Πεμπτουσία· Ορθοδοξία-Πολιτισμός-Επιστήμες

Ο Κύριος μιλούσε με αυστηρότητα για την κακή χρήση του πλούτου. Έλεγε ότι κανένας δεν μπορεί να δουλεύει σε δυο αφεντικά, γιατί ή θα μισήσει τον ένα και θα αγαπήσει τον άλλον ή θα προσκολληθεί στον ένα και θα περιφρονήσει τον άλλο. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να είναι δούλος και στον Θεό και στο χρήμα. Για να δείξει μάλιστα ότι τα χρήματα μπορεί να οδηγήσουν τον άνθρωπο στην καταστροφή και τον αιώνιο θάνατο είπε την εξής παραβολή: Κάποιος άνθρωπος ήταν πλούσιος. Φορούσε ρούχα πολυτελή και κάθε μέρα στο τραπέζι του υπήρχαν πλουσιοπάροχα όλα τα αγαθά. Έξω από την αυλή του σερνόταν ένας πολύ φτωχός άνθρωπος, που το όνομά του ήταν Λάζαρος. Το σώμα του ήταν γεμάτο πληγές. Έρχονταν τα σκυλιά και ...

  Στην Καινή Διαθήκη το ζήτημα της ασθένειας και τις θεραπείας καταλαμβάνει ένα πολύ σημαντικό χώρο στις ευαγγελικές και αποστολικές περικοπές. Μια από τις βασικές ιδιότητες του Ιησού Χριστού είναι εκείνη του ιατρού των ψυχών και των σωμάτων. Πριν από τη σάρκωση του Λόγου ο Θεός θεωρείται «ο ιώμενος πάσας τας νόσους». Στην Κ.Δ. συναντά κανείς πλειάδα χωρίων που δηλώνουν ξεκάθαρα ότι πρόκειται για γιατρό και αναφέρονται εκτενώς σε αυτή Του τη δράση. Καμία άλλη εικόνα Του δεν κυριάρχησε στη χριστιανική παράδοση, όσο αυτή του ιατρού. Είναι για τους ανθρώπους της εποχής Του ο σωτήρας του κόσμου. Ήρθε ως σωτήρας των φτωχών και γιατρός όσων νοσούν στο σώμα και στην ψυχή, ως ελευθερωτής και μεσσίας και όχι σαν τους μάγους που παρουσιάζονταν ...

α) Η Θεσσαλονίκη, από την εποχή που ο Απόστολος Παύλος κήρυξε το ευαγγέλιο σε αυτήν και εν συνεχεία έστειλε δύο επιστολές προς τους κατοίκους της, ανέδειξε στο διάβα των αιώνων πλήθος γνωστών και αγνώστων αγίων. Εδώ και περίπου δεκαεπτά αιώνες σεμνύνεται για τον άγιο Δημήτριο, το μεγαλομάρτυρα και πιστό φύλακά της. Η τιμή του πολιούχου της Θεσσαλονίκης ξεπέρασε τα τοπικά όρια και προσέλαβε οικουμενικές διαστάσεις, αφού έγινε σύμβολο σταθερότητας της πίστεως, θυσίας και δυνάμεως πνευματικής, καθώς και περιφρόνησης κάθε εγκόσμιας εξουσίας και δόξας στο όνομα του Κυρίου Ιησού. β) Εκτός όμως από το μυροβλύτη Δημήτριο και το μαθητή του άγιο Νέστορα στη Θεσσαλονίκη αναδείχθηκαν αγιασμένα πρόσωπα και σπουδαίες εκκλησιαστικές και θεολογικές προσωπικότητες, όπως ο άγιος Ευστάθιος (12ος αι.), ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ...

