Πεμπτουσία· Ορθοδοξία-Πολιτισμός-Επιστήμες

Στην Ι.Μ.Κισάμου και Σελίνου βρέθηκε ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Γέροντας Εφραίμ. Κατά την παραμονή του στην επαρχία Κισσάμου και Σελίνου  τελέστηκε  ο Αγιασμός της Κινητής Ιατρικής Μονάδας που δώρησε η Μονή Βατοπαιδίου στη Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου για τις ανάγκες του Αννουσάκειου Ιδρύματος. Στα πλαίσια αυτά προγματοποιήθηκε ομιλία στο Τσατσαρωνάκειο Πολύκεντρο της Μητροπόλεως. %efraim%

Τη διπλή επέτειο των δέκα χρόνων παρουσίας του γιορτάζει το Διεθνές Φεστιβάλ Κλασικής Μουσικής Κυκλάδων παρέα με την συμπλήρωση 150 χρόνων για το θεάτρου Απόλλων, που το φιλοξενεί από την πρώτη στιγμή. Θεσμός με διεθνή ακτινοβολία, που φέτος έχει ως σύνθημα τη φράση "Ο βίος βραχύς, ἡ δὲ τέχνη μακρά" του Ιπποκράτη (460 π.Χ. - 377 π.Χ) και παρουσιάζει τους διεθνούς φήμης καλλιτέχνες που το έχουν τιμήσει, όπως οι Λεωνίδας Καβάκος, Nobuko Imai, Michaela Martin, Frans Helmerson, Radovan Vlatkovic, Γιάννης Βακαρέλης, Κώστας Κοτσιώλης, Michel Lethiec, κ.ά. Στους επίσημους προσκεκλημένους του Φεστιβάλ συγκαταλέγεται η Καμεράτα της αρχαιότερης ορχήστρας του κόσμου, της Βασιλικής Όπερας της Δανίας (Royal Danish Orchestra / Det Kongelige Kapel) με έτος ιδρύσεως το 1448. Το κοινό θα έχει την τύχη να παρακολουθήσει ένα διήμερο γκαλά όπερας («Opera mix») ...

Ομιλία του π. Χριστόφορου Νάνου στον Ιερό Ναό Αγίας Βαρβάρας Αργυρούπολης, το 2005, στα εόρτια της Αγίας Βαρβάρας, με θέμα "Το μαρτύριο ως κατάθεση πνευματικής ζωής".   %audio%

Η πίστη του Χριστού διώκεται από τον Δέκιο. Τον αυτοκράτορα που βάρυνε την ψυχή του μ΄ όλους εκείνους τους πιστούς που έστειλε στο μαρτύριο. Ανάμεσα στο πλήθος τούτο, θέση λαμπρή πήραν οι εφτά νέοι από την Έφεσο, την πολυφημισμένη πόλη. Τούτα τα εφτά παλικάρια, αφού μοιράσαν στους φτωχούς τα πλούτη τους βγήκανε έξω από την πόλη κι εκεί χωθήκαν σ΄ ένα σπήλαιο βαθύ. Κάναν την προσευχή τους στον Χριστό να πάρει τις ψυχές τους και να μην πέσουνε στα χέρια του ειδωλολάτρη αυτοκράτορα. Έτσι, εκεί όπου προσεύχονταν, κοιμηθήκαν. Όταν τους αναζήτησε ο Δέκιος, του είπαν οι στρατιώτες του πως τους βρήκαν σ΄ ένα σπήλαιο. Ήτανε, λέει, σαν κοιμισμένοι, σαν νεκροί. Δίνει διαταγή ο βασιλιάς να σφραγιστεί η σπηλιά. Κι εκεί, στις αλυσίδες, ...

