Είπαμε ότι ο Θεός είναι αληθής Πατήρ, και ότι πράγματι πονά για μας. Αυτό το δείχνει, καλύτερα από οτιδήποτε άλλο, η περίφημη παραβολή του Ασώτου, την οποία ο Γέροντας αρέσκεται να αναλύει επανειλημμένα (συγκινείται μάλιστα και δακρύζει σε κάποια σημεία). Η ανάλυσή του με βοήθησε να καταλάβω καλύτερα ακόμη και κάποιες λεπτές έννοιες που αφορούν τις ενδοτριαδικές σχέσεις – και πρέπει να μιλούμε για αυτά, γιατί διάφορες αιρέσεις, που δρουν και στον τόπο μας, π.χ. οι χιλιαστές, αρνούνται τελείως ότι ο Υιός είναι Θεός, ή κάποιες άλλες, π.χ. οι Πεντηκοστιανοί, έχουν μια παιδαριώδη αντίληψη για την Αγία Τριάδα (οι τελευταίοι στην ουσία στερούνται θεολογίας, και απλώς εκτονώνονται συναισθηματικά στις συγκεντρώσεις τους, που τις διακρίνει πλήρως η αταξία). Έχουμε λοιπόν την ...





















