Είναι γεγονός πως στη ζωή υπάρχουν αρνήσεις ευεργετικές. Αρνήσεις που ενυπάρχουν σε υγιείς προοπτικές. Στην προοπτική της αποδοχής, της ενσωμάτωσης και της μεταμόρφωσης. Μιας μεταμόρφωσης που την άρνηση την μετατρέπει σε δεκτική αναγνώριση και υιοθεσία. Όμως κάποιες αρνήσεις χάνουν την αυτογνωσία της ολοκλήρωσης τους στο άγιο τοπίο της μυρσίνης και καταντούν εωσφορικές. Τότε οι αρνήσεις γίνονται αυτοκαταστροφικές. Γίνονται εσωστρεφείς στην εγωπαθή τους ωραιοπάθεια που αρνείται επίμονα κάθε άγια τελείωση. Το να είναι ο άνθρωπος ευάλωτος στην αμαρτία και σε κάθε τι που προέρχεται από την αλλοίωση της φύσης του καλού, είναι λογικό. Το να πέφτει ο άνθρωπος συνέχεια ακόμη και στις ίδιες παγίδες και αμαρτίες και πάθη είναι εξίσου λογικό. Το να σηκώνεται είναι άγιο. Το να εμμένει όμως στις πτωτικές ...





