Μαρτύρησαν στο Βραχώρι (Αγρίνιο) στις 2 Νοεμβρίου 1786 Οι Άγιοι Νεομάρτυρες Λάμπρος, Θεόδωρος και κάποιος του οποίου δεν γνωρίζουμε το όνομα κατάγονταν από την Πελοπόννησο και ήσαν έμποροι. 7211

Βιογραφικά  Η Μητροδώρα γεννήθηκε στις 28-8-1928 στο χωριό Λάσα της Επαρχίας Πάφου της Κύπρου. Ήταν δευτερότοκη από έξι αδέλφια της οικογενείας Νικολάου Νεάρχου και Αθηνάς. Από μικρή είχε μία χάρη επάνω της και διακρινόταν για την αθωότητα της. Ήταν τελείως απονήρευτη. Είχε βαρυκοΐα από νέα. Η αθωότητα της σε συνδυασμό με την βαρυκοΐα της έδωσαν το «πιστοποιητικό» της χαζής, πράγμα που την βόλευε για να κινήται άνετα και όπως ήθελε. Έλεγε στην ξαδέλφη της Γεωργία: «Με είχαν για χαζή. Οι γονείς μου ήθελαν να με παντρέψουν, εγώ δεν ήθελα να παντρευτώ. Έπαιζα τέλεια την χαζή και δεν παντρεύτηκα». Ο δρόμος της αγαμίας ήταν επιδίωξη της συνειδητή. Αφού εκοιμήθησαν οι γονείς της και αποκαταστάθησαν τ' αδέλφια της, η Μητροδώρα έμεινε μόνη της σ' ένα μεγάλο ...

Ο ενδέκατος μήνας του έτους είναι ο Νοέμβριος. Κι όμως, όπως ήδη θα ξέρετε, αν έχετε διαβάσει για τους μήνες που προηγούνται, στο ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ένατος στη σειρά. Αυτό δηλώνει και τ΄ όνομά του (novem=εννέα). Είναι τυπικά ο τελευταίος μήνας του φθινόπωρου, αλλά στην πραγματικότητα είναι η αρχή του χειμώνα. Οι πρώτες του μέρες μπορεί να είναι ζεστές, αλλά οι τελευταίες μας αναγκάζουν να ντυθούμε καλά. Γι΄ αυτό και η έκφραση: Του Αϊ-Αντριά αντριεύει το κρύο (η μνήμη του Αποστόλου Ανδρέα είναι την τελευταία μέρα του μήνα). Τον μήνα αυτόν παλιότερα κατέβαιναν οι βοσκοί από τα βουνά και τέλειωναν σιγά-σιγά οι εργασίες στα χωράφια. Η σπορά, που είχε αρχίσει από τον Οκτώβριο, πήγαινε προς το τέλος της, γι΄ αυτό κι ...

Καταγόταν από το χωριό Γαρδινίτσα Λοκρίδος και ήταν υϊός ιερέως. Τρίχρονος ακόμη της του Τιμίου Προδρόμου «επισκοπής και εμφανείας έτυχε, παραδόξως αυτώ οφθέντι και οδηγήσαντι τούτον εν τω ιδίω ιερώ σήκω». Από τότε «ανήγετο εν φόβω Κυρίου, ταίς θείαις μελέταις τρεφόμενος». Μόλις δεκαπέντε ετών φορά το μοναχικό σχήμα, από τον μετέπειτα μητροπολίτη Ναυπάκτου Ακάκιο. Κατόπιν ήλθε «εις τον λιμένα της αρετής», το Άγιον Όρος, στη μονή της Μεγίστης Λαύρας, όπου «πάν είδος ταμιευσάμενος ενάρετου επιδόσεως», επέστρεψε στη μονή πού ρασοφόρεσε. Συνέχισε τον αγώνα του «αδιακρίτω υπακοή και πλούτω βαθείας φρονήσεως, ή παιδιόθεν συνήκμασεν, εξού και το επώνυμον του Γέροντος είληφε». Για τον πλούτο των αρετών του χειροτονήθηκε Ιερεύς και έγινε ηγούμενος της μονής της Παναγίας της Βαρνάκοβας, πού είναι κοντά στη Ναύπακτο. ...

