Πεμπτουσία· Ορθοδοξία-Πολιτισμός-Επιστήμες

Δεν είναι όμως οι δικές μας μαρτυρίες αλλά και άλλων πολλών. Υπάρχει η πολλή προσωπική αλληλογραφία που εκεί θα φανερωθούν πολλά. Ποιες είναι αυτές οι μαρτυρίες; Σας αναφέρω και τελειώνω. Πρώτον, του πατριάρχη μας του οικουμενικού, στο γράμμα του το 2002, με την ευκαιρία των εγκαινίων του καθολικού της Ορμύλιας, γράφει «όντως η προσωπικότης του Γέροντος και πνευματικού πατρός υμών Αιμιλιανού είναι αξία πάσης τιμής, ευγνωμοσύνης και αγάπης δι όσα εν φόβω Θεού και ζεούση καρδία κατηργάσθη και με την βοήθεια του Θεού επέτυχε κατά την μακράν αυτού εν τοις ιεροίς κοινοβίοις διακονίαν (σημ. δηλαδή στα Μετέωρα, στη Σιμωνόπετρα και στην Ορμύλια)αναδειχθείς κτήτωρ, και ανακαινιστής αυτών και εμπνεύσας τον θείον έρωτα προς την αγαθήν μερίδαν. Και διά πλειάδος μοναχών ή μοναζουσών ...

Εισήγηση το πρωτοπρεσβυτέρου π. Κωνσταντίνου Κενανίδη, της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου, με θέμα: «Η ανάπτυξη Εκκλησιαστικής Διπλωματίας μέσω της δράσης των ΜΚΟ και των αναπτυξιακών προγραμμάτων Διεθνών Οργανισμών» στη Διημερίδα «Θρησκευτική – Εκκλησιαστική Διπλωματία στον 21ο αιώνα» «Αποτύπωση Αρχών Πολιτικής και προτάσεις χάραξης Στρατηγικής για την άσκηση Θρησκευτικής και Εκκλησιαστικής Διπλωματίας», η οποία πραγματοποιήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου και 1 Μαρτίου 2019.

Για να τελέσει την θεία Λειτουργία ο ιερεύς λαμβάνει πρώτα «καιρόν». Η λέξη αυτή είναι ένα παράγγελμα προς τον ιερέα, για να κάνει την σχετική Ακολουθία προετοιμαζόμενος για την θεία Λειτουργία. Δεν γνωρίζω, δεν έχω ερευνήσει το γιατί η Ακολουθία αυτή ονομάστηκε «καιρός». Μέσα μου το ερμηνεύω ως εξής: «Έφτασε ο καιρός! Η μεγάλη ώρα για την θεία Λειτουργία ήρθε»! Πιστεύω δε ότι αυτό πραγματικά πρέπει περίπου να είναι και το νόημα της λέξεως αυτής. Σ᾽ αυτό φαίνεται να συμφωνεί και το γραφόμενο στις λειτουργικές δέλτους, ότι ο ιερεύς λαμβάνει «καιρόν» «του καιρού επιστάντος», ότι ήλθε η αναμενόμενη γλυκειά ώρα για την θεία Λειτουργία. Αυτό όμως που θέλω να σας πω τώρα, άγιοι Πατέρες, είναι ότι η Ακολουθία του «καιρού» λαμβάνεται ...

Η κα Πηνελόπη Μωραΐτου, Δρ. Αγγλικής Λογοτεχνίας, συγγραφέα, δημιουργός κατηχητικών βοηθημάτων μιλάει στην Πεμπτουσία για την Παιδική Λογοτεχνία.

Οι Δέκα Εντολές, ο ηθικός νόμος που παραδίδεται από το τον Θεό στους Εβραίους μέσω του Μωυσή, είναι ένας σπουδαίος κώδικας, ο οποίος ισχύει και σήμερα και θα ισχύει για πάντα. Αυτός ο νόμος, αρκετούς αιώνες μετά θα συμπληρωθεί με τον νόμο της Αγάπης του Ιησού Χριστού. Μετά το θαυμαστό πέρασμα της Ερυθράς Θάλασσας οι Ισραηλίτες έπρεπε να διασχίσουν την έρημη χερσόνησο του Σινά. Η πορεία ήταν πάρα πολύ δύσκολη, αλλά ο Θεός ήταν δίπλα τους σε κάθε τους βήμα. Έδινε λύσεις σε όλα τα προβλήματα, αφού πρώτα δοκίμαζε την πίστη και την υπακοή τους. Με θαυμαστό τρόπο τους έστειλε φαγητό, ψωμί από τον ουρανό που το ονόμασαν μάννα και ορτύκια, για να χορτάσουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Όταν βρίσκονταν σε μέρη που ...

