρευρίσκεται και ζει το γεγονός αυτό στον τόπο όπου βρίσκεται ο Τάφος του Κυρίου.

Ο Ιούδας στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έγινε ποτέ το κατεξοχήν προειδοποιητικό παράδειγμα για το ολέθριο τέλος του μεγαλύτερου αμαρτωλού και εγκληματία της ιστορίας, όπως ήταν στη δυτική Χριστιανοσύνη. Αυτό φανερώνεται καθαρά στην εικονογραφία, όπου ο Ιούδας ουσιαστικά δεν απεκδύεται σχεδόν ποτέ την αξία και το αξίωμα του αποστόλου. Ο Ιούδας ως ένας εκ των δώδεκα ήταν ενταγμένος στον κύκλο τους. Ο αριθμός δώδεκα των αποστόλων συμβολίζει τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Ο Ιησούς ενέταξε, κατά τους πατέρες, τον Ιούδα στον κύκλο των αποστόλων, διότι πιθανώς διέκρινε και σε αυτόν στοιχεία ικανά για το αποστολικό έργο. Η ιδιοτέλεια όμως και η φιλοδοξία του εκπεσόντος μαθητού τον οδήγησαν στην αυτοκαταστροφή. Εντούτοις με την ομολογία του στους αρχιερείς ότι παρέδωσε αίμα αθώου ουσιαστικά προβαίνει ...

Η Μεγάλη Πέμπτη είναι αφιερωμένη σε τέσσερα σημαντικά γεγονότα, τα οποία περιγράφονται μέσα στην Καινή Διαθήκη. Το πρώτο γεγονός είναι ο Μυστικός Δείπνος, το δείπνο των μυημένων, των 12 Αποστόλων με τον Διδάσκαλο Ιησού Χριστό, την παράδοση του Μυστηρίου των Μυστηρίων, της Θείας Ευχαριστίας. Ο Κύριος στο Δείπνο αυτό τέλεσε για πρώτη φορά στην γη τη Θεία Λειτουργία, καλώντας τους μαθητές Του να γευθούν το άγιο σώμα Του και να πιουν το τίμιο αίμα Του. Το «λάβετε, φάγετε, τούτο γαρ εστι το σώμά μου᾽ και το ῾πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο γαρ εστι το αίμά μου», συνιστούν τα ιδρυτικά του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας λόγια, τα οποία έκτοτε επαναλαμβάνονται σε κάθε αντίστοιχη σύναξη πιστών, κατά την εντολή του Κυρίου ...

Δύο βασικά γεγονότα χαρακτηρίζουν τις ιερές ακολουθίες της Αγίας και Μεγάλης Πέμπτης: ο Μυστικός Δείπνος του Κυρίου Ιησού Χριστού με τους μαθητές Του και η προδοσία του Ιούδα. Το βαθύτερο νόημα και των δύο αυτών γεγονότων είναι η αγάπη. Ο Μυστικός Δείπνος είναι η εσχατολογική αποκάλυψη της σωτηριώδους αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο, της αγάπης που είναι η καρδιά της σωτηρίας. Η προδοσία του Ιούδα αποκαλύπτει ότι η αμαρτία, ο θάνατος και η αυτοκαταστροφή οφείλονται επίσης στην αγάπη· αλλά σε μία αγάπη καταστροφική, μία αγάπη που διαιρεί, διαλύει και οδηγεί εκεί που κάθε άλλο παρά αγάπη κυριαρχεί. Ακριβώς εδώ βρίσκεται το μυστήριο τούτης της μοναδικής ημέρας, της Μεγάλης Πέμπτης. Οι ιερές ακολουθίες της, όπου το φως και το σκοτάδι, ...

  Ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος, μιλώντας για τα Άγια Πάθη του Χριστού, τονίζει ότι ο άνθρωπος μπορεί να συναντήσει τον Χριστό, όταν αγαπήσει τον Θεό και τον κόσμο, κατά το υπόδειγμα του Κυρίου, που έπαθε υπέρ ημών.   Your browser does not support the audio element.