ΛΟΧΕΥΤΡΙΑ: Λοχεύτρια είναι η λεχώ,η γυναίκα μετά τον τοκετό, η μητέρα. Η Παναγία επονομάζεται ως «Θεού λοχεύτρια», επειδή είναι αληθινά Θεοτόκος, Θεομήτωρ. Με το επώνύμιο αυτό τονίζεται ότι πραγματικά ο Θεός «σάρξ εγένετο» εκ της Αειπαρθένου Μαρίας, πέρα από κάθε φαντασία. Πρέπει να σημειωθεί ότι κατ’αναλογία προς την άσπορο σύλληψη του Κυρίου στην θεοδόχο μήτρα της Παρθένου και την άφθορη κύηση, εφ’όσον ετηρήθησαν «σώα τα σήμαντρα» της παρθενίας Της, και η λοχεία της Θεοτόκου υπήρξε αλόχευτος (οθ΄Κανόνας της ΣΤ Οικ. Συνόδου). ΘΕΟΝΥΜΦΟΣ – ΘΕΟΝΥΜΦΕΥΤΟΣ: Η Θεοτόκος είναι νύμφη του Θεού αλλά και αυτή που νυμφεύθηκε τον Θεό. Ο Θεός αποκαλύπτεται στην Αγία Γραφή σαν Νυμφίος, που ζητά από την νύμφη (δηλ.τον λαό του) πιστότητα και αποκλειστικότητα. Η Θεοτόκος ,σαν αειπάρθενος, κατακύρωσε την πλήρη αφιέρωσή της ...

Το μαρτύριο αυτό του ελληνικής καταγωγής νεομάρτυρα Αθανασίου του Ιβηρίτου, που συνέβη το 1628, έγινε γνωστό χάρη στη γραφίδα του Μητροπολίτη Κιέβου Πέτρου Μογίλα (1633-1647) και δημοσιεύθηκε στο Κίεβο τον 19ο αι. αλλά πέρασε απαρατήρητο στο ελληνικό κοινό. Με την πρόσφατη εκδοσή του και σε ελληνική μετάφραση, πλουτίζονται ακόμη περισσότερο οι γνώσεις μας για τους Αγιορείτες νεομάρτυρες και εδραιώνεται η βεβαιότητα για τη σπουδαιότητα του Αγίου Όρους, ως τόπου που ανέδειξε και αυτήν την έκφραση αγιότητας. Το μαρτύριο του ηρωϊκού νέου Αγιορείτου μοναχού Αθανασίου συντάχθηκε από τον Ιβηρίτη μεγαλόσχημο μοναχό Πρόχορο Κομπλιάνσκυ, Ουκρανό στην καταγωγή και αυτόπτη μάρτυρα των όσων περιγράφει. Σύμφωνα με το Βίο, ο Αθανάσιος ήταν Έλληνας το γένος και γεννήθηκε περί το 1608. Ο πατέρας του είχε εκτουρκιστεί και ...

11. Ο Γέροντας είχε κατανοήσει ότι οι θεολογικές διαφορές μεταξύ Ορθοδόξου Εκκλησίας και δυτικής χριστιανοσύνης δεν μπορούν να ξεπερασθούν, ενόσω υφίσταται ο ανθρωποκεντρικός ουμανισμός της Δύσεως, εφ’ όσον δηλαδή έχει εξωβελισθή ο Θεάνθρωπος και την θέσι Του έχει καταλάβει ο αυτόνομος και εκκοσμικευμένος άνθρωπος του ευρωπαϊκού ουμανισμού. Γι’ αυτό το 1978 δημοσιεύει το τευχίδιο «Ορθόδοξος Παράδοσις και Παπισμός» και το 1982 εκδίδει το τεύχος «Ορθοδοξία και Ουμανισμός», τα οποία συνεκδίδει το 1995 σε ενιαίο τόμο με τίτλο «Ορθοδοξία και Ουμανισμός – Ορθοδοξία και Παπισμός» με την εξής σημαντική προλογική παρατήρησι: «Δυστυχώς ούτε ο ανθρωποκεντρικός ουμανισμός ούτε ο παπισμός που είναι μορφή θρησκευτικού ουμανισμού, έπαυσαν να απειλούν τον Ορθόδοξο λαό μας, όπως και όλους τους ορθοδόξους λαούς... Θεωρώ ιδιαίτερα επίκαιρη την επανέκδοσι ...

