Πεμπτουσία· Ορθοδοξία-Πολιτισμός-Επιστήμες

Ο Μωυσής όμως δικαιολογημένα δεν μίλησε έτσι· ούτε βέβαια ήταν λογικό να δώσει στερεά τρο­φή σ’ εκείνους, που έπρεπε ακόμη να τρέφονται με γά­λα. Τώρα λοιπόν μάθαμε την αιτία της συγκαταβάσεως, και ότι μι­λώντας κατάλληλα στους ακροατές, καθοδηγούμενος από το Άγιο Πνεύμα, όλα τα παρουσίασε, εκριζώνοντας όλες μαζί τις αναφυόμενες σαν ζιζάνια αιρέσεις στην εκκλησία με το να πει· «Στην αρχή δημιούργησε ο Θεός τον ουρανό και τη γη». Πρόσεξε, ότι και από αυτόν τον τρόπο της δημιουργίας διαλάμπει η θεία φύση, διότι κάνει την δημιουργία αντίθετα προς την ανθρώπινη συνήθεια, αφού εξέτεινε πρώτα τον ουρανό και τότε άπλωσε κάτω από αυτόν την γη· προηγου­μένως την οροφή και ύστερα το θεμέλιο. Ποιός είδε; ποιός άκουσε; Διότι στην μεν  ανθρώπινη δημιουργία ...

Α'. Εξέτασε, αδελφέ, τις κακές έξεις και συνήθειες, που απόκτησες με τη ζωή που έκανες αν είναι παλιές, χρειάζεται περισσότερος κόπος, για να καταστραφούν, αν είναι καινούργιες λιγότερος· όπως ένα παλιό και ένα μεγάλο δένδρο, περισσότερο κόπο χρειάζεται, για να κοπεί και να ξεριζωθεί από ένα νέο και μικρό. Πηγή:www.scoop.co.nz Β'. Εξέτασε τις θεραπείες που πρέπει να χρησιμοποιήσεις γι' αυτές τις κακές σου έξεις και συνήθειες από τις θεραπείες αυτές η πρώτη είναι το να θέλεις να διορθωθείς όχι αμφιβάλλοντας, αλλά αποφασιστικά. Διότι οι σωματικές ασθένειες μπορούν να θεραπευθούν και χωρίς την θέλησή μας οι ασθένειες όμως της ψυχής χωρίς να το θέλουμε, δεν είναι δυνατό να θεραπευθούν. Διότι και γι' αυτές χρειάζεται μία αποφασιστική θέληση του ασθενή, για να ιατρευθεί ...

Ο π. Ευσέβιος Βίττης εκφράζει σκέψεις πάνω στον "Ιαμβικό Κανόνα" των Χριστουγέννων. Την Τρίτη 30 Δεκεμβρίου στις 13:00, στην εκπομπή "Θεανθρώπινη Σοφία".

Λοιπόν δεν σας φανέρωσα αυτά τα μυστήρια για να αποδείξω ότι ο άνθρωπος μπορεί να γεννήσει τον Χριστό κατά τον ίδιο τρόπο που τον γέννησε η Παναγία, αλλά για να φανερωθεί η υπεράπειρη και γνήσια αγάπη του σ' εμάς και ότι αν το θέλουμε όλοι μπορούμε να γίνουμε μητέρα και αδελφοί του κατά τον προαναφερόμενο τρόπο, καθώς και ο ίδιος το διακηρύττει: «Μητέρα μου και αδελφοί μου είναι αυτοί που ακούνε τον λόγο του Θεού και τον εκτελούν» (Λουκ. 8:21). Έτσι θα γίνουμε ίσοι με τους μαθητές και αποστόλους του, όχι κατά την αξία, ούτε κατά τις περιοδείες και τους κόπους που υπέφεραν, αλλά κατά τη χάρη του Θεού και τη δωρεά την οποία εξέχεε σ' όλους που τον πίστευαν ...

Μια μέρα, τώρα πρόσφατα, εκεί πού με τα δάχτυλα γύριζα κά­ποια παλαιά γραφτά μου, έτσι πού τα ’χω φυλαγμένα απανωτά μέσα σε μια χάρτινη θήκη με την επιγραφή ξεθωριασμένη «αρχείο 3», θέλησα να ισιάσω την διπλωμένη γωνία κι είδα μια ημερομηνία: “3 μάρτη 1970”. Ο νους μου πέταξε να θυμηθή που ήμουν τότε· κι όσο κι αν δρασκέλιζε σαν αστραπή τον χρό­νο, πρόφτασα και διάβασα στην άλλη γωνιά ένα τίτλο· “ο κυρ Ασπράγγελος κι η Νέα Μέθοδος”. Το πρόσωπό μου ξάφνου φέγγισε από ένα μέσα φως κι άρχισα να διαβάζω φωναχτά, λες κι ήθελα να μ’ ακούσει κάποιος, στην ξεχασμένη αυτή ενθύμηση πού είχα σημειώσει, -τί κρίμα που δεν έγραφα το πότε κι από πούθε. Ήταν μονάχα ένα φύλλο, γραμμένο απ’ ...