Ο καρκίνος ταλαιπωρεί την ανθρωπότητα σχεδόν από την αρχή της ιστορίας της. Αναφορές γι’ αυτόν συναντάμε σε ιατρικά χειρόγραφα των Αρχαίων Ελλήνων, των Ρωμαίων, των Περσών και του Μεσαίωνα. Την ονομασία «καρκίνος» έδωσε στη νόσο ο πατέρας της ιατρικής, Ιπποκράτης (460-377 π.Χ.), ο οποίος πρώτος αναγνώρισε τα χαρακτηριστικά της και την παρομοίασε με την εικόνα του κάβουρα (καρκίνου). (Αθανάτου, 2002). Χρησιμοποίησε τον όρο «καρκίνος» ή «καρκίνωμα» για τη μύτη, τον τράχηλο της μήτρας, το λαιμό και τους μαστούς. Ο Γαληνός (131-200 μ.Χ.) διέκρινε τον καρκίνο από τη σκληρότητα, την ακινησία και τους πόνους που προκαλούσε. Παρομοίασε κι αυτός τον καρκίνο με τον κάβουρα, λόγω της ομοιότητας των αποφύσεων του όγκου του μαστού με τα πόδια του κάβουρα. Καρκινικοί όγκοι έχουν ...

Με το όνομα του Κλήμεντος φέρονται και δύο επιστολές απευθυνόμενες προς παρθένους. Στην πραγματικότητα όμως οι επιστολές αυτές, όπως θα δούμε, δεν είναι του Κλήμεντος, αλλά είναι έργο κάποιου άγνωστου σε μας συγγραφέα, ο οποίος όμως πρέπει να ήταν Παλαιστίνιος και «ασκητής κύρους», όπως λέει ο καθηγητής Παπαδόπουλος.1 Oι επιστολές αυτές πρέπει να γράφτηκαν γύρω στο 250 μ.Χ. Αναφέρονται δε για πρώτη φορά από τον Επιφάνιο και τον Ιερώνυμο. Ο Επιφάνιος μαρτυρεί ότι ο Κλήμης συνιστά και διδάσκει την παρθενία2 και ο Ιερώνυμος αναφέρει επιστολές του Κλήμεντος προς ευνούχους, που ευνούχισαν τους εαυτούς τους για την Βασιλεία των ουρανών και στις οποίες γίνεται λόγος για την παρθενία.3 Οι επιστολές γράφτηκαν στην ελληνική γλώσσα, αλλά χάθηκε το ελληνικό πρωτότυπο. Βρέθηκαν όμως λίγα ...

Ζούμε με ανθρώπους ατελείς, ασθενείς, ελλιπείς. Όπως, βέβαια, είμαστε κι εμείς! Αφού δεν έχουμε φτάσει στην α-πάθεια, το φωτισμό του Θεού, όπου θα μπορούμε να πούμε «ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί Χριστός», σημαίνει πως ο άτσαλος εαυτός μας θα μας ταλαιπωρεί και θα ταλαιπωρεί. Δεν είναι τα πιο πάνω δικαιολογία για όσα λέμε ή κάνουμε που δυσκολεύουν τους γύρω μας, τους πληγώνουν και τους φέρνουν, ενδεχομένως, και σε οριακές καταστάσεις. Είναι, απλά, η διάγνωση που, ως διάγνωση, «είναι η μισή θεραπεία», αναγκαία για να συνειδητοποιήσουμε πως χρειάζεται να πάμε πιο πέρα, να διορθωθούμε, ν’ αλλάξουμε. Όμως, αντιλαμβανόμαστε εμπειρικά πόσο δύσκολο είναι ν’ αλλάξουμε τις συνήθειές μας, να διορθώσουμε τον κακό εαυτό μας, ακόμα κι αν βλέπουμε σε τι απομόνωση ...

Ο Δρ. Στέφανος Δημόπουλος, ιατρός, χειρουργός οφθαλμίατρος, αναφέρεται σε σύγχρονες αγιορείτικες μορφές που γνώρισε και συνδέθηκε με αυτές μέσα από τα προσκυνήματά του στον Άθωνα, την Χώρα των ζώντων.