Στο βιβλίο του Στράτου Θεοδοσίου "Γήινα και Συμπαντικά" ο στιχουργικός λόγος έχει ηθελημένα συνδυαστεί απόλυτα με τον πεζό, με στόχο να γνωρίσουμε τα κυρίαρχα θέματα της Αστρονομίας, της Ιστορίας και της ανεπανάληπτης Μυθολογίας μας. Από πού πήρε ο Γαλαξίας μας την ονομασία του; Γιατί είναι γαλάζιος ο ουρανός; Γιατί είναι κόκκινος ο Ήλιος κοντά στον ορίζοντα; Ποιά είναι και πώς εξηγείται η αστρική εξέλιξη; Τι εννοούμε λέγοντας φαινόμενες λαμπρότητες, ειδικές εντάσεις και αστρικές ροές; Τι είναι οι οβελίσκοι και ποιος ο θρυλικός Ακενατόν; Ακολουθεί ο πρόλογος του συγγραφέα: Προλεγόμενα Γήινα και Συμπαντικά λοιπόν με τίτλο όμως Αστρονομία, Ιστο­ρία, Μυθολογία. Συγκεκριμένος ο σκοπός και ο στόχος. Απλά, συνεκτικά και περιεκτικά με λίγους στίχους μπορούν να αποδο­θούν παγκόσμιες, συμπαντικές αλήθειες. Στα Γήινα και Συμπαντικά γίνεται μια στιχουργική προσπά­θεια μέσω της οποίας θα ...

ς΄ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ, Ο ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ ΚΑΙ Ο ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΘΕΟΤΟΚΗΣ Αν γίνεται αναφορά των «σχέσεων» του Αγίου Νικοδήμου με τον Ευγένιο Βούλγαρη και τον Νικηφόρο Θεοτόκη,  σχέση που εξαντλείτο στη γνώση από μεριάς του Νικοδήμου κάποιων έργων τους και όχι προσωπική, είναι γιατί και οι δύο εκτός από πατερικοί, ήταν και κάτοχοι της επιστημονικής γνώσης της εποχής τους. Θεωρούνται οι εισαγωγείς των νεωτέρων μαθηματικών και φυσικής στην Ελλάδα.             Η αναφορά στο Βούλγαρη από τον Άγιο είναι θετική έως θαυμαστική. Στην «Ομολογία Πίστεως, ήτοι απολογία δικαιοτάτη», χρησιμοποιεί ο Νικόδημος στα επιχειρήματά του και ένα από τον Ευγένιο Βούλγαρη ως εξής: «…άκουσον τι λέγει αυτολεξεί ο σοφός Διδάσκαλος κύριος Ευγένιος, εν σελ.37 της νεωτυπώτου «Εκατονταετηρίδος» του…». Τελειώνοντας την ομολογία πίστεως και απολογούμενος για ...

Αγία μάρτυς Ία (Μνήμη 4 Αυγούστου & 11 Σεπτεμβρίου) 1.  Κατά το πεντηκοστό τρίτο έτος της βασιλείας του, ο βασιλιάς των Περσών Σαβώριος ανέβηκε στα κάστρα και τα σύνορα των Ρωμαίων κάνοντας εκστρατεία με το στρατό του. Έφτασε δε και σ’ ένα κάστρο που λεγόταν Βιζαϊδέον, και κατόρθωσε να το κυριεύσει και να γίνει κάτοχός του και να καταστρέψει τα τείχη του. Όχι δε μόνον αυτό, αλλά θανάτωσε εκεί με τα ξίφη και πλήθος Ρωμαίων και συνέλαβε περίπου πενήντα χιλιάδες άνδρες και γυναίκες, μαζί με τον επίσκοπο Ηλιόδωρο και τους γηραλέους πρεσβυτέρους Δόσσα και Μαρεάβη και άλλους πρεσβυτέρους και διακόνους, άνδρες αγιότατους, όπως επίσης και ομάδα αγίων μοναχών και παρθένων μοναζουσών, τους οποίους πήρε όλους αιχμαλώτους. Καθώς τους οδηγούσαν στη χώρα των Ουζαϊνών, έφτασαν ...