Δαβίδ ο Μέγας Κομνηνός ο τελευταίος Αυτοκράτορας της Τραπεζούντος και το υπέρ Χριστού μαρτύριον του 15 Αυγούστου 1461. Ο Μωάμεθ ο πορθητής μετά από σκληρή πολιορκία καταλαμβάνει την πρωτεύουσα των Μεγάλων Κομνηνών, την Τραπεζούντα. Η ύστατη ισχυρή έπαλξη της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού στην Ανατολή έπαψε να φωτίζει. Η αυτοκρατορία εσβέσθη και η κληρονομία ημών μετεστράφη αλλοτρίοις. Ο Ελληνισμός του Πόντου έζησε δύσκολες και κρίσιμες στιγμές. Πολλές φορές αισθάνθηκε την ανάσα του θανάτου. Και αυτός όμως ο θάνατος στο προπύργιο αυτό του ελληνισμού, που ονομάζεται Πόντος, δεν αντίκρυσε τίποτε άλλο παρά ψυχές όρθιες και ακατάβλητη απόφαση. Ο τελευταίος αυτοκράτορας Δαβίδ, ο Μέγας Κομνηνός, όμηρος στα χέρια του πορθητή μαζί με τα τρία του παιδιά και τον ανεψιό του και διάδοχο Αλέξιο τον ...

Ξεχωριστή ευλογία αποτελεί για την Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου η επίσκεψη σ' αυτήν του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Αντιοχείας κ. Ιωάννη. Ο Πατριάρχης αφίχθη στο Μοναστήρι περί την 11η πρωινή και αναχώρησε στις 15:30. Στους λόγους του, ο Πατριάρχης αναφέρθηκε στους πολλαπλούς ιστορικούς δεσμούς που παλαιόθεν συνδέουν το παλαίφατο Πατριαρχείο Αντιοχείας με τη Μονή Βατοπαιδίου. Τον Μακ. Πατριάρχη προσφώνησε ο Καθηγούμενος της Ι. Μονής Πανοσιολ. γ. Εφραίμ. Η προσφώνηση του Ηγουμένου καθώς και πλούσιο φωτογραφικό υλικό από την επίσκεψη παρατίθενται κατωτέρω. Ευχόμενοι στον Μακ. Ποιμενάρχη της πιο πολύπαθης σήμερα περιοχής του πλανήτη μας, η Παναγία Παραμυθία και οι Άγιοι της Ι. Μονής να σκεπάζουν τα βήματά του και να παρηγορούν το ταλαιπωρημένο και διωκόμενο ποίμνιό του.     Προσφώνηση του Καθηγουμένου της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Αρχιμ. ...

«Δεύτε αναβώμεν εις τον Άθω τον θείον...» Στην αίθουσα του Βελλίδειου συνεδριακού κέντρου στην Θεσσαλονίκη πλήθος φιλόμουσων χθες το βράδυ απόλαυσαν τα μέλη της εκκλησιαστικής μουσικής παράδοσής μας, κατά την έναρξη των εργασιών του συνεδρίου «H Βυζαντινή Μουσική μέσα από την Νέα Μέθοδο Γραφής (1814-2014). Καθιέρωση – Προβληματισμοί – Προοπτικές», το οποίο διαρκεί από από 30 Οκτωβρίου έως 1 Νοεμβρίου 2014. Χορός αγιορειτών πατέρων που απαρτιζόταν από τους Γέροντες Δανιήλ και Στέφανο των Δανιηλαίων,  π. Θεοδόσιο από τη Νέα Σκήτη, υπό την διεύθυνση του Γέροντος Δαμασκηνού και με συνοδεία ισοκρατών απέδωσαν σε γνήσιο αγιορειτικό ύφος μέλη αγαπητά στις αγιορετικές πανηγύρεις και αγρυπνίες. Τον πρώτο στίχο από τα «Συντετμημένα» αργά Ανοιξαντάρια σε ήχο πλ. Δ΄ , το δοξαστικό των αποστίχων «Δεύτε αναβώμεν εις ...