Το παιδί λέει ψέματα! Και ο γονιός οργίζεται. Η Καίτη επιμένει ότι δεν άγγιξε το κουτί με τα σοκολατάκια, αλλά το πασαλειμμένο μουτράκι της και το λερωμένο μπλουζάκι της άλλα δείχνουν. Γιατί άραγε λένε ψέματα; Συνήθως γιατί δεν τους επιτρέπεται να πούνε την αλήθεια. Άλλες φορές γιατί φοβούνται ότι θα τιμωρηθούν και θέλουν να το αποφύγουν. Άλλες γιατί δεν θέλουν να ξεπέσουν στα μάτια της μαμάς ή του μπαμπά. Ο οκτάχρονος Τάσος έσπασε το φορτηγό που του είχε αγοράσει ο μπαμπάς του. Φοβήθηκε ότι θα είχε συνέπειες και έκρυψε τα σπασμένα κομμάτια στην αποθήκη. Μόλις ο μπαμπάς του τα ανακάλυψε και κατάλαβε τι είχε συμβεί, άρχισε τις ερωτήσεις, που όμως οδήγησαν σε έκρηξη! Μπαμπάς: Πού είναι το φορτηγό σου; Τάσος: Κάπου εδώ. Μπαμπάς: Δεν σε ...

Ανάγνωση του βιβλίου της Ελένης Καριτά «Η μορφή ενός αγίου – Ιωάννης ο Ρώσος», που αφηγείται τον βίο του αγίου. Η ηχογράφηση έγινε στον ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού. Διαβάζει ο Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Λεμεσού Αρχιμανδρίτης Ισαάκ. Your browser does not support the audio element.

Η συγγραφέας Μαρία Λαμπαδαρίδου – Πόθου μιλάει στο πρώτο μέρος της αποκλειστικής συνέντευξή της στην Πεμπτουσία για την πατρίδα της τη Λήμνο και στη σχέση της  με το Άγιον Όρος μέσα από περιστατικά της ζωής της και το συγγραφικό έργο της. Μία συνέντευξη ποταμός της μεγάλης Ελληνίδας συγγραφέα στη Πεμπτουσία, η οποία θα ολοκληρωθεί σε έξι μέρη.

  O Μητροπολίτης Nικόδημος Bαλληνδράς ένας από τους μεγάλους παραδοσιακούς ψάλτες της εποχής μας  στοιχείται στη χορεία εκείνη των κληρικών μουσικών (Mπαλάσιος Ιερεύς και ο Μητροπολίτης Γερμανός του Nέων Πατρών),  που πότισαν με τα μελωδικά τους νάματα το δένδρο της ψαλτικής. Ο μακαριστός Νικόδημος διακρίθηκε για το ποιμαντικό,  μουσικολογικό-μελοποιητικό, λειτουργικό, υμνογραφικό αλλά και το εν γένει πολύπλευρο συγγραφικό του έργο. Τον ακούμε στις αργές Καταβασίες της Αναλήψεως, ένα μάθημα αρκετά απαιτητικό, στις οποίες φαίνεται το ερμηνευτικό του χάρισμα, η λεπτότητα των διαστημάτων και τα παραδοσιακά του ακούσματα, στοιχεία που αποδεικνύουν την ιεροπρέπεια και το εκκλησιαστικό του ύφος.

Έκτη Κυριακή από το Πάσχα και στην σημερινή Ευαγγελική Περικοπή που ακούσαμε, βλέπουμε την θεραπεία του εκ γενετής τυφλού από τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Η θεραπεία του τυφλού είναι ένας φοβερός έλεγχος για τους Φαρισαίους, οι οποίοι δεν θέλουν να παραδεχθούν τα λόγια του Χριστού. Το γεγονός αυτό της θεραπείας του γίνεται αφετηρία σωτηρίας, η οποία στο τέλος του ευαγγελικού αναγνώσματος εκφράζεται διά της ομολογίας της πίστεώς του. Περνώντας ο Ιησούς μέσα από την Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με την Ευαγγελική περικοπή του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου, συνάντησε ένα τυφλό εκ γενετής. Συμπονώντας το δημιούργημά Του, έπλασε πηλό φτύνοντας στο χώμα, το άλειψε στα μάτια του κι έπειτα τον έστειλε να πάει στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ να νίψει το πρόσωπό του. Να αναφερθεί ...

