Για το πρώτο μέρος βλέπε εδώ Αξίζει στο σημείο αυτό να διαβάσουμε ένα απόσπασμα από τις αναμνήσεις Ιταλού στρατιώτη, αλλά και να διαπιστώσουμε την ευψυχία του Έλληνα. «….Και σε ένα νεκρό βουνό ανεβαίνεις. Ανεβαίνεις την πλαγιά, θαρρείς βγαλμένη φωτοτυπία απ΄ τη Σελήνη. Δεν μπορεί εδώ να υπάρχει ζωή. Εδώ δεν αντέχει ούτε σαύρα, μα ούτε το μυρμήγκι. Κι ανεβαίνεις. Στα χέρια σου σφίγγεις το Μάνλιχερ που έχεις ήδη οπλισμένο. Δεν μπορεί να συναντήσεις κάποιον. Δεν είναι δυνατόν κάποιος να επιβίωσε αυτού του βομβαρδισμού. Κι ανεβαίνεις. Και τα βήματα σου δυσκολεύουν στη λάσπη και την ανηφόρα. Και ακούς μια φωνή να λέει κάτι. Δεν καταλαβαίνεις τι σημαίνει, γιατί είναι σε άλλη γλώσσα, αλλά έρχεται από το κομμάτι της πλαγιάς που δεν κατέχει ο δικός ...





















