Πιθανόν ο μεγαλύτερος φιλόσοφος, μαζί και δραματουργός, που έζησε ποτέ, ο Πλάτων, μας υποδεικνύει μέσω του δασκάλου του, Σωκράτους, στο τέλος του περίφημου Συμποσίου, ότι η συγγραφή τραγωδίας και κωμωδίας είναι έργο ενός και του αυτού δημιουργού. Γνωρίζουμε ότι κατά την αρχαιότητα οι δραματουργοί που ελάμβαναν μέρος σε διαγωνισμούς, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της αθηναϊκής εορτής των «ἐν ἄστει» (μεγάλων) Διονυσίων, ήταν υποχρεωμένοι να παρουσιάσουν στο κοινό τους μια τετραλογία αποτελούμενη από τρεις τραγωδίες και ένα σατυρικό δράμα, μορφή χαρακτηριζόμενη από χιούμορ, αλλά πιο ελαφριά από μια κωμωδία και χωρίς απαραίτητα το βάθος των συνυποδηλώσεων που συναντούμε σε ένα αριστοφανικό έργο. Ο Γιώργος Τσιάκκας (στο εξής Γ.Τ.), οικοδομώντας με το έργο του ένα πνευματικό κεφάλαιο του Νέου Ελληνισμού, συνεχίζει την χορεία ...
Περισσότερα