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ  (Πράξ. 16, 16-34) Τα δύο κεντρικά θέματα στα οποία αναφέρεται το σημερινό Ανάγνωσμα από τις Πράξεις των Αποστόλων είναι η πονηριά, με την οποία εξαπατά τους ανθρώπους ο σατανάς και η θαυμαστή προστασία, που παρέχει ο Θεός στους αφοσιωμένους σε Αυτόν πιστούς. Ο Απόστολος Παύλος με τον συνεργό του Σίλα βρίσκονται στους Φιλίππους της Μακεδονίας, όπου εξαγγέλλουν το μήνυμα της σωτηρίας και προσελκύουν στον Χριστό τους πρώτους πιστούς. Συνέβη δε το εξής παράξενο• κάθε φορά που πήγαιναν στον τόπο της προσευχής, μια δούλη που είχε μέσα της πονηρό πνεύμα καί έκανε μαντείες, έτρεχε πίσω από τους δύο Αποστόλους καί φώναζε: «Αυτοί οι άνθρωποι είναι δούλοι του ύψιστου Θεού, που σας κηρύττουν την οδό της σωτηρίας» ...

Ιησούς Χριστός ο Αρχιπάρθενος, έργον αγιογραφείου Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου 2015 Σειρά κηρυγμάτων με ομιλητή τον Αρχιμανδρίτη π. Επιφάνιο Χατζηγιάγκου με θέμα την ερμηνεία του Συμβόλου της Πίστεως. Οι ομιλίες έγιναν στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Παντελεήμονος Φλώρινας. Your browser does not support the audio element.

Ο Εμμανουήλ Νικηφορίδης διαβάζει κείμενο του Επίσκοπου Αθανάσιου (Γιέφτιτς) πρώην Ερζεγοβίνης στην εκδήλωση παρουσίασης της νέας εκδόσεως της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου του Σέρβου Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς) του Τσέλιε, «Δογματική-Ορθόδοξη Φιλοσοφία της Αληθείας» και του βιβλίου για τον Μακαριστό Πατριάρχη Σερβίας Παύλο «Έτσι να λάμψει το Φως – Λόγοι ποιμαντικής παρηγορίας», η οποία πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη την Τρίτη 7 Μαΐου 2019 στο Αριστοτέλειο Θέατρο.

Ο Αρχιμ. Αθηναγόρας Λουκατάρης μιλάει στην εκδήλωση με θέμα: «Ανθρώπων διακονία: Τιμής χρέος προς τους ιερείς που στέκονται δίπλα στον άνθρωπο», που πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα τελετών Παλαιάς Φιλοσοφικής Σχολής ΑΠΘ, στις 8 Μαΐου 2019, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων Θεολογικού Λόγου και Τέχνης της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ. Για το Φάρο του κόσμου βλέπε εδώ

Η Αλκμήνη Σταυρίδου-Ζαφράκα, Ομότιμη Καθηγήτρια ΑΠΘ-Πρόεδρος της Ελληνικής Ιστορικής Εταιρείας μιλάει στη Διημερίδα με τίτλο «Θεσσαλονίκη, Λίκνο Πολιτισμού: 1500 έτη από την Κοίμηση του Αγ. Κυρίλλου» αφιερωμένο στη μνήμη του ομότιμου καθηγητή του Α.Π.Θ. Νικολάου Μουτσοπούλου (13 Μαρτίου 2019), που διοργάνωσαν το Κέντρο Μελέτης πολιτιστικής κληρονομιάς Κυρίλλου και Μεθοδίου στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.

«Και τον ρώτησαν οι μαθητές του: Διδάσκαλε, ποιος αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς του, για να γεννηθεί τυφλός;» (Ιωάν. θ’ 2). Λίγο νωρίτερα ο Κύριος είχε θεραπεύσει τον παραλυτικό στην προβατική κολυμβήθρα και του είχε πει: «Από δω και πέρα μην αμαρτάνεις, για να μην πάθεις τίποτε χειρότερο» (Ιωάν. ε’ 14). Γίνεται φανερό από τα λόγια του Χριστού πως ο άνθρωπος εκείνος, που ήταν τόσα πολλά χρόνια ανάπηρος, έφταιγε ο ίδιος με τις αμαρτίες του για την αρρώστια του. Η περίπτωση του γεννημένου τυφλού όμως ήταν ασαφής και γι’ αυτό οι μαθητές ρώτησαν το Χριστό: «Ποιος αμάρτησε;» Το ότι ο Θεός επιτρέπει μερικές φορές να υποφέρουν τα παιδιά για τις αμαρτίες των γονιών τους, έχει κι αυτό ξεκαθαριστεί από την Αγία ...