«ούτος τας αμαρτίας ημών φέρει και περί ημών οδυνάται και ημείς ελογισάμεθα αυτόν είναι εν πόνω και εν πληγή και εν κακώσει» (Ησ. 53,4)
Η συνάντηση με τον παλιό, πολύ παλιό συμμαθητή, ήταν απροσδόκητη και πολύ ευχάριστη. Μεγάλη Πέμπτη, σε νοσοκομείο του Πειραιά, αυτός, τραυματιοφορέας εδώ και 25 χρόνια. Πεντακάθαρος, φρεσκοξυρισμένος, άρχοντας! Μετά την πρώτη έκπληξη, οι αναμνήσεις: Τα ωραία χρόνια του σχολείου, οι κοινές γνωριμίες, τα αστεία, τα τελευταία μας νέα. Κατόπιν, οι συνθήκες της δουλειάς τού καθενός: Εγώ, για την σχολική τάξη, για τα παιδιά που κάθε χρόνο έχουν νέες, πρωτόγνωρες ανάγκες. Και εκείνος, για καθημερινές ανθρωπινές ιστορίες πάνω στο φορείο του, για ιστορίες πόνου και ελπίδας, πολλές φορές αβάσταχτες.
«Πρέπει να σε επηρεάζουν πολύ όλα αυτά» , του είπα.
«Μπα, ...
Περισσότερα