Ορθοδοξία και Ορθοπραξία

Ο κατά κόσμον Ιωάννης Κουκουτός γεννήθηκε στις Κυδωνιές της Μ. Ασίας το 1862. Το 1894 προσήλθε και εγκαταβίωσε στη μονή Παντοκράτορος, υποτασσόμενος στον Γέροντα Πνευματικό Παΐσιο. Εκάρη μοναχός το 1898 και χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος το 1899. Το 1909 κατεστάθη προϊστάμενος της μονής του. Το 1911 εστάλη στο μετόχι της μονής του Αγίου Νικολάου στη γενέ­τειρά του, που η μονή το είχε από τις αρχές του 18ου αιώνος. Έμελλε να είναι ο τελευταίος οικονόμος του μετοχιού. Εργάσθηκε εκεί φιλότι­μα, φιλόπονα και φιλάνθρωπα με ιδιαίτερη επιτυχία. Το τέλος του ήταν μαρτυρικό. Εσφάγη από τους Τούρκους το 1922. Σε έγγραφο της μονής Παντοκράτορος αναγράφεται: «Ο τελευταίος δε αδελφός αυτής Ιωσήφ Παντοκρατορινός Προη­γούμενος Κυδωνιάτης, το γένος Κουκουτός, συνεχίζων από το 1909 την τρίτην εξαετίαν της ...

Ιεροδιάκονος Κορνήλιος Γρηγοριάτης, ο πολύ αγαπητός απ' όλους. Ο κατά κόσμον Χαράλαμπος Θεοδώρου Καραμαντζάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924. Γόνος πολύτεκνης και φτωχής οικογένειας. Αδελφό είχε τον ιερομόναχο Αθηναγόρα Ολυμπίτη. Το 1944 έφυγε κρυφά από το σπίτι του για το Άγιον Όρος. Στις 17.8.1945 προσήλθε στην ιερά μονή Γρηγορίου. Το 1946 εκάρη μοναχός και στις 29.10.1946 χειροτονήθηκε διάκονος από τον μητροπολίτη Μιλητουπόλεως Ιερόθεο. Ήταν πολύ αγαπητός απ’ όλη την αδελφότητα και περισσότερο από τον ηγούμενό του Βησσαρίωνα (+1972). Ήταν και καλός ιερορράπτης. Από μικρός είχε αρκετά φιλάσθενη κράση. Έπασχε από οξεία μυο¬καρδίτιδα και ρευματισμούς. Το τέλος του ήταν οσιακό. Είχε ετοιμασθεί με το μυστήριο του θείου και ιερού Ευχελαίου και τη συχνή θεία Κοινωνία. Ανεπαύθη κατά την αγρυπνία της δεύτερης πανηγύρεως της ...

Η εξεικόνιση του θαύματος της Γερόντισσας Παναγίας στον μοναχό Πανάρετο. Ο κατά κόσμον Παντελεήμων Βασιλειάδης γεννήθηκε στην Προύσα της Μ. Ασίας το 1901. Στην ιερά μονή Παντοκράτορος προσήλθε το 1938 κι εκάρη μοναχός το επόμενο έτος. Ανεπαύθη εν Κυρίω στις 28.10.1969. Αυτά τα λίγα αναφέρει το μοναχολόγιο της μονής του γι’ αυτόν. Οι άνθρωποι που τον γνώρισαν τον περιγράφουν ψηλό, λιπόσαρκο, ρυτιδωμένο, σκληραγωγημένο, του οποίου το βλέμμα, η ιλαρότητα του προσώπου και τα μετρημένα λόγια του, τους προβλημάτιζαν. Τον είχαν για ελαφρόμυαλο οι παλαιοί Παντοκρατορινοί και μόνο για θελήματα. Τον θεωρούσαν υπαίτιο της φωτιάς, που έκαψε το 1948 μία ωραία πτέρυγα της μονής. Δεν χρησιμοποιούσε ποτέ ζώο. Καθημερινά πήγαινε κι ερχόταν φορτωμένος στις Καρυές, μεταφέροντας την αλληλογραφία και ό,τι άλλο του ...