Εχθές το βράδυ, την ώρα που ελάμβανε χώρα το γεύμα μετά συνέδριο για την Νέα Γραφή της Βυζαντινής μουσικής στη Θεσσαλονίκη μάς ήρθε η είδηση: «Κοιμήθηκε ο παππούς ο Γαλακτίων...». Η αίθουσα ήταν γεμάτη από αγιορείτες και φιλαγιορείτες. Καταλάβαινε κάποιος εύκολα ότι για κάποια λεπτά όλοι χαμηλόφωνα συζητούσαν για το γεγονός αυτό. Την σοβαρότητα στα πρόσωπα την διαδεχόταν αμέσως σχεδόν ένα χαμόγελο, λες και όλοι προσπαθούσαν να μιμηθούν το χαμόγελο του γέρο – Γαλακτίωνα, του «παππού», όπως τον αποκαλούσαμε όλοι όσοι τον γνωρίσαμε από κοντά και ζήσαμε στιγμές μαζί του. Καταγόταν από το Δενδροχώρι Τρικάλων, έγγαμος και πατήρ πέντε τέκνων εκ των οποίων τα δύο έγιναν μοναχοί, η Γερόντισσα Νικοδήμη, Ηγουμένη του Ιερού Κοινοβίου Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Ορμύλια της Χαλκιδικής ...

Πράγματι, ο Γιωβάν κατορθώνει και παραδίδει το γράμμα στον σύνδεσμο που θα το μεταφέρει στον Δεσπότη, τον Γενικό Πρόξενο. Μα την αυριανή, ενώ «τα έλεγαν», τουφεκίδι απόμακρο, υπόκωφο, ακούστηκε ως τον Ζορμπά. Ο Αποστόλης και η δασκάλισσα πετάχτηκαν έξω. - Ο κρότος έρχεται από κει, είπε η κυρία Ηλέκτρα, δείχνοντας κατά τη δύση. - Θεέ μου! Είναι ο καπετάν Άγρας! Άραγε ξεκίνησε ο καπετάν Νικηφόρος; Θα προφθάσει ο καπετάν Γκόνος από την Πρίσνα; Και μηνύθηκε άραγε ο καπετάν Κάλας; έκανε ο Αποστόλης. Ο Γιωβάν τους είχε ακολουθήσει. Με τα δυο χέρια σφιγμένα στα χείλη του, κοίταζε μια την κυρία Ηλέκτρα, μια τον Αποστόλη. Ήταν χλωμός και τρομαγμένος. - Τον σκότωσαν; μουρμούρισε. Μα δεν του αποκρίθηκαν. Οι τουφεκιές είχαν παύσει. Η κυρία Ηλέκτρα ανησύχησε ακόμα περισσότερο. - Είναι ...

Οι νεώτερες έρευνες της ιατρικής τείνουν στο συμπέρασμα ότι πολλές από τις διατάξεις του Μωσαϊκού Νόμου, αλλά και εν γένει της Παλαιάς Διαθήκης, έχουν ως σκοπό τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας. Οι θρησκευτικές τους αναγωγές δηλαδή, απλά προσφέρουν μία θεολογική κάλυψη σε προληπτικές ιατρικές πρακτικές. Γι’ αυτό και ο Μωυσής χαρακτηρίζεται ως ένας από τους αρχαιότερους υγιεινολόγους . Από θεολογικής πλευράς η άποψη αυτή δεν φαίνεται να έχει αποδειχθεί και γι’ αυτό, παρά τις όποιες συναφείς έρευνες ή αναφορές, δεν έχει κυριαρχήσει. Η Π.Δ. ήταν και παραμένει η περιγραφή της ιστορίας του Ισραήλ και της σχέσης του Θεού με τον εκλεκτό λαό του. Η ασθένεια στην Π.Δ. θεωρείται ως κατάσταση αδυναμίας και εξασθένισης. Οι ιατρικές περιγραφές στην Π.Δ. είναι περιληπτικές και ...

