Στην ήσυχη αναμονή της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων, «της μητροπόλεως των εορτών», τα ευαγγελικά αναγνώσματα αυτής της περιόδου περιστρέφονται γύρω από το φλέγον ερώτημα: «Τι ποιήσω, ίνα ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;». Ο άνθρωπος πλάσθηκε για την αιωνιότητα και αυτήν απαιτεί επιτακτικά το πνεύμα του. Ακόμη και αιώνες ευδαίμονος ζωής δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τη δίψα του για τα αιώνια και αμετάθετα αγαθά. Και ο Θεός όχι μόνον «έκτισε τον άνθρωπον επ’ αφθαρσία και εποίησεν αυτόν εικόνα της Ιδίου αϊδιότητος», αλλά επιπλέον, «ουκ απέστη πάντα ποιων έως αυτόν εις ουρανόν ανήγαγε», για να ανοίξει νέες «οδούς ζωής» στους υιούς των ανθρώπων. Το ερώτημα πως να κληρονομήσει κάποιος την αιωνιότητα είναι το μόνον που έχει σημασία στην πρόσκαιρη ύπαρξή του. Ο πιστός Χριστιανός το ερωτά ...





