Πόσο διαχρονική είναι η προδοσία σε κάθε επίπεδο της ζωής μας; Το τίμημα της προδοσίας έγινε αυτοσκοπός για μια μερίδα άπληστων ανθρώπων που είναι πάντα έτοιμοι να κατασπαράξουν, οποιονδήποτε τολμήσει να σηκώσει το ανάστημά του, υψώνοντας τη φωνή του στο άδικο και σε κάθε σαθρό οικοδόμημα που μας ανάγκασαν να ζούμε χωρίς καν να ερωτηθούμε. Πόσους Ιούδες Ισκαριώτες έχουμε να αντιμετωπίσουμε καθημερινά; που φορούν τόσο εύκολα και τόσο απροκάλυπτα τη μάσκα της υποκρισίας τους. Κόλακες που ζουν ανάμεσά μας, σαν τις σκιές δίχως φως στην ψυχή τους. Πόσοι από εμάς δεν το έχουμε βιώσει καθημερινά; Ζούμε σε μια εποχή άκρατου υλισμού, όπου ο φαρισαϊσμός έχει κατακλύσει κάθε υγιές κύτταρο της κοινωνίας μας, καθώς τα έργα των ανθρώπων δεν συνάδουν πια με τον ...

Ο όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής τον οποίο ψάλλουμε το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, είναι αναμφίβολα η ιερότερη ημέρα της Μ. Εβδομάδας. Την ημέρα αυτή επιτελούμε ανάμνηση της Σταύρωσης του Κυρίου. Η ακολουθία των Αγίων και Αχράντων Παθών του Κυρίου, όπως ονομάζεται, μας φέρνει στη μνήμη όσα υπέμεινε για χάρη μας ο Κύριος. Τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τας ύβρεις, τους γέλωτας, την πορφυράν χλαίναν, τον κάλαμον, τον σπόγγον, το όξος, τούς ήλους, την λόγχην και προ πάντων τον σταυρόν και τον θάνατον. Τους ύμνους αποδίδει αριστοτεχνικά ο Άρχων Υμνωδός της Μ.Χ.Ε. Γιώργος Χατζηχρόνογλου. Το δε βίντεο προέρχεται από ζωντανή μετάδοση της Δημόσιας Τηλεόρασης. Η επεξεργασία της εικόνας έγινε από τον Λεωνίδα Τσούκαλα, Καθηγητή Βυζαντινής Μουσικής Εκκλ. Ιδρύματος Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Για περισσότερα video στο YouTube πατήστε ...

«Κύριε, ἀναβαίνοντός σου ἐν τῷ σταυρῷ, φόβος, καὶ τρόμος ἐπέπεσε τῇ Κτίσει, καὶ τὴν γῆν μὲν ἑκώλυες, καταπιεῖν τοὺς σταυροῦντάς σε, τῷ δὲ ᾍδῃ ἐπέτρεπες, ἀναπέμπειν τοὺς δεσμίους εἰς ἀναγέννησιν βροτῶν. Κριτὰ ζώντων καὶ νεκρῶν, ζωὴν ἦλθες παρασχεῖν, καὶ οὐ θάνατον, φιλάνθρωπε δόξα σοι». Your browser does not support the audio element.

Λίγοι φίλοι είναι τόσο πιστοί στη ζωή του κάθε ανθρώπου, όσο ο ανθρώπινος πόνος. Ο πόνος μιας μάνας μας φέρνει στη ζωή, με πόνο της δικής μας ψυχής την αποχαιρετούμε. Και στο ενδιάμεσο, ο πόνος, ο κάθε είδους πόνος, πάντα παρών. Πολλές φορές μάλιστα παρών, έστω και απών, καθώς ο φόβος και η αγωνία για τον ερχομό του σφραγίζει ακόμη και την ώρα της χαράς ή της ανάπαυσης. Διαχρονικό και πανανθρώπινο το ερώτημα: Γιατί ο πόνος στη ζωή μας; Γιατί τόσο μεγάλη η δύναμή του, ώστε και ο θάνατος να φαντάζει πολλές φορές ως λύτρωση; Και αν ο κοσμικός άνθρωπος, ο ξεκομμένος από κάθε μεταφυσική αναζήτηση, ο εμπλεγμένος μόνο στις διαδικασίες της καθημερινότητας πνίγεται από την αγωνία του ερχομού του ...