  Οι Παρακλητικοί Κανόνες, Μικρός και Μεγάλος, είναι ικετευτικές ακολουθίες προς την Υπεραγία Θεοτόκο, οι οποίες ψάλλονται για την ίαση ψυχών και σωμάτων. Συγγραφέας του μικρού Παρακλητικού Κανόνα είναι ο υμνογράφος Θεοφάνης , του δε Μεγάλου ο Αυτοκράτορας της Νικαίας Θεόδωρος ο Β΄ (13ος αιών). Ψάλλονται εναλλάξ την περίοδο του δεκαπενταύγουστου εκτός των εσπερινών των εορτών της Μεταμορφώσεως και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Στο Άγιον Όρος ψάλλονται καθ όλη τη διάρκεια του λειτουργικού έτους, δείγμα της ευλάβειας των μοναχών στην έφορο και προστάτη τους. Ο χορός της Σίμωνος Πέτρα ψάλει τις ωδές ζ,η,θ, και τα μεγαλυνάρια της Μικρής Παράκλησης. %parrra%

Το 19ο αιώνα, αυξήθηκαν οι εμπορευόμενοι κοσμικοί και οι κελιώτες μοναχοί ζωγράφοι και χαλκογράφοι χάρτινων θρησκευτικών εικόνων πού ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής και με δε­δομένη την ελεύθερη πώληση ειδών θρησκευτικής τέχνης, όπως εικόνες, κομβοσχοίνια και ξυλόγλυπτα, μετακινήθηκαν στην περιοχή των Καρεών, όπου βρέθηκαν δίπλα σε κοσμικούς και ίδρυσαν εργαστήρια για την καλύτερη διάθεση των προ­ϊόντων της εργοχειριακής τους απασχόλησης. Αποκαλυπτική είναι η αναφορά τού Ρώσου αρχαι­ολόγου N. P. Kondakov μετά το ταξίδι του (1900) στα Βαλκάνια πού καταγράφεται στο βιβλίο του με τον τίτλο Μακεδονία, Αρχαιολογικό Ταξίδι πού εκδόθηκε από τη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών στην Αγία Πετρούπολη το 1909: «Την καημένη ελληνική Ανατολή μπορούμε να την λυπηθούμε, επειδή επιβιώνοντας κάτω από τον τουρκικό ζυγό, πλημμυρίζει από το σκάρτο των ρωσικών ...

Από μικροί όλοι οι Χριστιανοί, με τη βοήθεια των γονιών τους, μαθαίνουν να προσεύχονται. Μέσα σε μια οικογένεια, οι γονείς και τα παιδιά μαζεύονται κάποιες στιγμές της μέρας και απευθύνονται στον Θεό Πατέρα με την Κυριακή Προσευχή, το γνωστό «Πάτερ ημών...». Σ΄ αυτή την προσευχή κάθε οικογένεια προσθέτει όποια άλλη θέλει, προκειμένου να δοξολογήσει, να ευχαριστήσει, να παρακαλέσει τον Θεό. Αυτή είναι μια μικρή ακολουθία, που ο καθένας την κάνει μόνος του, συνήθως όταν μεγαλώνει. Την ώρα της ακολουθίας μας είναι καλό να έχουμε μπροστά μας μια εικόνα του Χριστού ή της Παναγίας ή κάποιου Αγίου, που μας βοηθάει στη συγκέντρωση του νου. Εκτός όμως από τις ακολουθίες που ο κάθε Χριστιανός τελεί μόνος του ή με την οικογένειά του, η Εκκλησία ...

Σύζυγος του Ζεβεδαίου και μητέρα των αγίων Αποστόλου Ια­κώβου και Ιωάννη, η Σαλώμη, το όνομα της οποίας παραπέμπει στην ειρήνη, ήταν συγγενής της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ακολούθησε τον Κύριο καθ’ όλη την δημοσία του ζωή. Μία ημέρα, αγνοώντας ακόμη το νόημα της αποστολής του Σωτήρος και πιστεύοντας ότι είχε έλθει για να εγκαθιδρύσει μία επίγεια βασιλεία, Του ζήτησε να δώσει στους γιούς της μια θέση τιμητική. Ο Χριστός την διόρθωσε υπενθυμίζοντας σ’ αυτήν ότι όσοι επιθυμούν να μετάσχουν στην δόξα Του πρέπει πρώτα να κοινωνήσουν στο ποτήριον του Πάθους Του (βλ. Ματθ. 20, 20). Δείχνοντας μεγαλύτερο θάρρος από τους μαθητές που εγκατέλειψαν τον Κύριο, η Σαλώμη παρευρέθη από απόσταση στην Σταύρωσή Του μαζί με την Θεομήτορα και την αγία Μαρία την Μαγδαληνή ...