Ήταν 17 Μαρτίου 1996, μία συγκλονιστική βραδιά. Θυμάμαι έκανε πολύ κρύο, είχε δυνατό άνεμο κι έριχνε χιονόνερο. Είχαμε συγκεντρωθεί αρκετοί ιερείς, τελέσαμε την παράκληση κι έπειτα ο μητροπολίτης μας κ. Λάζαρος πήρε τα εργαλεία και ξεκίνησε το σκάψιμο του τάφου. Έπειτα συνεχίσαμε εμείς. Ήταν τέτοια η λαχτάρα μας, που δεν νιώθαμε το κρύο. Με πόση συγκίνηση βρήκαμε το λείψανό του . Και πόση έκπληξη δοκιμάσαμε σαν είδαμε ότι η καρδιά του, ο εγκέφαλος, τα μάτια του, οι πνεύμονες, το ήπαρ δεν είχαν λιώσει. Τριανταπέντε χρόνια βρισκόταν στον τάφο ο άγιος, κι ενώ περίμενεαυτά τα όργανα να έχουν πρώτα υποστεί το νόμο της φθοράς, δεν είχαν φθαρεί. Το ήπαρ το μετέφεραν στο Ντονιέσκ. Εκεί ήταν βαριά άρρωστος ένας αρχιμανδρίτης. Περίμεναν ότι ...





