Κάθε διψασμένο για αγάπη ποτίζει ο Θεός. Κάθε διψασμένο για απάτη ποτίζει ο πονηρός.   Με τον ερχομό μας σ’ αυτή τη ζωή ξεκινάμε μια εξαντλητική πορεία προς το άγνωστο. Καθημερινά διψάμε και αποκάμνουμε από την κόπωση και τον ιδρώτα του ανηφορικού μας Γολγοθά. Και η δίψα μας είναι διπλή, σωματική και ψυχική, αφού ως άνθρωποι έχουμε σώμα και ψυχή. Και όπως διψάει το σώμα και δεν μπορεί να ζήσει χωρίς νερό, έτσι διψάει και η ψυχή. Ποιά, όμως, είναι η δίψα της; Μα οι ευγενείς πόθοι, οι επιθυμίες και τα όνειρα. Αν στα ζώα πετάξεις λίγο σανό μένουν ευχαριστημένα, τον άνθρωπο, όμως, μπορεί να τον βάλεις μέσα σε παλάτι, μπορεί να του δώσεις όλα τα υλικά αγαθά, μπορεί να τον ντύσεις με ...

Μαρτύρησε στη Χίο στις 31 Οκτωβρίου 1754 Ο Άγιος Νεομάρτυς Νικόλαος γεννήθηκε στις Καρυές της Χίου από γονείς ευσεβείς χριστιανούς, τον Πέτρο και την Σταματού. Από μικρό παιδί ήταν χαριτωμένος όχι μόνο στο σώμα αλλά και στην ψυχή. Ζούσε χριστιανικά με πολλή ευλάβεια και εγκράτεια, παρόλο που μεγάλωνε χωρίς νουθεσίες, καθώς ήταν ορφανός από πατέρα. Πάνω απ’ όλα ήταν απλός, άκακος και όλοι θαύμαζαν την υπομονή του. Σε ηλικία είκοσι ετών συμφώνησε μ’ ένα συμπατριώτη του χτίστη να πάνε μαζί στη Μαγνησία της Μ. Ασίας, να εργαστούν. Εκεί στη Μαγνησία ο Άγιος συνέχιζε τον χριστιανικό τρόπο ζωής και πρόκοβε στην αρετή. Κάποια μέρα όμως σαν κάτι να έπαθε ο νους του και έμεινε παραλογισμένος, χωρίς ωστόσο να κάνει τρελά πράγματα. Βλέποντάς τον οι Τούρκοι σ’ ...

Μετά την αναγέννηση του 18ου αιώνος, με τη δράση του νεοησυχαστικού κινήματος των λεγομένων Κολλυβάδων, και πρωτεργάτες τους οσίους Παΐσιο Βελιτσκόφσκυ (+1794), ο οποίος ως άλλος Γρηγόριος Σιναΐτης (+1346) εργάζεται μεταφραστικά και Ιεραποστολικά σε όλα τα Βαλκάνια· Νικόδημο τον Αγιορείτη (+1809), τον σοφό διδάσκαλο και νέο Γρηγόριο Παλαμά (+1359)· Μακάριο Νοταρά και πρώην Κορίνθου (+1805), τον άλλο Ιερό Φώτιο (+899)· και Αθανάσιο Πάριο (+1813), τον ακαταμάχητο υπερασπιστή των ορθών δογμάτων, ως άλλο άγιο Μάρκο τον Ευγενικό (+1445), έχουμε μία χορεία ενάρετων φίλων της νοεράς προσευχής. Με πρώτους τους εξόριστους Ιεροπρεπείς Κολλυβάδες πού εργάσθηκαν πλούσια σε νησιά του Αιγαίου και άλλους τόπους και μετέφεραν σε πολλά λαϊκά στρώματα την ευωδία του αθωνικού αρώματος, πού λέγεται νοερά άθληση, νοερά προσευχή, ευχή του ...