Πολυπράγμων άνθρωπος, ερασιτέχνης μουσικός που γράφει τραγούδια βιωματικά και από έμπνευση αλλά απεχθάνεται τις “ταμπέλες”. “Τραγουδοποιός είναι ο Περίδης και συνθέτης ο Ξαρχάκος” λέει χαρακτηριστικά από την αρχή ο Κωνσταντίνος Πλούσιος που μιλά στην Πεμπτουσία για την μικρή του μέχρι τώρα μουσική πορεία καθώς και τον καινούριο του δίσκο. “Εγώ δεν είμαι μουσικός.Έπαιζα πάντα όμως με τους φίλους μου στις γειτονιές σε συγκροτήματα, αγόραζα δίσκους, αγαπούσα πολύ την μουσική. Όταν έφευγα για σπουδές στο εξωτερικό έπαιρνα μονίμως μαζί μου και τη συλλογή των δίσκων μου. Η ζωή τα έφερε έτσι που το κομμάτι της μουσικής το είχα αφήσει πίσω αλλά παρέμενα ένας πολύ καλός ακροατής. Έπειτα ξεκίνησα να κάνω το πρώτο μου CD όταν πίστεψα πια σε αυτά που γράφω και ...

Tα παιδιά κουβαλάνε μες σ' ολόκληρους αιώνες αυτήν ειδικά την Παράδοση -από ευγνωμοσύνη, θαρρείς, προς τον Χριστό που τα ευλόγησε όταν ήταν εδώ στη γη και τα ξεχώρισε απ' όλα τα ανθρώπινα πλάσματα της γης, γι' αυτόν το λόγο και αυτά εκφράζουν τη ευγνωμοσύνη τους κάθε φορά που γεννιέται ο Χριστός, όση παγωνιά κι αν είναι απλωμένη τριγύρω τους... "Τα παιδιά, που ολοκάθαρα και φροντισμένα ξεκινούν το πρωί με το χειμωνιάτικο κρύο, παρατώντας το χουζούρι των σχολικών διακοπών τους, και φτάνουν ως την πόρτα μας για να τα "πουν", ας είναι καλόδεχτα και καλοπληρωμένα...". Αρχιμηνιά και αρχιχρονιά %jdjkllk%

"Δεύτε  ίδωμεν πιστοί πού εγεννήθη ο Χριστός". Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός ερμηνεύει το ένα από τα τρία καθίσματα του Όρθρου των Χριστουγέννων.   %audio%

- Ουφ!, αναστέναξε ανυπόμονα ο Βασίλης. Πότε θα έρθουν πια; Κάθισε κοντά στο θολό τζάμι του παραθύρου. Το χιονόνερο είχε πια σταματήσει, αλλά ο παγωμένος αέρας δεν είχε κοπάσει εντελώς. Τα γυμνά δέντρα με τα λυγισμένα τους κλαδιά υποκλίνονταν στον χειμωνιάτικο Δεκέμβρη, που έφτανε σιγά-σιγά στο τέλος του. - Ε, αμάν πια! Τι ώρα θα φτάσουν στη Θεσσαλονίκη; ανέβασε την ένταση της φωνής του ο Βασίλης. - Στον δρόμο είναι, έρχονται. Κάνε λίγη υπομονή. Από την Κεφαλονιά έρχονται οι άνθρωποι, ακούστηκε από την κουζίνα ήρεμη η φωνή της μαμάς, που εκείνη τη στιγμή έβγαζε τα ευωδιαστά μελομακάρονα από τον φούρνο. Η μυρωδιά του μελιού και της κανέλας έφτασε μέχρι το σαλόνι κι έκανε τον Βασίλη να ξεχάσει για λίγο την ανυπομονησία του. Είχε πολύ ...

