Σε ένα από τα δύσβατα, αν όχι άβατα, μέρη του Κέντρου της Αθήνας τελείται ένα διαρκές μυστήριο, ένα διαρκές θαύμα, θα μπορούσα να ισχυριστώ. Το μυστήριο αυτό ή θαύμα είναι σχεδόν άγνωστο στους πολλούς ή ελάχιστοι το γνωρίζουν. Δεν το έχουν «ξετρυπώσει» τα Μέσα Ενημέρωσης, δεν το έχει πληροφορηθεί η Επίσημη Εκκλησία. Αυτό συμβαίνει γιατί τα μυστήρια δεν επιδιώκουν δημοσιότητα. Δεν τα θέλγει η προβολή. Δεν ονειρεύονται αναγνώριση και επιβράβευση. Τα ψάχνεις, τα αναζητείς, τα ανακαλύπτεις. Οι μετέχοντες σε αυτά, διαθέτουν και ηρωισμό και πίστη. Αυτά τα δύο στοιχεία τους οπλίζουν με το παράτολμο θάρρος, για να διασχίσουν ένα περιβάλλον, που μοιάζει με «ναρκοπέδιο»! Μάλλον ας το ονομάσω με αυτό, που είναι, «ναρκωτικοπέδιο» και όχι μόνο. Αφού λοιπόν διασχίσουν το πεδίο αυτό, εισέρχονται στο μικρό ...
