Όπως είπαμε, το κεντρικό πρόσωπο κάθε εκκλησιαστικής κοινότητας είναι ο Επίσκοπος. Μια φορά ωστόσο ένας Μητροπολίτης, σε κάποια του συνέντευξη, αν και φορέας αυτού του υψηλού αξιώματος, υπονόησε ότι προέχει το κοινωνικό έργο του Επισκόπου (όχι τόσο η φιλανθρωπία, όσο η προσπάθεια να αναδείξει το φυσικό κάλλος μιας περιοχής, να προβάλλει το λεγόμενο πολιτιστικό «προϊόν» της, η προσπάθεια επίσης να συμβάλει στην οικονομική ανάπτυξη της επαρχίας του, ώστε βέβαια να συγκρατηθεί και ο νεώτερος πληθυσμός εκεί, η διαβίωση να είναι αξιοπρεπέστερη κ.λπ.). Όσον αφορά το καθαρά λατρευτικό και κηρυκτικό έργο, έλεγε περίπου αυτός ο ιεράρχης ότι έπρεπε να περάσει σε δεύτερη μοίρα. Ο Γέροντας είπε «λάθος! Προέχει απολύτως το πνευματικό έργο, η εξομολόγηση, το κήρυγμα, η Θ. Λειτουργία, και μετά ...




