Ο στατιστικολόγος ενδιαφέρεται για τις μετρήσεις ή τα γεγονότα με βάση την ιδέα ότι απορρέουν από ένα θεμελιώδες φαινόμενο και από ένα συνδυασμό «ανεξέλεγκτων» παραγόντων διαταραχής. Πράγμα που σημαίνει ότι επαναλαμβάνοντας τις παρατηρήσεις, υπό σταθερές συνθήκες, τα διαδοχικά αποτελέσματα θα διαφέρουν «λιγότερο ή περισσότερο» μεταξύ τους. Το πιο απλό σχήμα είναι το «γραμμικό ή προσθετικό πρότυπο». Μπορεί να γίνει πιο περίπλοκο (πολλαπλασιαστικό ή κάτι άλλο), όμως τίποτε δεν αλλάζει επί της ουσίας. Είναι λοιπόν επαρκές για να κατανοηθεί το ζήτημα του τυχαίου για τον στατιστικολόγο. Έτσι λοιπόν, μια μέτρηση m θεωρείται ως το αποτέλεσμα ενός «κύριου» φαινομένου, η οποία δίνει μια τιμή μ στην οποία προστίθεται ένα «σφάλμα» e το οποίο δημιουργείται από «ανεξέλεγκτους» παράγοντες: m = μ + e (η ...

Σήμερα τιμάται η μνήμη του οσίου πατρός Θαδδαίου. Αυτός ήταν  βαρβαρικής καταγωγής (Σκύθης) και μας φανερώνει με το βίο του πως από τη στιγμή που κάποιος γίνεται χριστιανός «… οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσιν  Χριστὸς» (Κολοσ.3,11). Έτσι λοιπόν αφού υπήρξε πρώτα δούλος του οσιωτάτου Θεοδώρου, που του δόθηκε με βασιλική εντολή η μονή Στουδίου και τη μετέτρεψε σε Κοινόβιο, ελευθερώθηκε και εκάρη μοναχός σ’ αυτήν. Είχε θεάρεστο βίο γι’ αυτό ήταν αγαπητός σε όλους. Ασκούνταν έντονα με αγρυπνίες, νηστείες, κοιμόταν κάτω και  διακρίνονταν στις αρετές της υπακοής, της ακτημοσύνης, της εγκράτειας στα λόγια του σε συνδυασμό με την προσοχή στους θείους λόγους. Εκείνο το διάστημα, κατά παραχώρηση Θεού βασίλευσαν ασεβείς ...

Μέσα στην φύση του ανθρώπου είναι η επιθυμία να λύσει τις απορίες του. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να τοποθετηθεί και η συζήτηση για τον αριθμό των νηπίων που σφαγιάσθηκαν στη Βηθλεέμ από τον Ηρώδη μετά τη γέννηση του Χριστού. Μελετώντας την πατερική παράδοση θα εντοπίσουμε αρκετές αναφορές στο γεγονός, χωρίς καμία αναφορά στον αριθμό των αθώων θυμάτων.  Ο αριθμός 14.000 φαίνεται ότι εισχώρησε σε κάποια κατοπινή στιγμή, χωρίς όμως να ενσωματωθεί ποτέ πλήρως ούτε στα συναξάρια. Για παράδειγμα το Μέγα Ωρολόγιο σε έκδοση της Αποστολικής Διακονίας τοποθετεί τον αριθμό αυτόν ανάμεσα σε παρενθέσεις. Η σύγχρονη βιβλική έρευνα καταλήγει σε ένα πολύ μικρότερο νούμερο, βασισμένη στον υπολογισμό του αριθμού των παιδιών που ήταν δυνατό να μεγαλώνουν στη Βηθλεέμ και στα περίχωρά της. Ίσως γύρω στα 30 με 40. Στους Αγίους Τόπους ...

Συνεχίζουμε τη δημοσίευση της μελέτης της κας Νίκης Νικολάου για τη σχέση της θεολογικής ανθρωπολογίας με τη Βιοηθική (προηγούμενη δημοσίευση: www.pemptousia.gr/?p=85502), με την εξέταση της έκπτωσης από τον Παράδεισο και της Θείας Οικονομίας. 2. Το δράμα της πτώσης και το σχέδιο της Θείας Οικονομίας 2.1. Η πτώση των πρωτόπλαστων Η διακοπή της κοινωνίας μεταξύ Θεού και ανθρώπου, επήλθε με το προπατορικό αμάρτημα: την πτώση των πρωτοπλάστων στην παρακοή και στην αμαρτία.  Πρόκειται για την έκπτωση του ανθρώπου από το όντων είναι.  Κατά τον Μάξιμο τον Ομολογητή «η πτώση αποτελεί ένα συνεχές επαναλαμβανόμενο γεγονός, που διαδραματίζεται αδιάκοπα μέσα στην ανθρώπινη ιστορία». Πίσω από το προπατορικό αμάρτημα, υποκρύπτεται το πρόβλημα της θέωσης, δηλαδή εάν οι άνθρωποι θα παραβούν την εντολή του Θεού και θα επιδιώξουν μια αυτοθέωση ...